We komen nog één keer terug op de presidentsverkiezingen in Syrië. En maken tegelijkertijd ook een vergelijking met het land b, waar ministers benoemd worden zonder dat ze deel namen aan de verkiezingen, met ministers waarvan er eentje op zijn zachts gezegd “omstreden” is daar hij de raad gaf geld te verbranden opdat het niet meer als bewijs zou kunnen aangevoerd worden, met een defensieminister die in haar bevoegdheid even veel ervaring heeft als een kleuterjuf, met een binnenministerin die bij het verschijnen van een camera als een bang konijn naar een lichtbak tuurt, met ministers waarvan men kan vermoeden dat ze loyaler zijn aan andere gezworen eden, kortom… welk recht heeft de regering van het land b een ander land terecht te wijzen omdat het presidentsverkiezingen organiseerde zonder de bewezen moslimterroristen of de buitenlandse bezetters erbij te betrekken? Trouwens, wij kunnen zelfs niet naar de stembus trekken om een natiehoofd te kiezen. Wij krijgen die – zonder kans op protest – in de maag gesplitst tot ergens in het najaar van sint juttemis vanuit het Huize Coburg. Is dat democratie?

In ons bewust leven hebben wij nog nooit verkiezingen meegemaakt waarbij quasi heel de bevolking uit de bol ging… om dat te vieren! Beelden uit de kuststad Tartous. Hoeveel hoofddoeken, hoeveel mondmaskers telt u? Hoeveel mannen in soepjurken, vrouwen in verhullende kleding? Waarschijnlijk lopen er in Molenbeek of Borgorocco meer rond…

Wat vinden de Syriërs zelf? Wat verwachten ze, wat hopen ze, wat willen ze… zo graag…

Hun dromen hebben ze nog…

• heropbouw van het land
• hereniging van heel het land
• dat het resultaat van de presidentsverkiezingen, de beelden die heel de wereld kon aanschouwen, (eindelijk) de wereld tot inzicht doen komen, opdat de economie kan heropleven
• normalisering relaties met andere landen
• opdat Syrië “het Parijs van het Midden-Oosten” kan worden. (… alsof Parijs nog als aanbeveling kan dienen…)
• met onvermoeibare inzet: terugkeren naar de “goede oude tijd”, zoals voor de oorlog, waarbij het iedereen in de bont-gemengde gemeenschap goed ging, iedereen werk had, kinderen onbezorgd naar school konden gaan, een land zoals vanouds, met de laagste levensduurte in het M.O.
• devies: samen zaten we in de problemen, samen geraken we eruit. Hand in hand. We bouwen aan een prachtig nieuw Syrië, misschien niet zoals het vroeger was, maar een beter in de toekomst!

Het zal echter nog niet morgen gebeuren!

Terwijl hier verwende vroegrijpe meisjes protesteren omdat ze niet in strandkledij op school mogen verschijnen, heeft men in de zgn. “rebellen”enclave Idlib andere zorgen. De rector van de zgn. Idlib Universiteit – een onderwijsinstelling onder het alziend oog van het Turks huurlingenleger, heeft een bericht verspreid aan de studenten dat ten strengste afraadt “om eender welke reden gemengde groepen (Nvdr: mannelijke en vrouwelijke… dat er xxx aantal bijkomende geslachten door de westerse beschaving ontdekt werden, is daar nog steeds een onbekend gegeven) op sociale media te vormen, i.e. Whatsapp, Telegram, Facebook. (afbeelding bericht)… Virtuele gemengde groepen: héél gevaarlijk voor de deugdzame jeugd.

Als het Syrische leger er met de hulp van Rusland erin slaagt Abu Khaled Al Shami, een al-Qaeda leider in Idlib, te elimineren, dan wreekt Turkije dit per omgaande door de posities van het Syrische leger aan te vallen. Tot op heden staat al-Qaeda nog steeds op de lijst der terroristische groeperingen. Tot op heden maakt Idlib nog steeds deel uit van het Syrische grondgebied. Tot op heden is Turkije lid van de NAVO… Is de NAVO het eens met dergelijke cavalier seul-acties?*

Pierre Le Corf hebben we in deze rubriek al meermaals aan het woord gelaten. Hij weet als geen ander… of toch… correctie: zoals pater Daniël, hoe de situatie ter plaatse eruit ziet.

