Onze redactie begint vandaag met een boodschap van hoop, een gebed voor de vrede: een “alawietische” moslim hymne, gezongen door Ali Deek, een Alawietische moslim. Het is een eerbetoon aan de Maagd Maria, ter ere van haar geboortedag, 8 september:

Dat er nog veel moet gebeden worden mag blijken uit het onderstaande. Een kort overzicht van de militaire situatie. Op het eerste zicht is de toestand, de posities der protagonisten, er quasi onveranderd, buiten enkele schermutselingen:

• 9 sept: terroristen in Idlib schenden het staakt-het-vuren 23 keer: 10 in de prov. Idlib, 8 keer in de prov. Latakia, 1 keer in de prov. Hama en 4 keer in de prov. Aleppo
• 9 sept. Russische oorlogsvliegtuigen vallen ISIS schuilplaatsen aan nabij Rasafah
• 8 sept.: Turks huurlingenleger vuurt raketten af op SAA (Syrisch leger) in de stad Saraqib
• 8 sept.: artillerie van Turks huurlingenleger vuurt naar YPG (Koerden) posities nabij de Minnagh luchtmachtbasis
• 8 sept.: artillerie van Turks huurlingen vuurt raketten naar SAA posities in het dorp Jurin
• 8 sept.: SAA artillerie vuurt nar posities van het Turks huurlingenleger in het dorp Kansafra
• 8 sept.: burger gedood door een bom in de stad Raas al-Ain

Hierbij een kaart zodat u de vermelde plaatsnamen kan situeren:

In augustus werd het weer onrustig in Daraa, het zuiden van Syrië. Daar waar oorspronkelijk de rellen in 2011 – verpakt als de Syrische Lente, de opstand tegen Assad – begonnen, kon een aantal terroristen opnieuw de boel op stelten zetten. In Daraa met het in 2011 grootste wapenarsenaal der terroristen, opgeslagen in de Al Omari moskee. De rellen werden daar gestart na het vrijdagsgebed.

Resultaat: opnieuw duizenden burgers op de vlucht in augustus. Dat de terroristen – diverse groepen – erin slaagden opnieuw in Daraa de macht te heroveren, de bevolking te intimideren, bedreigen en doden, de overheid aan te vallen, was allicht geen toeval. Daraa situeert zich nabij de Jordaanse en Israëlische grens. U zal zich misschien nog herinneren dat het Israëlisch leger “bei Nacht und Nebel” over de grens trok voor een reddingsactie van zgn. “gematigde rebellen” vermomd als Witte Helmen. (Lees: Wie wil nog Witte Helmen?) Bovendien is het opleidingscentrum van de terroristen niet zo ver daar vandaan, nl. in Al-Tanf. (Lees: ISIS terroristen op de praatstoel) en het vluchtelingenkamp Al-Rukban, waar de terroristen doen waar ze goed in zijn: arme sloebers terroriseren, zich laten betalen opdat vluchtelingen het kamp mogen verlaten om terug naar huis te keren, woekerprijzen eisen voor de geschonken hulpgoederen, die zij in beslag genomen hebben.

Daraa: Het Syrische leger (SAA) moest ingrijpen, de bevolking beschermen. Hierbij het videoverslag van de tweede helft augustus, ook van de toestand in het noorden, in Idlib, waar de Russen er zo stilaan genoeg van hebben. Praten helpt niet. Beloftes en akkoorden worden sowieso niet gehouden, noch door Turkije, noch door de terroristen.. En Erdogan die is pas gelukkig als hij een lijst krijgt met geliquideerde Koerden (SDF). De terroristen kregen via de bemiddeling van Rusland een soortgelijk voorstel als de terroristen bij de herovering door het Syrische leger in het binnenland; in ruil voor overdracht van zware wapens en wapenstilstand, mochten zij naar het noorden hun biezen pakken: ofwel de strijd opgeven, het verzoeningsvoorstel aanvaarden, de wapens neerleggen of een busrit naar het noorden, naar Idlib. Wat dan weer slecht nieuws betekent voor de aldaar resterende oorspronkelijke bevolking. Wie moet er zijn woning afstaan? Wie wordt uit zijn huis gedreven?

Voor het vervoer in de inmiddels bekende groene bussen werd gezorgd. Initieel weigerden ze, waren ze nog happig om zo snel mogelijk aan de snoepreis naar de 79 maagden te beginnen, maar ze veranderen uiteindelijk hun mening.

De vijandigheden zouden dus nu tot staan gebracht moeten zijn. Op 8 september begon het SAA permanente posities in te nemen in Zuid-Daraa of “Daraa al-Balad”. Onmiddellijk werd de regio uitgekamd op mogelijke schuilplaatsen van terroristen en verstopte bommen, die gecontroleerd tot ontploffing gebracht werden. De hoofdweg werd vrij gemaakt zodat de zuidenden gevluchte burgers terug naar hun woningen konden keren. Ca. 900 terroristen gingen in op het verzoeningsvoorstel, gaven zichzelf en hun wapens over.

Intussen is het in centraal Syrië alles behalve rustig: mede geïnspireerd door het Talibansucces duiken er steeds weer ISIS-cellen op. Op 7 september werd nog een grote aanval ingezet tegen het SAA & bondgenoten op het platteland van Oost-Homs, nabij de grens met Deir Ezzor, waar ze zich kunnen terugtrekken in talrijke schuilplaatsen. Drie dagen daarvoor: een soortgelijke aanval door ISIS-cellen nabij de stad Ithriyah in het oostelijke platteland van Hama. Tijdens beide aanvallen vielen er slachtoffers te betreuren. De Russische luchtmacht is nu bijzonder actief in de regio. Negen terroristen of meer zouden gedood zijn maar de speldenprikaanvallen gaan onverminderd voort. Al meer dan twee jaar moet het Syrische leger met de hulp van de Russische luchtmacht optreden tegen ISIS-cellen; de aanvallen verminderen weliswaar, maar zijn niet uitgeroeid. Daarvoor zou een groot opgezette campagne moeten gepland en uitgevoerd worden.

Probleem is dat het SAA en de Russische luchtmacht niet overal tegelijkertijd kunnen optreden. Er is niet slechts één vijand: Je hebt het amalgaam terroristen o.l.v. HTS in Idlib, het Turkse leger, het Turkse huurlingenleger, en de ISIS-cellen die quasi overal in onherbergzame gebieden plots kunnen opduiken. En… niet te vergeten: het Amerikaanse leger en de Israëlische luchtmacht!