Als twee landen internationaal verdoemd worden – beide met grote voorraden energiegrondstoffen – dan is het niet meer dan logisch dat ze de rangen sluiten om gezamenlijk het hoofd te bieden aan ‘s werelds minachting. Zoals Rusland en Iran, die de laatste jaren steeds dichter tot elkaar groeiden en die zich gedwongen zagen hun krachten te verenigen om westerse sancties op hun exportproducten te kunnen ontlopen door een nieuwe zee-spoorweg route te ontwikkelen vanuit de haven van Marioepol (bezet door Rusland) naar de zuidelijke Iranese havens.
Beide willen de handel met Azië vooruit helpen door transport via bevaarbare rivieren en de bouw van nieuwe spoorlijnen. Volgens Bloomberg zouden beiden landen voor 20 miljard dollar daarin willen investeren. U vindt hier een kaart.
De nieuwe transcontinentale route zou beginnen in de Zee van Azov, de haven van Marioepol inbegrepen. Bloomberg heeft daar de scheepvaart gevolgd en vastgesteld dat talrijke Russische en Iraanse schepen die route – op en neer – volgen; een route die veel korter is dan volledig afgelegde zeereis vanuit de Russische havens aan de Baltische Zee, via de Middellandse Zee en het Suezkanaal. Kortom: een route die geen gevaar op sancties met zich meebrengt.
Deze route kan aansluiten op deze die vanuit Sint Petersburg vertrekt: lees vorige bijdrage:
Russia and Iran Are Building a Trade Route That Defies Sanctions
Kwestie van vindingrijkheid zijn de beide boven genoemde landen mijlen ver vooruit dan onze vastgevroren westerse wereld. Al eeuwen lang moeten opboksen tegen vooroordelen. Schaken zit hun in de genen. Meestal winnen ze ook de match en beseft men later dat men naief geweest is en geen lange termijn visie heeft. Uit vernielde steden rijzen prachtige steden op men moet maar even denken aan Duitsland na de tweede oorlog.