We beperken ons vandaag tot twee gebeurtenissen die, bij grote uitzondering, de internationale media bereikten: de aanval op de gasleiding, die voor een groot gedeelte de elektriciteitsvoorziening in Syrië lam legde én de afsluiting van drinkwater door het Turkse huurlingenleger, al dan niet met de ondersteuning van het Turkse leger.

Beide zaken waren geen alleenstaand feit. Het verschil zit ‘m hier in dat er eindelijk heftig geprotesteerd werd bij de hoogste mondiale instanties. En dat het protest aandacht kreeg… omdat ook Koerden en vluchtelingenkampen zonder water zitten.

Sinds het begin van de zomer heeft onze redactie herhaaldelijk het afsluiten van het drinkwater gemeld; niemand scheen zich erom te bekommeren dat ca. 1 miljoen mensen midden in de coronacrisis, bij bijzonder hoge temperaturen, verstoken bleven van water.

Dr. Bashar al-Jaafari, Syrisch permanent vertegenwoordiger bij de VN-Veiligheidsraad, heeft bij de VN-baas Antonio Guterres aangedrongen om onmiddellijk in te grijpen bij het onmenselijke afsluiten van drinkbaar water voor meer dan 1 miljoen Syriërs in en rondom Hasaka stad. Al-Jaafari telefoneerde op 21 augustus met Guterres over de catastrofale situatie en benadrukte dat het ontzeggen van water niet alleen een oorlogsmisdaad maar bovendien ook een misdaad tegen de mensheid is. Op de dag van het telefoontje was het water al tien dagen ononderbroken afgesloten van het Allouk pompstation en de waterputten/bronnen die deze regio irrigeren.

Het Allouk pompstation bevindt zich ten oosten van Ras Al-Ayn, dichtbij de Syrisch-Turkse grens; het behelst 30 putten/bronnen met een debiet van 200 m3 per uur. Het water wordt naar Hasaka gepompt door een pijpleiding van 70 km lengte. Sinds de Turkse bezetting wordt het oppompen en doorstromen van het water gedurende langere periodes stopgezet; meer dan een miljoen burgers én hun landbouwgronden zitten dan zonder water. Al-Jaafari stelde dat het Turkse huurlingenleger de watervoorziening misbruikt als een chantagewapen en vorm van strafmaatregel tegen de burgerbevolking omdat deze de Turkse bezetting niet schijnt te waarderen. Hij herinnerde Guterres aan de officiële brieven die hij aan de VN en de Veiligheidsraad hieromtrent gestuurd had op 31 mei en de Syrische verklaringen bij de Veiligheidsraad, de laatste daterend van19 augustus. Al-Jaafari stelde dat Syrië op een spoedig antwoord wacht, wacht, wacht… Guterres antwoordde dat hij op de hoogte is van de situatie in Hasaka en dat hij het VN-team in Syrië en de speciale afgevaardigde Geir Pedersen gevraagd heeft “de nodige maatregelen” te nemen om de kritische situatie zo snel mogelijk op te lossen en humanitaire hulp aan de betrokken burgers te bezorgen tot het Allouk pompstation weer in werking is… Hij zou contact opnemen met de Turkse regering en “andere partijen”… Hij zal Pedersen opdragen het probleem te bespreken met de afgevaardigden van de VSA, Rusland, Turkije in Genève tijdens en in de rand van de vergadering van het grondwetscomité voor Syrië.

Ook Ignatius Aphrem II, hoofd van Universele Syrisch-Orthodoxe Kerk, schreef een brief een Guterres, om aan te dringen op actie vanuit de VN:

Allemaal tezamen – dank u, mijnheer Guterres. Dank u voor… noppes.

De Syrische regering daarentegen heeft in samenwerking met de plaatselijke overheid en welzijnswerkers in Hasaka de inzet van watertanks opgedreven. Aan de bevolking van Nafasha en al-Himmeh-projecten worden dagelijks 300.000 liter water bezorgd; voor huishoudelijk gebruik werden ondiepe waterputten gedolven in de straten. De Syrische Rode Halve Maan wordt nog steeds de toegang ontzegd aan het Allouk pompstation. (…)

Dit is echter niet de enige manier dat Turkije water ontzegt aan de Syriërs. Ook in Irak trekt men al jaren aan de alarmbel.

De Iraakse parlementaire Waterbeheer-commissie beschuldigt Turkije ervan oorlog tegen Irak te voeren d.m.v. het water dat vanuit Turkije naar Irak stroomt. Of duidelijker: door het water tegen te houden en op die wijze voor een alarmerende lage waterstand te zorgen met bijgevolg een watertekort in Syrië en Irak. Dit in een periode dat de regenval beperkt bleef tot de helft van verleden jaar. De boeren zien hun broodwinning in gevaar; landbouwgronden drogen uit, oogsten leveren te weinig rendement, de honger loert om de hoek. (…) En… een exodus van armoedevluchtelingen…

Via een geheel van geplande, onder constructie en bestaande irrigatieprojecten en hydro-elektrische dammen controleert Turkije het waterdebiet van de Eufraat en Tigris naar Syrië en Irak.

Erdogan heeft niet alleen geen oog of oor voor de verzuchtingen van Irak en Syrië; bovendien wil hij zijn megalomane plannen doorvoeren zonder rekening te houden met de eigen bevolking, met de archeologische geschiedenis, met de verdwijning van hele dorpen en landbouwgronden. Hasankeyef, zo’n 12.000 jaar oud, wordt onder water gezet:

De “mogelijke” terroristische aanslag op de gas pijplijn was wereldwijd een nieuwsfeit. Niet dat men zo ver ging om hulp aan te bieden… De minister van informatie stelt dat deze ontploffing noch spontaan, noch een door ongelukkig toeval ontstond, maar wel als middel om druk te oefenen op de regering. Een goede verstaander weet dat in Genève de besprekingen van de protagonisten i.v.m. een nieuwe Syrische grondwet herbegonnen zijn.

Afsluitend: we vernemen net dat sinds gisteren namiddag er terug leidingwater naar Hasakah stroomt. Kunnen het niet nagaan vermits een “hogere macht” onze normale nieuwsverstrekking blokkeert. We weten dus niet of het waar is, zo ja, wat het debiet is, of de toevoer met mondjesmaat geopend en toegedraaid wordt… Onze pronostiek in het geval dat er terug water naar Hasakah stroomt: de chantage heeft gewerkt – er zal wel iets “in ruil” gegeven zijn. Voor hoe lang er terug water mag stromen? Hangt af van het zoenoffer en de moordlust van het Ottomaanse huurleger. (…)