• Sinds tientallen jaren worden we om de oren geslagen met vrouwenrechten. In de huidige woke-tijd is dit een lastig gegeven, vermits men tegenwoordig niet kan – of mag – zeggen wie of wat een vrouw is, waaraan men een vrouw herkent, vermits dit een proces is dat zich naar verluidt in het diepste “ik” afspeelt. Heeft in se niets te maken met een voor handen zijnde baarmoeder, eileiders, borsten e.d. fysische kleinoden.

• En dan zijn we helemaal in de war met de zgn. kinderrechten. Men kan zelfs niet vaststellen wie of wat een kind is, vooral bij gelukszoekers die met een schoenmaat 45, beharing op borst en gezicht, doodleuk verklaren een “alleenreizende minderjarige” te zijn, die wil aansluiting vinden in het derde jaar van het middelbaar onderwijs.

• Wat volgt? Dierenrechten als alibi voor een verblijfsvergunning? Lijkt ons een nieuw aan te boren succesformule, vooral bij de inzet van bedreigde diersoorten. Wat als een “vluchteling” zich de identiteit aanmeet van een bonobo? Mogen we die afwijzen? Komt die dan onder de hoede van de dierenrechtenbeschermheer Weyts (of diens opvolger)?

Een voorbeeld uit de hedendaagse geslachtenkeuzes die vanzelfsprekend ook “rechten” eist: