De moedige organisatie SOS Chrétiens d’Orient is sinds jaar en dag aanwezig in Syrië. De verantwoordelijke, Jean-Rémi, begint de dag in een zgn. cocktailbar, een sapjesbar, met wat men in hedendaags Nederlands een “smoothie” noemt. Vervolgens ontmoet hij zijn groep en overloopt de situatie.

Jean-Rémi schetst ons tijdens zijn verplaatsing door de stad een beeld van het dagelijkse leven in Aleppo, dat qua basis woonomstandigheden en luxe ver verwijderd is van dat wat wij als normaal beschouwen. In dit filmpje van 15 minuten krijgt u meer nieuws over de toestand in Syrië dan in onze journaaluitzendingen van een jaar. Hieronder vindt u de vertaling in het Nederlands van zijn rondleiding:

De regio van Idlib wordt nog steeds bezet door al-Nusra, de Syrische afdeling van al-Qaeda. De Turken ter plaatse beslisten de Syrische I.K. te verbannen en eisen een Turkse I.K. M.a.w. een eerste stap naar de volledige annexatie van het gebied. Geen goed nieuws voor de toekomst.

Wij hebben een afspraak met Mgr. Jeanbart, de Grieks-katholieke aartsbisschop van Aleppo. We bevinden ons op het Farhat Plein, een symbolische plaats van het christendom in Aleppo omdat hier zowel de Maronitische, de Grieks-katholieke en de Armeens-katholieke kathedralen staan. Het plein werd genoemd naar de Maronitische bisschop die stierf in 1732, Gabriel Germanos Farhat. Hij stichtte de Maronitische bibliotheek van Aleppo. Op de herdenking van zijn 200ste geboortedag, in 1932, besliste men een monument ter zijner ere op te richten en noemde het plein naar hem.

Met Mgr. Jeanbart praten we over het herstel van Al Amals sportterrein, beschadigd door de oorlog. We bespreken ook de noden der christenen van Aleppo om toekomstige projecten voor te bereiden. Mgr. Jeanbart: “Ik vind dat – gezien de diversiteit van overtuigingen en culturen, moslims, christenen e.a. – er zich een zekere vermenging ontwikkelt.”

We gaan naar de oude St. Georges (Joris)-kerk, die nood heeft aan opruimwerken. Mgr. Jeanbart vroeg of de Franse vrijwilligers deze karwei zouden kunnen opknappen.

Dus trekken we erheen met vertegenwoordigers van de kerk om te zien wat er te doen valt, zodat de vrijwilligers met het werk kunnen starten. Gewoonlijk brengen we een voorafgaand bezoek met de verantwoordelijke van de plaats. Soms gaat het slechts om een ontmoeting als het om activiteiten met kinderen gaat, met wezen of met ouderen. Maar als het gaat om een plaats die lichamelijke inzet vereist, zoals het verwijderen van puin, moeten we eerst de veiligheid nagaan: of de plaats vrij gegeven werd, of er niets naar beneden kan vallen. Het is belangrijk dit eerst vast te stellen.

Vervolgens trekken we naar het Midan-district, waar we vele jaren geleden huizen heropgebouwd hebben opdat de mensen van Aleppo naar huis konden terugkeren.

Het water in Aleppo heeft een goede kwaliteit. Vele Syriërs drinken dit water. Als Fransen, als westerse burgers, zijn onze magen en darmen niet gewoon aan deze waterkwaliteit. Ik neem liever geen risico.

We zijn aan de Qouweiq rivier, die door Aleppo stroomt. Vandaag is die bijna opgedroogd: ofwel hebben de bewoners van Aleppo water thuis, of ze hebben water in de rivier. De keuze is snel gemaakt. Tijdens de oorlog echter, was het zuiverings-pompstation in handen van de terroristen. En wat deden zij? In plaats van het water naar de bewoners van Aleppo te laten lopen, openden zij de ventielen zodat al het water in de rivier stroomde. Eens dat de terroristen uit Aleppo verdreven werden en de regering het b.g. waterstation terug in handen kreeg, stopten zij de waterstroom naar de rivier en leidde het terug naar de woningen.

Daar staat een vrachtwagen met gasflessen. De bevolking krijgt een sms met de boodschap “uw gasfles is beschikbaar”. Zij kunnen alle 2.5 à 3 maanden een gasfles bekomen. Voor een gezin met 2 personen is dit voldoende, maar een gezin met bv. 5 kinderen is dit niet genoeg.

Een elektrisch paneel (zekeringenkast) is verbonden met de publieke elektriciteitsgenerator en de generators in de buurt. Naar deze wordt overgeschakeld als er ergens geen elektriciteit is. Elke zekering is verbonden met een huis, zoals bv. – zoals u kunt zien – C1, C2, of C4, de hoeveelheid stroom die ze huren. Met 1 amp kan u 1 à 2 lampen aansteken, met 4 amp de ijskast, tv en verlichting. Als men op straat ziet dat een zekering uit staat, wil dit zeggen dat de bewoners meer amp verbruikt hebben dan verwacht. En dan slaat de zekering uit. Men kan die dan terug inschakelen zodat de bewoners meer stroom kunnen gebruiken.

