In grote lijnen blijft de situatie in Syrië sinds geruime tijd onveranderd. Idlib is nog steeds volgens de westerse media “de laatste burcht van de rebellen” met de steun van Turkije, ten oosten van de Eufraat bepalen de Koerden, aan het handje van de VSA, de gang van zaken, en in het noorden wordt de grensstreek bezet door het Turkse Leger.
De VSA stelen nog steeds de olie en beschikken nu over meer mogelijkheden; ze hebben er immers een raffinaderij gebouwd:
Wat gisteren enigszins de lethargie doorbrak was de “bei Nacht und Nebel” inzet van het Amerikaanse leger om de scalp van de ISIS-commandant Abu Ibrahim al-Hashimi al-Qurayshite te veroveren. Hoewel… van die scalp zal niet veel meer terug te vinden zijn. Dàt hij zichzelf opblies, is iets dat we maar moeten geloven. Bewijzen zijn er niet meer. Opmerkelijk is wel dat dit gebeurde zonder dat het Turkse leger zich hiermee bemoeide. Of zelfs het Russische leger. Dergelijke aanvallen mét helikopters, vliegtuigen, drones en grondtroepen komen niet – onverwacht, zonder afspraak – uit de lucht gevallen. Ze worden wel degelijk voorbereid, alle protagonisten ingelicht. Bij het bekijken van de beelden vroegen we ons af wat àls het Russische leger hem uitgeschakeld zou hebben. Zou men dan ook zo begripvol weggekeken hebben bij het aantal burgerslachtoffers of zouden er beelden circuleren met de beruchte Witte Helmen die bloedende lichamen op brancards zouden wegvoeren? Tegelijkertijd herinnerden we ons de triomfantelijke Hillary Rodham (echtgenote Clinton) toen in Libië Khadaffi uitgeschakeld werd.
Volgens het Pentagon werden vier burgers en vijf terroristen gedood. Tien mensen zouden geëvacueerd zijn, waarvan 8 kinderen. De Witte Helmen hanteren een ander aantal: er zouden in totaal 13 mensen gedood zijn, waarvan 6 kinderen en 4 vrouwen. Een helicopter zouden ze zelf kapot geschoten hebben opdat hij niet in vijandige handen zou belanden. Ingesloten video vertelt een ander verhaal:(…)
Dat een ISIS-kopstuk naar de eeuwige jachtvelden vertrekt is op zich niet te betreuren; opvallend is wel dat er bij interne politieke moeilijkheden (Bidens populariteit zit op een eenzaam dieptepunt) gegrepen wordt naar een opzienbarend schokeffect in het buitenland. Kwestie van zijn staatsmanschap in de verf te zetten. En duidelijk te maken dat de VSA niet overwegen te vertrekken: https://english.alarabiya.net/News/middle-east/2021/11/13/US-staying-in-Syria-until-ISIS-threat-eliminated-State-Department
Even belangrijk, maar minder opvallend aanwezig in de wereldpers, is dat Israël in december twee maal de haven van Latakia aanviel met veel schade en brand als gevolg. Naar verluidt omdat Iran wapens zou vervoeren in containers.
Toen was de verontwaardiging in Syrië groot: waar zit Rusland? Rusland reageert zelden onbezonnen. Echter, een grote maand later, kwam er een reactie: een Iraans vliegtuig, geladen met wapens, kreeg toelating te landen en lossen op de Russische luchtmachtbasis in Khmeimim, Syrië. Een duidelijker signaal “tot hier en niet verder” kan niet gegeven worden. Men zou het kunnen vergelijken met Oekraïne die NAVO bases laat oprichten dichtbij de Russische grens. Misschien zullen de VSA nu snappen dat Rusland dezelfde “bedreiging” voelt van NAVO bases als Israël van Iraanse bases. Rusland maakt hiermee duidelijk dat Israël niet altijd en overal een vrijgeleide krijgt, dat “proactieve zelfbescherming” ook grenzen kent als er op buitenlands, soeverein grondgebied (Syrië) aanvallen uitgevoerd worden.
De landing van een Iraans vliegtuig met wapentuig op de Russische luchtmachtbasis zal in Israël niet op gejuich onthaald geworden zijn. Israël kan immers niets of niemand op deze luchtmachtbasis aanvallen zonder dat er zware gevolgen aan verbonden kunnen zijn. Het is hoogst onwaarschijnlijk – zo niet onmogelijk – dat Big Brother aan de andere kant van de Atlantische Oceaan hiervoor zijn goedkeuring zou geven. (…)
Daar bovenop werd de aankomst van Russische oorlogsschepen gemeld. Ze zouden (wapen?)materiaal leveren.
In de Damascus regio werd de inslag van Israëlische raketten gemeld; en dankzij het Russische afweersysteem werden de meeste onderschept. Zoals steeds gaat het om een “proactieve verdedigingsaanval” tégen Iran.
Dat de VSA een ISIS-kopstuk kunnen traceren (… wie heeft hiervoor 30 zilverlingen mogen innen?) is één ding, dat ze echter de uitbraak, de aanval, de moordpartij van ISIS in en buiten de Hasakah-gevangenis niet wisten of konden voorkomen is een ander. Viel er niet genoeg eer te halen door de opstand, uitbraak en moorden te voorkomen? Turkije heeft nà de feiten gereageerd, stuurde manschappen en vliegtuigen.
Naar verluidt zouden de VSA 750 ISIS terroristen verplaatst hebben naar het zuiden, naar de Deir Ezzor regio:
De groene vlek onderaan met de VSA vlaggen is het door de Amerikanen bezette Al-Tanf, waar terroristen hun opleiding krijgen door het Amerikaanse leger. Enkele dagen / weken geleden werd al-Tanf aangevallen door ??? (naar verluidt door Syrische en Iraanse militairen):
En zo wordt de band Syrië-Rusland-Iran-China-Cuba-Venezuela steeds sterker. China stuurt 4000 ton rijst en vaccins. Cuba stuurt vaccins.
Afsluitend een klein beetje goed nieuws: de VSA zouden naar alle verwachting Egypte schriftelijke toelating geven gas naar Libanon via de Syrische pijplijn te sturen.
S.O.S. Chrétiens d’Orient tonen het verschil wat de VSA willen doen geloven en wat Syrië onder al de miserie écht is: