Ik heb het gehad met de islamitische leer die ons als minderwaardig bestempelt en moslims opdraagt en aanspoort om niet-moslims te bestrijden, te onderwerpen, te doden.

Ik heb het gehad met de moslims en niet-moslims die de vrouwenonderdrukkende, discriminerende, intolerante, inhumane, hatelijke, gewelddadige, oorlogszuchtig-jihadistische en totalitaire fundamenten van de islam – die gewoon kunnen worden gevonden in de Koran, ahadith en sharia – blijven ontkennen of relativeren.

Ik heb het gehad met de politici en journalisten die ons blijven wijsmaken dat het wel goed zal komen, zolang we maar gewoon voortgaan met ons leven, zolang we ‘verbinden’ en bruggen blijven bouwen.

Ik heb het gehad met de politici en journalisten die ons blijven vertellen dat we niet mogen ‘toegeven’ aan oprechte en begrijpelijke emoties zoals angst, frustratie en woede.

Ik heb het gehad met de politici en journalisten die ons blijven sommeren dat we niet mogen ‘polariseren’, terwijl ze wanneer het over bijvoorbeeld de katholieke kerk en ‘extreemrechts’ gaat zélf polariseren.

Ik heb het gehad met het establishment dat blijft liegen dat het probleem ‘het extremisme’ is omdat de islam vrede is of niets met geweld en terreur te maken heeft.

Ik heb het gehad met de academici die beweren dat alleen ‘het islamisme’ (‘de politieke islam’) of ‘de radicale islam’ het probleem is, wat slechts tot gevolg heeft dat de ‘gewone’ of ‘mainstream’ islam, die inherent politiek en radicaal is, buiten schot blijft.

Ik heb het gehad met de ‘opiniemakers’ die columnpjes en tweetjes blijven produceren waarin ze de islam, in wezen een totalitair stelsel zoals communisme en nationaalsocialisme, op lichtzinnige wijze gelijkstellen met andere religies zoals jodendom en christendom.

Ik heb het gehad met de ‘opiniemakers’ die schrijfsels blijven publiceren waarin ze beweren dat dé islam niet bestaat (behalve wanneer ze dé islam in een positief daglicht stellen), terwijl ze wel (domme) zinnetjes debiteren over hét nationalisme, hét christendom, hét populisme of zogenaamd ‘extreemrechts’.

Ik heb het gehad met de ‘experts’ die ‘geruststellende’ statistiekjes blijven propageren die moeten laten zien dat de kans om van de trap te vallen groter is dan de kans om slachtoffer te worden van een ‘terroristische aanslag’.

Ik heb het gehad met de politici en journalisten die enthousiast tweets en stukjes tekst de wereld insturen naar aanleiding van islamitische tradities zoals de aantoonbaar ongezonde en totalitaire Ramadan, terwijl ze nauwelijks aandacht besteden aan tradities van andere religieuze groepen.

Ik heb het gehad met de steeds terugkerende eisen van moslims inzake hoofddoek, halal, Koranscholen, bidruimtes, moskeeën enzovoort en de debatten die daarover steeds opnieuw (moeten) worden gevoerd.

Ik heb het gehad met het establishment, dat containerbegrippen als ‘allochtonen’ of ‘mensen met migratieachtergrond’ gebruikt, terwijl het steeds opnieuw moslims betreft en niet gaat over Chinezen, hindoes, sikhs, boeddhisten, Polen, Assyrische christenen, Italianen, Armeniërs, atheïstische Perzen, bahai, zoroasters, joden enzovoort.

Ik heb het gehad met het establishment, dat termen als ‘multiculturaliteit’, ‘diversiteit’ en ‘superdiversiteit’ hanteert, terwijl niet-islamitische minderheden, zeker wanneer ze islamkritisch zijn, worden genegeerd, het al halal is wat de klok slaat en in steeds meer van onze wijken een islamitische monocultuur heerst.

