Na twee weken verstoken geweest te zijn van de actualiteit in Syrië (en elders) zal onze redactie trachten een huidige stand van zaken te schetsen.

Idlib. Nadat de Syrische regering de terroristen de mogelijkheid gaf zich terug te trekken uit andere regio’s in Syrië zodat de plaatselijke bevolking niet meer als levend schild kon dienen of de burgerbevolking in omringende steden als dagelijks doelwit voor raketten en mortieren fungeerde, zitten de bloeddorstigste islamitische fanaten intussen op een kluitje verzameld in het noordwesten van Syrië, in Idlib. De poging om de hen af te zonderen van de zgn. “gematigde rebellen”, zoals gepland tijdens de Astana-gesprekken, is niet gelukt. De installatie van Russische en Turkse observatieposten in de zgn. gedemilitariseerde zone en aan de grenzen met regeringsgebied waren een schot voor de boeg; HTS & co. weigerden eraan gevolg te geven. Integendeel. Om de burgerbevolking te beschermen tegen de dagelijkse projectielen, kon het Syrische leger kon niet anders dan hen te verdrijven, dieper in Idlib. Ongeacht het feit dat er stuk grondgebied heroverd werd is de situatie strategisch gezien nog steeds dezelfde. Idlib blijft het kruitvat, waar concurrerende moslim terroristen de bevolking en elkaar de duvel aandoen. Tekenen present: HTS (al-Nusra), de grootste groep, het NFL (National Front for Liberation), een amalgaam kleinere terroristische groeperingen die onder de bescherming van Turkije fungeren om de Turkse invloed in Syrië te vergroten en de HTS’ invloed te beperken, de Turkistan Islamic Party, genoegzaam bekend als de Oeigoeren, die tot de laatste man zullen blijven vechten vermits ze nergens heen kunnen, Hurras al-Din, tweelingbroertje van HTS, dat zelfs niet probeert zijn band met al-Qaeda te verbergen. Met hoeveel ze zijn? De aantallen worden door de verschillende groepen opgeschroefd om hun populariteit ogenschijnlijk te steunen en om concurrenten van de wijs te brengen. 60.000? Nog steeds een indrukwekkend aantal zwaar bewapende, niets ontziende, godsdienstfanaten waarvoor een mensleven van geen tel is.

Bij de recente bevrijding van noord-Hama en zuid-Idlib bleek hoe zij onder de grond een waar bolwerk met tunnels, bunkers, opslagplaatsen, landmijnen in de nabijheid van de burgerbevolking op poten gezet hadden, iets wat in heel Idlib het geval is. Of hun commandocentra en raketinstallaties in scholen ondergebracht hebben zodat zij hopen dat ze beschermd zijn door het menselijk schild der bevolking. Of – ideaal voor anti-propaganda tegen Assad/Rusland – aantonen dat scholen en ziekenhuizen opzettelijk belaagd worden.

HTS is dé grote baas, heeft kleinere groeperingen opgeslorpt, hen gedwongen zich aan te sluiten en bovendien heeft HTS een soort bestuur opgericht, de Syrian Salvation Government (… vert.: “Syrische reddingsregering”… Je moet maar durven! Redding van wat? Van geloofsvrijheid, van gelijkheid man/vrouw, van een normaal leven zonder inmenging van de dictaten ener bewierookte Profeet?). Hun bestuur leidt regelmatig in de gebieden, die mogen genieten van de “redding”, tot protesten bij de bevolking wegens lukrake arrestaties, verdwijningen, in beslagnames, voorkeurbehandeling van de “vrienden”, chantage, omkoping, uitzettingen, verdrijvingen, schoolsluitingen, enz… De zelfverklaarde “reddingsregering” heeft zich behoorlijk veel macht toegeëigend: binnenlandse zaken, justitie, gezondheid, religie, economie, onderwijs, ontwikkeling (… naar het steentijdperk), lokale administratie en diensten, sociale zaken. En een eigen politiemacht, met beperkte verantwoordelijkheden, zoals verkeer, het jagen en vangen van criminelen en het oplossen van geschillen. Omkoping is perfect toelaatbaar als HTS er beter van wordt. De belangrijkste verbindingswegen noord-zuid en oost-west, de M4 en M5, worden volledig door HTS gecontroleerd. Wie er gebruik van maakt moet wegentaks betalen. Idem dito voor de durvers die het Idlibparadijs willen verlaten via de humanitaire corridors – definitief of om goederen in te voeren. HTS heeft de olie- en gashandel in handen, legt te pas en onpas belastingen en heffingen op en verdient ook aan witwaspraktijken. Ze moeten voor de maffia niet onderdoen. Maar ook uit het buitenland wordt hen geld toegeschoven; bv. salafistische liefdadigheidsinstellingen uit de Prachtlanden Koeweit, Qatar en S.A. en hooggeplaatste religieuze figuren en kapitaalkrachtige personen in Jordanië en Turkije die sympathiseren met hun gedachtengoed. Massale collectes brengen steeds minder op. HTS ziet zich verplicht de lokale bevolking verder uit te persen.

Naar verluidt zou de bevolking sinds 2011 verdubbeld zijn: nu 3 miljoen inwoners. Vooral soennieten. Minderheden zoals Koerden en christenen werden verplicht hun huis te verlaten en te vluchten. Zo niet… Naar schatting zou ca. 40% van de huidige inwoners afkomstig zijn uit vroegere door terroristen bezette gebieden, m.a.w. de “rebellen” die samen met hun gezinnen een vrijgeleide kregen naar Idlib. Officieel strijden zij voor de “overwinning van de revolutie”. In werkelijkheid voor het afdwingen van een radicale islamstaat onder de beschermende vleugels van Turkije.

Wapenstilstand? Hoe kan er ooit een blijvende onderhandelde wapenstilstand ontstaan uit het gedachtengoed van radicale moslims, die andersdenkenden niet het licht in hun ogen gunnen? De drie Astana-onderhandelaars, Rusland, Iran en Turkije beloven steeds weer dat Syrië ondeelbaar en autonoom is en moet blijven. Echter… bij Turkije spelen grotere belangen mee. Het Ottomaanse Rijk wenkt aan de zuidelijke grens…

Hierbij beeldmateriaal van een ondergronds bolwerk, 10.000 m2, in de buurt van Khan Sheikhoun. “Prutsen aan de keukentafel”? Ondergrondse ruimtes, diep onder de oppervlakte, ca. 2 m hoog en breed genoeg om een auto erdoor te laten rijden, voorzien van mijnen. Met een keuken, technisch atelier, watervoorziening, filmstudio… enz. De ontmijners kunnen slechts enkele meters per dag beveiligen. Nog maanden werk voor de boeg. Enkele kilometers verderop, aan de andere kant van Khan Sheikhoun een zelfde vondst, maar nog groter. Daarin wordt de aanwezigheid van de Witte Helmen duidelijk én hun filmcarrière ten bate van de westerse traanklieren. Opmerkelijk: een hazmat suit (beschermend pak tegen giftig gas), geproduceerd in G.B. (2004). Een grote voorraad wapens en munitie, legerkledij. Geen spoor van een verpleegpost voor burgers. Het is overduidelijk dat dit niet met een spade en houweel uitgegraven werd. Graffiti met lieve woordjes aan het adres van het Russische en Syrische leger: “Wij zullen jullie bloed drinken”.

Ook de straten zijn niet veilig met bomauto’s en landmijnen.

Karin Leukefeld, Duitse onafhankelijke journaliste, geaccrediteerd in Damascus, gespecialiseerd in het M.O., bericht vanuit de bevrijde regio noord-Hama/zuid Idlib. De civiele bescherming richt een opvangkamp op en zoekt naar menselijke resten, zowel burgers als soldaten, slachtoffers van de terroristen. De in een massagraf gevonden overblijfselen worden naar een ziekenhuis in Hama gebracht ter identificatie en vaststelling van de doodsoorzaak. Zij beschrijft verschrikkelijke feiten: folteringen, onthoofdingen, overreden met tanks…

Zij gaat in op de drie Astana-protoganisten. Niemand heeft een concreet Idlibplan kenbaar gemaakt. Het mag duidelijk wezen dat Turkije – op zijn zachtst gezegd – andere belangen heeft dan Rusland en Iran. Het verst, of het duidelijkst, gaat de Russische president Poetin die stelt “dat het niet aanvaardbaar is dat terroristische groepen verder in Idlib kunnen hun ding doen en dat zijn land het Syrische leger zal blijven ondersteunen bij hun strijd tegen deze milities.” Turkije wil dat het Syrische offensief stopt en er wordt gesuggereerd dat Turkije door de VSA en andere westerse NAVO-staten gesommeerd werd in Idlib stelling te houden zonder de uitvoering van het de-escalatie-akkoord. Duidelijk, toch? M.a.w. Turkije moet plaatsvervangend Assad blijven het vuur aan de schenen leggen en ervoor zorgen dat het land verdeeld blijft. Mevrouw Leukefeld herhaalt dat de humanitaire corridor vanuit oost-Idlib naar regeringsgebied quasi ongebruikt blijft vermits de terroristen de bevolking tegenhouden – zelfs beschieten, als deze zich richting grensovergang begeeft.

Zij werd begeleid naar de plaats waar de zgz. sarinaanval in Khan Sheikhoun plaats vond. De bewijzen werden door de terroristen voor onderzoek naar Turkije gebracht… Een onafhankelijk onderzoek werd er nooit uitgevoerd. Niet nodig, vermits de poco wereld de rol van aanklager, rechter en beul gereed had.

Geïnteresseerd in de belgische bijdrage in het Syrisch conflict? Het land b (met een tijdelijk zitje) diende samen met Koeweit en Duitsland een resolutie-ontwerp in bij de Veiligheidsraad der VN dat de terroristen in Idlib bescherming moet bieden. Rusland en China hielden de boot af dank zij hun veto. Hebben we al gehad. Telkens de terroristen in het gedrang komen wordt er de “humanitaire” hangmat bovengehaald, waarvan slechts de terroristen mogen gebruik maken. Dat aan de Idlib-bevolking de mogelijkheid geboden wordt via een humanitaire corridor veiligheid op te zoeken in regeringsgebied, dat de terroristen hen daaraan hinderen, dàt ontsnapte blijkbaar aan de aandacht van de resolutie-indieners.

Vanzelfsprekend reageerde de Syrische vertegenwoordiger al Jafaari. “De inkt van de humanitaire pen droogt op als het gaat om de buitenlandse aanwezigheid in Syrië. Het resolutievoorstel is een vooringenomen voorstel tot resolutie. Het is een politiek en geen humanitair voorstel.”

Een constructiever voorstel, dat aan de internationale media-aandacht ontsnapte, kwam van de Tsjechische eerste minister Andrej Babis die pleit voor internationale samenwerking om de terugkeer van gevluchte Syriërs naar hun vaderland mogelijk te maken. “De énige oplossing voor de vluchtelingen is de terugkeer naar hun vaderland. Mochten de VN nuttig werk verrichten – quod non – dan had er iets kunnen gebeuren.” En refererend naar de sleutelrol van Rusland: “Zonder Rusland kan de situatie in het M.O. niet opgelost worden.”

Het laatst verspreide riedeltje over president Assad van een dubieuze organisatie met zetel in Qatar, vlotjes gecopieerd en verspreid door de poco media, ging ditmaal over de vervolging van christenen. Al zullen deze leugens slechts op verbazing en ongeloof stuiten… Pater Daniël heeft er twee dagboeken over geschreven…

We sluiten voor vandaag af met een welgemeend “goodbye” aan messenslijper John Bolton, wiens carrière als oorlogsfluisteraar plotseling beëindigd werd. Wat gaan we nog beleven? De vredesprijs voor Donald Trump?