20 oktober: een bijzonder dodelijke dag in Syrië met slachtoffers bij alle protagonisten. Tendens stijgend.

Uitzonderlijk: de poco media deelden beelden over de autobus met Syrische militairen in Damascus, die door bommen de lucht inging: 14 militairen hadden geen enkele kans dit te overleven..

Of toch niet zo uitzonderlijk, vermits de verspreiding van het beeldmateriaal onmiddellijk gevolgd werd door een filmpje van een bomexplosie in Idlib, waarin naar verluidt (ook) kinderen om het leven kwamen. Wat bij iedereen onmiddellijk een belletje zou moeten doen rinkelen: het bekende stramien: “kinderen” en de “Witte Helmen”, waarmee tegelijkertijd in de kaarten van al-Qaeda gekeken kan worden. Ze hebben waarschijnlijk nog massa’s filmpjes in hun archieven die naar wens kunnen geknipt, geplakt en gepubliceerd worden. Spijtig dat ze soms stoemelings dezelfde kinderen in dezelfde kleren in zgz. andere bombardementen in andere steden gebruiken… Amateurs!

Die busbommen in Damascus waren duidelijk gepland: gepland in strategie, in tijd, in plaats, in gekozen slachtoffers. Ze moesten de wereld tonen dat in regeringsgebied geen veiligheid te vinden is, dat vluchtelingen niet kunnen (of mogen) terugkeren, dat investeren boter aan de galg is. Ze werden geplaatst omdat er de laatste tijd te weinig aandacht naar de “laatste rebellenburcht” Idlib gaat. Ze werden geplaatst omdat n.a.v. de bomaanslag in Damascus meteen àndere beelden van een “laffe” aanval door het Syrische leger op “kinderen” in Idlib wereldkundig kon gemaakt worden. Ze werden geplaatst om ‘s werelds sympathie voor de “rebellen” levendig te houden. Ze werden geplaatst om de menselijke kant van de terroristen te tonen: “zie je wel, wij zijn geen barbaren, wij vallen slechts soldaten aan”. Ze werden geplaatst omdat de geruchten van een Syrisch-Russisch offensief, om de door Erdogan beloofde gedeeltelijke vrijmaking van Idlib tot 6 km ten noorden van de M4 snelweg, die van de Mid. Zee-kust via Aleppo naar het oosten loopt, eindelijk te kunnen realiseren. En dàt zint het al-Qaeda-allegaartje niet. Het zou betekenen dat zij zich ofwel overgeven, de wapens neerleggen, naar hun thuislanden terugkeren, zich integreren in de Syrische maatschappij ofwel opschuiven naar het noorden van Idlib, dichter bij de Turkse grens.

En eveneens opmerkelijk, verschillende explosies schudden de door de VSA bezette al-Tanf regio door elkaar. Al-Tanf waar naar verluidt pakweg 200 Amerikaanse militairen opleidingen geven aan “rebellen”. De explosies werden veroorzaakt door 5 drones, naar alle waarschijnlijkheid als antwoord op de Israëlische luchtaanvallen van 13 oktober in de buurt van Palmyra.

De miserie begon de voorafgaande dag, toen het Syrische leger haar stellingen versterkte op de noordelijke frontlinie om een (verwacht) Turkse grondoffensief tegen de Koerden in de regio, tegen te houden of ten minste te ontraden. Bovendien was er dan ook nog de onverklaarbare explosie van een munitiedepot in de buurt van Hama-stad. Vermoed aantal slachtoffers: 6. Later die dag voerde Turkije een drone-aanval uit op Kobane (NO) onder SDF (Koerdisch)-bestuur. Deze zou wel eens de inleiding kunnen zijn van een te verwachten nieuw Turks offensief tegen de Koerden. Het Turkse huurlingenleger beschoot stellingen van het SDF nabij Tel-Tamr (Hassakah).

Een overzichtskaart met uitleg (Engels) vindt u hier: https://southfront.org/wp-content/uploads/2021/10/21october2021_Syria_war_map-scaled.jpg

De (Koerdische) bevolking is er niet gerust in. Ze werden al eens tot de vlucht gedwongen toen Erdogan aan zijn olijftak-vredesmissie begon in N-Syrië. (IDP Internal deplaced persons=vluchtelingen in eigen land) De woordvoerder is blijkbaar vergeten dat zij de hulp van de Syrische regering inriepen toen het Ottomaanse leger over de grens trok, de Koerden verdreef… Het Syrische leger kwam ter hulp, maar mocht niet voluit gaan omdat de VSA dit ten stelligste “afraadden”.

Rekening houden met b.g. militaire “activiteiten”, valt ons bij deze beelden, van een gemeenschappelijke Russisch-Turkse patrouille in de grensstreek rond Kobane, slechts dit te binnen: bende komedianten! … en dat zullen we verder in dit verslag nog meerdere keren herhalen.

Op 20 oktober werd artillerievuur van het Syrische leger gemeld op Arihah (NW Idlib): 10 slachtoffers, 20 gekwetsten. (niet bevestigd bericht) In Arihah is het opperkommando van HTS (al-Qaeda filiaal in Syrië) gevestigd. HTS zond granaten in de omgekeerde richting. Geen melding van slachtoffers.

De video van een Israëlische nieuwszender geeft meer weer dan op het eerste zicht lijkt. Hieruit blijkt immers dat de “rebellen” in Z-Syrië (Daraa en omgeving) eigenlijk gewoon huurlingen zijn. Hoe kan je immers anders verklaren dat zij – via een spoedcursus van het Russische Verzoeningscentrum – het geweer van schouder wisselen en tegen betaling dienst nemen in een door Rusland aangevoerde militie, die de Syrische regering steunt? Je kan je afvragen of een verrader de nieuwe krijgsheer niet opnieuw zal verraden.

Tot zover het riedeltje van “vreedzame oppositie”, “gematigde rebellen”…

Volgens bovenstaande video gaat de Israëlische premier Bennett vandaag op de koffie bij Poetin. Vooraf heeft de Israëlische luchtmacht nog snel een luchtaanval uitgevoerd in Syrië op de wijze die in het verleden al succes bleek te hebben, nl. in de schaduw van een ander vliegtuig… zodat het niet neergehaald kon worden door het luchtafweergeschut.

En de week daarvoor werd de luchtmachtbasis in de prov. Homs door Israël onder vuur genomen.

… Bende komedianten!…

Het Russische persagentschap TASS verspreidde reeds dit bericht over de ontmoeting Poetin-Bennett: Poetin zou zijn bereidheid toegezegd hebben om de M.O.-situatie met Israël te bespreken. Beide landen zouden een gemeenschappelijk interesse hebben bij de strijd tegen terrorisme in Syrië. Citaat Poetin: “Zoals u bekend maken we vooruitgang bij het herstel van de Syrische Staat. Er zijn hier veel “uitdagingen” (eufemisme voor “problemen”). We hebben echter wel contactpunten en gelegenheden voor samenwerking, vooral tegen terrorisme”. (…) Gemeenschappelijk interesse??? De verdrijving van Iran???

… Bende komedianten!…

Afsluitend én om de verwarring compleet te maken, bereikte ons dit telegram-bericht uit DWN (Deutsche Wirtschaftsnachrichten) van gisteren (slechts een korte weergave, vermits het volledig artikel achter een betaalmuur zit. Eigenlijk niks nieuws vermits wij dit in vorige artikels reeds aanhaalden. We vertalen:

“Nieuwe situatie: VSA ondersteunen vrede met Syrië om “Arabische gaspijplijn” nieuw leven in te blazen. De VSA-regering ondersteunt gesprekken tussen Syrië, Jordanië, Egypte en Libanon. Door een verzoening moet de “Arabische gaspijplijn” weer actief worden om de VSA-bondgenoot Libanon te beschermen tegen een energie-ineenstorting. De Syrische regering is de grote bevoordeelde partij bij de wijziging van de VSA-Buitenpolitiek.”

Ingesloten in het artikel: een kaartje met de ligging van de pijplijn, beginnend in Egypte met een aftakking naar Israël. Vanuit de Golf van Aqaba naar het noorden, door Jordanië naar Syrië, om in Homs twee aftakkingen te voorzien, enerzijds naar de Syrische kust, anderzijds naar Libanon. Zal de Syrische regering betaald worden voor de beveiliging? Eventueel in een hoeveelheid gratis gas? In augustus 2020 werd ze nog gesaboteerd (video onderaan).

Bovendien zien wij de plannen voor verdere aftakkingen naar Turkije en Irak niet meteen zitten. Naar Turkije moet de pijplijn door Idlib lopen, waar zowat iedereen op iedereen aan het schieten is. En naar Irak moet de pijplijn door de regio waar er nog steeds ISIS-cellen actief zijn in de woestijn. In onderstaande video worden nog meer problemen van technische aard opgesomd:

Volgens The New Arab toog koning Abdullah van Jordanië deze zomer naar Washington om dit plan – dat hij met Assad afgetoetst had – voor te leggen aan de VSA. Biden zei niet ja en niet neen, verwees hem naar Poetin, en zou raad inwinnen bij het Min. van Financiën, verantwoordelijk voor het binnenrijven van de sancties. Volgens Libanese media zou deze week het verlossend antwoord “geen sancties” in de resp. brievenbussen geland zijn. (…)

We herhalen: …. bende komedianten!…

Zoals steeds, na zoveel onheiltijdingen, sluiten wij af met optimistischer beelden, nl. het lied van de nationale voetbalploeg van Syrië.