In deze Quo Vadis laten we de militaire situatie even voor wat ze is. De geruchten worden nl. steeds hardnekkiger, dat binnen afzienbare tijd een nieuw offensief zal ingezet worden om het zuidelijke gedeelte van Idlib, tot achter de M4 snelweg, die loopt van de kust naar Aleppo, te bevrijden van het terroristisch gespuis. Dus even geduld tot we hierover meer nieuws kunnen melden. We mogen tenslotte niet vergeten dat Syrië méér is dan oorlog en terrorisme.
Newsweek plaatst deze week president Bashar al-Assad op de omslagpagina, begeleid met de titel “He’s Back – In a triumph over the U.S. Syrian leader Bashar al-Assad is reclaiming a place on the world stage.”
“Hij is terug. Zegevierend over de VSA eist de Syrische leider Bashar al-Assad zijn plaats op het wereldpodium weer op.”
Opmerkelijke woordkeuze, die we niet meer gewend zijn van een westers tijdschrift: “leider”, i.p.v. “dictator” of andere minder complimenteuze beschrijvingen. In het artikel, dat niet verborgen zit achter een betaalmuur, wordt uitgelegd waarom de Arabische landen Assad niet langer als een paria willen behandelen. Moe gestreden, de geschillen, vluchtelingen en corona meer dan beu, wil men naar verluidt liever opnieuw een verstandhouding met Syrië opbouwen. De terugkeer in de schoot van de Arabische Liga is een kwestie van tijd; volgens het artikel zou zowel Israël als Egypte een (soenni)arabisering van Syrië graag zien gebeuren in de hoop dat de Iraanse invloed daardoor zou verminderen en de auteur besluit dat het voor de VSA moeilijk wordt de sancties te blijven opdringen.
“He’s Back“… tot spijt van wie het benijdt. Natuurlijk is hij “back” – hij is nooit weg geweest. Hij bleef de steun van de meerderheid der Syriërs – van eender welke religie en achtergrond – behouden. De non-stop idiote propaganda door de VSA en andere westerse regeringen en media als steunbetuiging voor de terroristen, verpakt als “regime change”, pakte geen verf in Syrië. Het volk daar is tenslotte niet gek, het ziet, ondervindt en weet hoe de vork aan de steel zit. De media hier en in het algemeen in heel het westen hebben zich bewust of onbewust laten ringeloren. Bewust… ja, dikwijls met een zichtbare en bewijsbare band met de al-Qaeda & co. terroristen. De zgz. chemische gasaanvallen horen thuis in een tweederangs Hollywood-griezelfilm. Iets in de stijl van de zgz. “afslachting van couveusebaby’s in Koeweit” (The great lie of the first Gulf War) of de “massavernietigingswapens in Irak”…(There were no weapons of mass destruction in Iraq)
We schreven het herhaaldelijk: zonder sancties, zonder de bezetting van buitenlandse machten, zonder de diefstal van olie en graan, zou Syrië alle kansen hebben om een welvarend, religieus-verdraagzaam land te zijn. Dat een “great America” zich verlaagt tot het roven van de grondstoffen van een klein – op wereldschaal eerder onbetekenend land – zegt veel, zo niet alles. In onderstaande video wordt duidelijk gemaakt hoe ingrijpend de diefstal is voor de Syrische staatskas én voor de bevolking:
Er worden stilaan contacten aangeknoopt of heropgenomen. Dr. Faisal Miqdad, min. van buitenlandse zaken en expats, had in Belgrado een ontmoeting met de Servische ministers van landbouw, handel, toerisme en communicatie om toekomstige samenwerkingsplannen te bespreken. (…) Hij deed tevens een oproep aan Syrische expats om in hun thuisland te investeren. (…)
Een soortgelijke ontmoeting had plaats met de Syrische ambassadeur in Cuba, dr. Idris Maya, met de voorzitter van de Cubaanse Handelskamer, Antonio Carricart.
De Syrische en Irakese ministers van petroleum & derivaten hadden woensdag een ontmoeting in Moskou om de samenwerking en coördinatie in de oliesector vooruit te helpen. Het gesprek werd gehouden in de rand van de Russische Energieweek / int’l forum vooral met het oog op de bedreiging door de resterende terroristencellen in de nabijheid van de olie- en gasbronnen in beide landen. (…)
Tevens had de Syrische min. van olie en minerale bronnen een gesprek met de Russische energieminister over de bilaterale samenwerking i.b.t. alle energiesectoren, ook hernieuwbare energie.
Mohammad Samer al-Khalil, min. van economie en buitenlandse handel, maakte van de gelegenheid gebruik in Dubai tijdens de Expo 2020. “China is de grootste strategische handelspartner en Syrië moedigt Chinese bedrijven aan in Syrië te investeren.”, zo stelde hij. Hij dankte de Chinese regering voor de steun, voor de humanitaire hulp, de opleidingscursussen. (…)
Onderstaande beelden tonen de Syrische bijdrage aan de internationale expo in Dubai:
Tevens had dhr. al-Khalil in Dubai een ontmoeting met zijn collega der VAE, dhr. Abdulla Bin Toug om gemeenschappelijke economische belangen te bespreken. Dhr. al-Khalil benadrukte de nieuwe wetgeving die investeringen attractief moet maken. (…)
In 2018 begon het Hope Centrum in Aleppo met ca. 100 vrijwilligers uit heel het land zijn activiteiten om (christelijke) jongeren te begeleiden en steunen. Het doel: verhinderen dat de eeuwenoude aanwezigheid van christenen in Syrië verdwijnt.
In onze vorige Quo Vadis lieten we de verantwoordelijke der SOS Chrétiens aan het woord en maakten we kennis met één hunner projecten, nl. de restauratiewerken aan de school van de Rozenkrans in Aleppo opdat de zusters niet hun onderwijstoelating zouden verliezen. Ook deze christelijke organisatie, l’Oeuvre d’Orient biedt hulp:
In heel het land, d.w.z. in regeringsgebied, is gestart met de poliovaccinatie van de kleintjes:
In Damascus werd een marathon (… nou ja, een loopevenement in groep, solo, met aflossingen, verschillende afstanden…) georganiseerd om geld in te zamelen voor kinderen met kanker.
Overal wordt de oogst binnengehaald, van fruit, groenten, graansoorten, aardappelen:
Een nieuwe lichting vrouwelijke rekruten:
De grootste schat van Syrië herleeft:
Het rijke verleden, kunst en cultuur is nooit ver weg: tentoonstellingen, optredens…
De minaretten van de Grote Umayyad Moskee in Damascus vertellen het verhaal van alle islamitische tijdperken: de islamitische verovering, de Umayyad staat, de Abassiden, de Ayyubid staat en de Mamelukken. (…)