Ik heb het gehad met hen die bij een (online)scheet richting een moslim verontwaardigd in de pen kruipen, maar nooit felle woorden van afkeuring uiten over het supremacisme, het (antiblanke) racisme en de virulente Jodenhaat van de islam en binnen de moslimgemeenschap.

Ik heb het gehad met het establishment, dat de term ‘radicalisering’ blijft gebruiken, alsof we evengoed een probleem hebben of zouden kunnen hebben met radicaliserende boeddhisten.

Ik heb het gehad met hen die de term ‘islamisering’ afdoen als een hersenschim of complottheorie, terwijl het aantal voorbeelden legio is.

Ik heb het gehad met hen die voor de talloze soldaten van Allah de term ‘lone wolf’ blijven gebruiken, stellen dat er ‘geen verband’ is tussen dezelfde jihad-aanslagen geïnspireerd door dezelfde islamitische ideologie, en bovendien Islamitische Staat, Al Qaida, Al-Shahaab, Sharia4UK, Hizb ut Tahrir enzovoort afschilderen als fremdkörpers binnen de islam.

Ik heb het gehad met de journalisten die steeds de term ‘jongeren’ blijven gebruiken terwijl het gaat om jonge moslims die hun ‘kleine jihad’ voeren en zich uitleven op de ‘kafir’ (‘ongelovige’).

Ik heb het gehad met de activistische media die op een bepaalde manier foto’s nemen en televisiebeelden schieten en monteren met als doel de moslimgemeenschap in een goed daglicht te stellen.

Ik heb het gehad met de naïeve journalisten die steeds dezelfde ‘gematigde moslims’ en knuffelmoslims blijven opvoeren die, bewust of onbewust, blijven liegen en misleiden over de ware aard van de islam en slechts de belangen dienen van de oemma, islamitische superclan.

Ik heb het gehad met de gemakzuchtige journalisten die in elke moslim die ‘het terrorisme’ afzweert of veroordeelt een ‘gematigde moslim’ en ‘bondgenoot’ zien, terwijl één simpele Google-zoekopdracht vaak leert dat de moslim in kwestie banden heeft met sharia-adepten of Moslimbroederschap-achtigen of sinistere islamitische denkbeelden vergoelijkt, verheerlijkt of propageert.
Ik heb het gehad met de domme journalisten die ex-
moslims, moslims die de islam zouden willen verlaten en oprechte islamhervormers in de steek laten door islamitische charlatans en taqiyya-belijders met een islamiseringsagenda te blijven geloven, goedpraten en propageren.

Ik heb het gehad met de gekleurde media die hoofddoekjes en islamitische studenten tot ‘opiniemaker’ bombarderen louter omdat ze moslim zijn, terwijl mensen met een andere religieuze achtergrond die wél denk- en schrijftalent hebben worden vergeten.
Ik heb het gehad met de islamofiele media die onderdelen van de inhumane sharia, zoals hoofddoek en halal, hypen en voortdurend door de strot van de westerling te rammen.

Ik heb het gehad met de bedrijven die in de moslim een nieuwe lucratieve consument zien en middels barbiepoppen met hoofddoek, sporthijabs (Nike) en halal-producten totalitaire islamitische symboliek salonfähig maken.

Ik heb het gehad met de moslimorganisaties die de islamisering van onze samenleving en het slurpen van zoveel mogelijk belastinggeldsubsidies als doel hebben.

Ik heb het gehad met de moslims die zichzelf standaard als slachtoffer presenteren en bij elke scheet richting de moslimgemeenschap moord en brand schreeuwen over ‘islamofobie’, en dat dan gelijkstellen met antisemitisme en racisme.

Ik heb het gehad met de imams en moslimorganisaties die zich na de zoveelste jihad-aanslag vooral zorgen maken om ‘islamofobie’, de zogenaamde ‘backlash’ en de ‘goede naam’ van de islam en de moslimgemeenschap.

Ik heb het gehad met de moslims die liegen over de bloedige veroverings- en onderwerpingsgeschiedenis van de islam en tegelijkertijd felle kritiek leveren op het ‘kolonialistische’ of ‘racistische’ Westen.

Ik heb het gehad met de moslims die de in de islamitische wereld heersende drie a’s, analfabetisme, achterlijkheid en armoede, blijven wijten aan het Westen en niet aan de daar heersende achterlijke en barbaarse islamitische principes.

Ik heb het gehad met de moslims die structureel zwijgen over hoe meisjes en vrouwen, niet-islamitische minderheden, andersgeaarden, andere religies, afvalligen en vrijdenkers in hun moslimland van herkomst of in de moslimgemeenschap worden behandeld, en tegelijkertijd beweren dat het Westen moslims ‘onderdrukt’, dat onze samenleving ‘discrimineert’ en niet hoog van de toren moet blazen inzake rechten voor vrouwen, holebi’s en minderheden.

Ik heb het gehad met de moslims en moslimorganisaties die klachten indienen en juridische processen aanspannen met als doel de ‘kafir’ (‘ongelovige’) te pakken of islamkritiek te bestraffen (‘juridische jihad’).

Ik heb het gehad met de moslims die desgevraagd wel afstand nemen van ‘terreur’ (een middel of strategie), maar nooit van het concept ‘kalifaat’ en de islamitische wet of sharia (het doel).

Ik heb het gehad met de politici die geloven dat via cursussen en onderwijs een 1400 jaar oude cultuur en mentaliteit fundamenteel kan worden veranderd, terwijl het controleren van onze grenzen als belachelijk voorstel of onmogelijke opdracht wordt afgeschilderd.

Ik heb het gehad met de politici die neerbuigende kritiek leveren op landen als Hongarije, Tsjechië en Polen, terwijl daar massa-aanrandingen noch jihad-aanslagen plaatsvinden.

Ik heb het gehad met onze regering, die niet wil inzien dat een duurzame oplossing er enkel en alleen in bestaat onze grenzen te controleren zodat (moslim)immigratie de uitzondering en een zeldzaamheid wordt in plaats van de regel.

Ik heb het gehad met onze regering, die niet wil snappen dat een serieuze oplossing er enkel en alleen in bestaat de islam te gaan beschouwen als een ongewenst totalitair systeem, zoals communisme en nationaalsocialisme, dat haaks staat op de democratische rechtsstaat en individuele vrijheid.

Ik heb het gehad met onze regering, die te laf is om te de-islamiseren, wat o.m. betekent dat de islam op geen enkele manier nog wordt gefaciliteerd en gesubsidieerd en dat moskeeën en Koranscholen waar de Koran wordt gepropageerd en gereciteerd worden behandeld als zouden het nazi-tempels zijn waar Mein Kampf als heilig boek centraal staat.

Ik heb het gehad met de regering, die tonnen van ons belastinggeld blijft geven aan imams, moskeeën en allerhande islamevenementen en moslimorganisaties waaronder de Moslimexecutieve, terwijl ex-moslims, moslims die de islam zouden willen verlaten en oprechte islamhervormers – zelfs! – in onze ‘vrije’ samenleving bang zijn en voor hun fysieke integriteit of leven moeten vrezen.

Ik heb het, tot slot, gehad met de lieden die niet (willen) inzien dat het verwerpen en bestrijden van de totalitaire en gewelddadige essentie van de islam (wat dit artikel doet) geen ‘islamofobie’, racisme of moslimhaat is, maar juist impliceert dat je óók geeft om elk individu binnen de islam wiens vrijheid en ontplooiingskansen als gevolg van islamitische principes beknot wordt.

Nvdr: Wie er nog iets wil aan toevoegen, wende zich tot de auteur.

Sam Van Rooy is medewerker van Vlaams Belang Studiecentrum en co-auteur van o.a.

Oorspronkelijk gepubliceerd op Doorbraak – intussen op talrijke kritische blogs overgenomen.  Sam is niet de eerste – en zal met zekerheid niet de laatste zijn – met b.g. uitspraak: