De Cello Concerto in A minor, Op129, werd door Robert Schumann in een periode van slechts twee weken geschreven, tussen 10 oktober en 24 oktober 1850, kort nadat Schumann de muziekdirecteur werd in Dusseldorf.
Het concert werd nooit gespeeld tijdens Schumanns leven. Het ging in première op 9 juni 1860, vier jaar na zijn dood, in het Leipzig Conservatorium tijdens een concert ter ere van de 50ste verjaardag van Schumann geboorte, met Ludwig Ebert als solist.
Het stuk is in drie delen, die elkaar opvolgen zonder pauze:
- Nicht zu schnell (A minor)
- Langsam (F major)
- Sehr lebhaft (A minor)
Het werk werd geschreven voor een solo cello, twee fluiten twee hobo’s twee klarinetten twee fagotten twee hoorns twee trompetten, pauken en strijkers.