Wordt Syrië geen vrede gegund? Langs drie kanten onder vuur. In het noord-oosten door het huurlingenleger van Turkije, in het noorden de al-Qaeda terroristen van HTS (Hay’at Tahrir al-Sham, in de provincie Idlib onder de beschermingsparaplu van Turkije en de Moslimbroeders die al-Nusra financierden via Qatar en in het zuid-oosten door Israël, dat ondanks de regeringswissel de meedogenloze vervolging voortzet, op gang gebracht door Netanyahu, oogluikend goedgekeurd door de VN. Komt daarbij dat de Koerden er geen bezwaar tegen hebben dat het VSA leger de oogsten en olie in beslag nemen, waardoor zowel brood als brandstof peperduur geworden zijn en de bevolking in regeringsgebied hiervan het slachtoffer is.
De opvolging van de militaire inzet voor een zgn. proactieve en etnisch-religieuze oorlog tegen de pro-Iran paramilitaire milities in Syrië (Libanese Hezbollah en de Quds milities van de Pasdaran van Teheran) is nu in de handen van de voormalige stafchef van het IDF (Israeli Defense Forces) , Binyamin Gantz, (Benny voor de vrienden), de leider van de Blauw & Wit Partij (Kakhol Lavan), die als defensieminister de continuïteit vertegenwoordigt tussen de voormalige Netanyahu en de huidige Naftali Bennet-regering.
Degenen die verwachtten dat Israël de koers i.v.m. Syrië zou veranderen werden onmiddellijk teleurgesteld. De luchtaanvallen gaan onverminderd voort: deze week niet minder dan drie.
En de VN zijn opvallend stil. Slechts een resolutie die de voortdurende bezetting van de Syrische Golanhoogte aanklaagt, mag de volgzame schapenkudde heel even doen opzien.
Wil de Biden regering de nucleaire afspraak met Iran wel hernieuwen? Zelfs de grootste naïeveling zal eraan twijfelen. Ganz, de brug tussen de Israëlische en Amerikaanse zionisten, Ganz met zijn postgraduaat masterdiploma van de US National Defense University, met als doelstellingen: “Educating, Developing and Inspiring National Security Leadership” (Opleiding, ontwikkeling, inspiratie leiding der nationale veiligheid).
Nadat hij de rang van majoor generaal (de tweede hoogste rang in het Israëlische leger) kreeg, bekleedde hij de commandopost van de Judea & Samaria divisie tussen 2000 en 2002, de tweede intifada. Na enkele belangrijke binnenlandse posten tussen 2007 en 2009, werd hij naar de VSA gestuurd als militaire attaché. In 2013 werd hij met Commander of the Legion of Merit-onderscheiding (VSA) beloond. Op 17 mei 2020 werd hij door Netanyahu, na een akkoord tussen Likoed en de Blauw & Wit Partij, benoemd tot Israëls defensieminister en op 13 juni 2021 door Bennet.
De politieke geschiedenis van Ganz lijkt als twee druppels op het ondernemerschap van Michael Federmann, eigenaar van de internationale holding Elbit System, Israels belangrijk defensie bedrijf, dat meer dan behoorlijk winst kon boeken dankzij de nationale militaire strategie i.v.m. drones. Iemand die over lijken gaat maar die er desondanks in slaagde erkenning van de Britse koningin te krijgen en een liefdadigheidsonderscheiding van de B’nai B’rith Masonic Zionist loge in Washington (https://www.bnaibrith.org/)
http://www.stichtingargus.nl/vrijmetselarij/bnaibrith_en.html
Dat laatste was niet bepaald moeilijk: zelfs de paus kreeg een prijs voor geleverde diensten: hij stelde immers de niet-erkenning van Israël gelijk met antisemitisme:
De B’nai B’rith loge heeft connecties tot in de hoogste politieke kringen, zowel bij de VN als in de VSA. Ook in het Witte Huis:
Het dubbel-verzegelde verbond van de zionisten met de soenni-moslims, hernieuwd tijdens de Trumptijd en het Abraham Pact, dat tegens een einde maakte aan de eerder diplomatische dan echte schermutselingen tussen Tel Aviv en de Golf staten, maakten Israël tot vijand van de sjiietische moslims, zoals deze van Iran en ook van de gematigde Alawieten van Assads Ba’th partij in Syrië. Daarom is er weinig of geen hoop dat het IDF zal ophouden Syrië aan te vallen.
Ondanks het gedrag van een schurkenstaat, zoals recent nog bewezen tijdens de zoveelste Gazacrisis uitgelokt door provocaties bij de Palestijnse inwoners van Jeruzalem (uit-huis-drijvingen) heeft Rusland de aanvallen op Syrische grondgebied geduld. Israël is in feite een onmisbare partner van Rusland in de Mid. Zee, in contrast met de russofobische vijandschap van de NAVO, van de EU en de VSA. Nochtans werd er enkele dagen geleden ook onderhuids melding gemaakt dat Rusland niet wil dat Israël Syrië verder gaat ontwrichten. Dit zou blijken uit een bericht in de Asharq al Awsat, dat “volgens Russische bronnen” Washington niet langer Israëls aanvallen zonder meer zou goedkeuren. Naar verluidt zouden Rusland en Israël een “deconflicting mechanisme” hanteren, wat meer dan waarschijnlijk het geval is. Rusland wil dat Israël mogelijke bedreigingen in Syrië meldt, zodat Rusland deze kan “uitschakelen” i.p.v. zelf het recht in handen te nemen en “pro-actief” toe te slaan met slachtoffers als gevolg.