We bevinden ons in Midan, het Armeense district van Aleppo, dat enorm geleden heeft tijdens de oorlog omdat het dicht bij de frontlinie lag. Gedurende vele weken, vele maanden werden zij bestookt met mortiergranaten. We zijn nu in een gebouw met 5 verdiepingen; de vier verdiepingen boven ons werden compleet vernietigd. Hier zijn we op de 1ste verdieping, ook zwaar beschadigd. Het appartement heeft geen muren meer. We beginnen met de heropbouw. De eigenaar woont momenteel in Hassakah, in het NO van Syrië. Eens dat het appartement hersteld is, kan zij terugkeren en samen wonen met haar dochters, die nog altijd in Aleppo wonen. Ze zal eindelijk in staat zijn haar familie terug te zien. We zorgden reeds voor de tegels in de wc / badkamer en het timmerwerk rond de deuren. Voor de buitendeuren gebruikten we aluminium. Het balkon werd hertegeld.

We gaan nu naar de 5de verdieping van het gebouw om een gezin te bezoeken wiens huis we verleden jaar heroprichtten. Het gezin kwam terug wonen in dit huis. Wegens het vocht moest SOS Chrétiens d’Orient alle muren opnieuw verven. Hier zijn twee slaapkamers en het balkon wordt gebruikt als een extra kamer voor de kinderen. Er wonen immers veel mensen hier.

De buurt daarachter is Bustane Bacha. Het was in de handen van de terroristen vooraleer Aleppo bevrijd werd. Zoals u kunt zien, waren ze heel dichtbij. De frontlinie bevond zich slechts 150 – 200 m van ons. Veel huizen werden inmiddels hersteld of gewoon helemaal ineengestort. De buurt werd zwaar getroffen.

Net hierachter is Jabal Saïdé, een Koerdische buurt. “Jabal” betekent berg. “Jabal Saïdé” betekent “de berg van de Heilige Maagd”. Vanuit dit punt bestookten ze de stad omdat ze een goed overzichtspunt hadden en gemakkelijker hun doelwitten konden bereiken.

Tenslotte een dankwoord aan SOS Chrétiens en de hoop dat alle gezinnen snel kunnen terugkeren naar huis.

Jean-Rémi toont een geschenkje dat hij daarnet kreeg van een vrouw wiens woning herbouwd werd in Midan: “God zegene dit huis”… als dank voor het werk. Ook dit maakt deel uit van het dagelijkse leven, kleine uitingen van vreugde. De bevolking dankt hen voor de hulp. Graag gedaan!

“Mijn werk bestaat uit drie belangrijke zaken: 1. de veiligheid: Franse vrijwilligers moeten altijd en overal veilig kunnen zijn – een essentieel punt van mijn opdracht. 2. Hen de gelegenheid geven hier in Syrië te kunnen verblijven en aan activiteiten deelnemen die hen nuttig maken voor de lokale bevolking. 3. Het uitvoeren van projecten: noodhulp, medische hulp, heropbouw, economische en sociale ontwikkeling, onderwijs, cultuur en erfgoed.

We gaan nu naar de Rozenkransschool, gedeeltelijk vernield gedurende de oorlog en door de terroristen gebruikt als hospitaal. We moeten voorzichtig zijn want we komen dichtbij de frontlinie. Ook al is het kalm de laatste tijd, toch kunnen we nooit met zekerheid weten dat er niets gaat gebeuren. Dus blijven we voorzichtig. De regio, waar we nu naartoe gaan, was een jaar geleden nog in handen van al-Nusra, het Syrische filiaal van al-Nusra. De zusters van de Rozenkrans traden in contact met SOS Chrétiens d’Orient om het renovatieproject over te dragen want het Min. van Onderwijs gaf hen twee jaar om deze school herop te bouwen; zo niet zullen zij het recht om onderwijs te geven verliezen. Dus gaan wij een gebouw herop bouwen zodat we de school kunnen helpen enkele leerlingen te verwelkomen en opdat ze hun onderwijstoelating niet verliezen. Alles wat iets waard was werd gestolen: van het sanitair tot de gevelbekleding en de koperen kabels! Alles!

Tijdens de laatste minuut van de video, zit Jean-Rémi op een terrasje, eet een ijsje, dat hij het beste van Syrië noemt. De naam van het ijsje: Italié (… Italiaans… ), naar verluidt een specialiteit uit Aleppo, dat je uitsluitend in dit restaurant, Al-Nakhl, kan vinden. “Voor de vrijwilligers die ook in Egypte actief waren: het is hetzelfde woord als “Ezbet Al-Nakhl”, wat palmboom betekent. Na het werk ga ik naar huis, naar mijn vrouw, om samen tijd door te brengen. Ik vertrek vroeg ‘s morgens en ik beëindig mijn werk gewoonlijk rond 19.00 u.”

Hieronder vindt u nog beeldmateriaal over de heropbouw van Aleppo: