Het bestuurlijke negatiedelirium: Van GAS-boetes, lange baarden, hijab en secularisering

Peter Calluy

Bij het verschijnen van Anjem Choudary (Al-Muhajiroun) in Terzake gisteren 23/05, in de context van de publieke slachting in Londen van Lee Rigby, werd het weer eens duidelijk hoe ver men hier in België in zijn hoogmoed achter de feiten aanholt.

Wie Anjem Choudary zegt, zegt Fouad Belkacem en Sharia4Belgium en Sharia4Holland en …. Wie daar de voorgeschiedenis van kent, heeft ook weet van de ontstellende nalatigheid van sommige hooggeplaatste beleidsvoerders die jaren wegkeken, het fenomeen bleven ontkennen en ondertussen in de marge rotzooiden met de goede naam en eer, het inkomen en de gezondheid van burgers en ambtenaren, straathoek- en preventiewerkers. Gedane zaken nemen geen keer maar enige bescheidenheid zou hen sieren. Dat weet ondertussen ook VUB professor en politicoloog Bilal Benyaich die te gast was in de studio van Terzake om duiding te geven.

Na het vertrek van jongeren naar Syrië schreef hij zeer terecht op 12/03/2013 onder de titel ‘Het gevaar van Sharia4Syria’ dat een reeks prangende vragen aan het adres van beleidsmakers op zijn plaats zouden zijn. Prompt stuurde ik hem de PDF van mijn boek ‘Kroniek van een aangekondigd onheil’ omdat een goede vraag van een wetenschapper een oprechte zoektocht naar antwoorden doet vermoeden. Eén van de vragen die hij stelde was: ‘zijn er preventieve, aanklampende acties geweest? Indien niet: waarom niet?”. Benyaich zou het alvast grondig onderzoeken aan de hand van mijn uitgebreid verslag.

Maar in Terzake bleef de duiding van Bilal Benyaich beperkt tot de mantra van de achterstelling die toch een discussie blijft van ‘de kip of het ei’. Ook ‘dè salafisten’ die worden gesteund vanuit het buitenland werden door Benyaich als aanstichters vernoemd. Weet iemand, gezien de ‘oeverloze semantische onduidelijkheid’, ondertussen al wat en wie die ‘salafisten’ nu juist zijn?

Volgens mij is mevrouw Azabar, woordvoerster van BOEH én sociologe alvast een sterke kandidate voor deze titel. Ze speelde het immers klaar om bij Kathleen Cools, ankervrouw van Terzake op 02/04/2010 met verbluffende standvastigheid gèèn enkele afstand te nemen van Sharia4Belgium met de gevleugelde uitlating, ik citeer: “Als we deze protestanten (Sharia4Belgium) extremisten gaan noemen, we andere mensen, zoals die zogezegde intellectuelen in onze samenleving waaronder een Benno Barnard, Etienne Vermeersch en dergelijke, dat we hen ook als extremisten bepalen”. Einde citaat.

BOEH is, samen met het minder ‘salafistische Minderhedenforum’ vandaag initiatiefnemer om de secularisatie op de helling te zetten middels een handtekeningenactie. Zodoende wordt het Gentse stadsbestuur verplicht te stemmen over de vraag of Gentse overheidsambtenaren levensbeschouwelijke en ideologische symbolen moeten kunnen dragen bij het uitoefenen van hun ambt. Misschien toch nog even diep nadenken over het doorbreken van dit fundamentele principe, hoe symbolisch ook. De kans is echter reëel dat op de gemeenteraad van maandag 27 mei door een wisselmeerderheid het vroegere verbod wordt opgeheven. Een platform van HVV/HV Gent, Vrijzinnige Vrouwen Oost-Vlaanderen, R.A.P.P.E.L en HVV Atheïsme Vlaanderen voert die dag actie. De ‘meubelen redden’ van dit ondergewaardeerde pacificatiemodel dat twee eeuwen nodig had om te kunnen bestaan in zijn huidige vorm is de opdracht.

Maar er is meer dat opgevallen is en waar vragen op zijn plaats zijn.

Wie het gedrag én de verschijning van de Londense slachter van dienst, dhr Adebolajo, heeft geobserveerd moet nu toch stilaan beseffen dat de GAS boetes niet echt indruk zullen maken op geradicaliseerden. Laten we wel wezen, dergelijke zaken willen voorkomen met een middel dat ‘sluikstorters’ en ‘wildplassers’ op andere gedachten moet brengen is bespottelijk. Dat als beleidsvoerders met veel poeha aankondigen nà een vergadering mét ‘specialisten’ geeft stof tot nadenken over wie hier wat heeft bedacht. Het beroep van GAS ambtenaar wordt vergelijkbaar met dat van een frontsoldaat. Gewapend met pen en papier wel te verstaan.

Toen op 12 maart 2008 in totaal onverdachte tijden mijn verhaal werd gepubliceerd in Knack nr 11, jg.38, repliceerde burgemeester van Boom Patrick Marnef (sp.a) destijds in het lokale sp.a-partijblad net hetzelfde. Om aan te tonen dat hij wél krachtdadig op trad stelde hij de Boomse Gemeentelijke Administratieve Sancties (GAS) voor als hét middel om radicalisering tegen te gaan en ja zelfs te beboeten. De sp.a van Boom vernoemde radicalisering in één adem met wildplassen en hondenpoep! Het heeft Belkacem niet gehinderd om zich te omringen met figuren als de Britse Anjem Choudary,  haatpredikant Mizanur Rahman of Muhammad Al Maqdisi. We zijn ondertussen vijf jaar verder en samen met de radicalisering breidt de ridiculisering zich verder uit.

De aandachtige kijker die de dader goed observeerde terwijl hij de toevallige toeschouwers in de Londense straat te woord stond, zal ook opgemerkt hebben dat van ‘lange gewaden’ of ‘lange baarden’ en dergelijke geen sprake is. Ook hier worden de ‘maatregelen’ van weer andere prominente experten naar ‘het land der fabelen’ verwezen.

Einde maart, amper twee maanden geleden, gaf de korpschef van de Antwerpse politie nog opdracht aan zijn agenten uit te kijken naar dergelijke ‘fenomenen’ als prominente signalen van radicalisering. Laten we hopen dat er nu niet wordt bevolen om uit te kijken naar ‘gladgeschoren zwarten in jeans met een Antwerps accent’. Dàt zou immers echt racisme zijn in tegenstelling tot de kunstmatige verwarring van ‘ras’, beter huidskleur, met ‘religie’.

De uitlatingen van Bert Anciaux en Fauzaya Talhaoui, die menen dat  islamofobie een vorm van racisme is en hetzelfde moet behandeld worden als het antisemitisme daar gelaten, wordt het hoe langer hoe meer duidelijk dat een dosis angst voor islamitische religiewaanzinnigheid van gezond verstand getuigt. Als er al een pathologische angst bestaat voor de islam, dan is die te zoeken in het zich al jaren voortslepende negatiedelirium, met de zinledigheid en het simplisme van de voorgestelde non-maatregelen uit hoofde van onze beleidsvoerders en hun experten tot gevolg. Deze opportunistische ‘fobie’ om uit het ‘pluche’ te worden gelicht door stemmenverlies  na een negatief stemadvies van salafisten ten aanzien van ‘islamofobe’ politici zit er goed in.

“Bert for president en Fauzaya eindelijk een hijab, inshallah!” is dan ook dè verkiezingsslogan voor 2014..

Peter Calluy

Auteur van:
“KRONIEK VAN EEN AANGEKONDIGD ONHEIL” – Radicale islam in Vlaanderen
Met een voorwoord van Wim van Rooy en Johan Braeckman

ASP (Academic & Scientific Publishers)

(voor www.ejbron.wordpress.com)