Hij leeft met en tussen het gewone volk. Helpt waar hij kan met zijn organisatie “We are superheroes”. Hij heeft het volste recht om de sancties aan te klagen die het Syrische volk pijn doen: “U ziet misschien geen mensen die op straat liggen te sterven; dat is niet hun lijden. De mensen lijden in stilte. De jeugd verlaat meer en meer het land, niet omdat ze hier weg willen of zich onderdrukt voelen, maar omdat ze geen hoop meer hebben. De waarde van de munt viel van 50 Syr. Pond (voor de oorlog) naar 40.000 Syr. Pond t.o.v. de dollar. Mensen werken van de ochtend tot de avond. Hun kinderen vragen ‘s avonds naar een banaan. 1 kg bananen kost 5000 Syr. Pond. Maar als je slechts 60.000 Syr. Pond verdient per maand… “

Hij spreekt over de druk die de VSA legt op elk bedrijf, elke persoon die met Syrië te maken heeft… die kunnen in de gevangenis belanden, beboet worden. “Zij dwingen bedrijven niet met Syrië samen te werken”, Syrië te isoleren. “Als je eender welke Syriër zou vragen wat er bereikt wordt door de sancties: dan zou hij je antwoorden “Zij doen ons pijn, niemand anders.”

“Ik ken gezinnen voor dewelke ik probeer te verzinnen hoe ik hen medicijnen kan bezorgen die hier niet meer te krijgen zijn. Een week geleden ging ik naar een begrafenis van een man die we regelmatig medicijnen brachten. We konden ze echter niet meer vinden… De prijs voor één doos: 90.000 Pond en hij had vier dozen per maand nodig… Hij had nood aan meer medicijnen en een betere behandeling, een behandeling die we niet kunnen hebben omdat die verboden is. Waarom verboden? Omdat de VSA stellen dat die medicijnen eventueel dubbel gebruikt kunnen worden, een Syrisch soldaat zou ze eventueel ook kunnen nemen.

Het volk betaalt de prijs. Niemand anders. De sancties laten niet alleen mensen honger lijden en de hoop verdwijnen, ze doden mensen.”

In een vorig artikel belichtten we de figuur van Turks maffiabaas Sedat Peker, die Erdogan via de publicatie van video’s op YT, het vuur aan de schenen legt. https://www.golfbrekers.be/it-takes-one-to-know-one/ Hoe past hij in het Syriëdrama?

U zal zich herinneren dat er in de Veiligheidsraad heisa was rond het aantal grensovergangen via dewelke humanitaire hulp naar Syrië mocht/kon gebracht worden. Dat de Syrische regering hierbij betrokken partij had moeten zijn, vond men daar hoogst onlogisch. Rusland wist echter de klepel hangen. Welke grensovergangen moesten per se gebruikt worden? Uitsluitend deze die leiden naar Idlib, Afrin en Oost-Syrië waar de Koerden aan het handje van de VSA de regio onder controle houden, met uitsluiting van het regeringsgebied. De bevolking daar hoeft geen hulp. Eigen schuld, dikke bult: hadden ze maar een al-Qaeda-president of een handpop van de VSA moeten kiezen… “Humanitaire hulp”… jawel, maar ook wapens, militaire logistiek, drones e.d., stoffen waarmee gifgassen kunnen gemaakt worden en een verse aanvoer fitte terroristen…

Het Russische leger is niet op zijn achterhoofd gevallen. Als na aankomst van humanitaire hulp plotseling het aantal raketten richting regeringsgebied dramatisch toeneemt, dan ligt de conclusie voor de hand. Ergo: Rusland hield stand m.b.t. grensovergangen/controle.

Terug naar het heden. Komt daar nu toch die Sedat Peker op de proppen, die blijkbaar meer dan één appeltje te schillen heeft met de Ottomaanse regering. In één van zijn video’s (… naar verluidt deze van 30 mei) heeft hij het over de wapens en voertuigen die naar al-Qaeda in Syrië vervoerd werden en de bevrachter van deze ladingen was een bedrijf genaamd SADAT, met als bedrijfsleider Erdogans voormalige militaire raadgever, Adnan Tanriverdi. (te lezen bij: Twitter Abdullah Bozkurt)

“Onze vrachtwagens reden onder de naam Sedat Peker Aid Convoy. We wisten dat andere vrachtwagens onder mijn naam wapens vervoerden. Dit werd georganiseerd door een team binnenin SADAT. Geen registratie, geen papierwerk.”

U kan het hele verhaal hier lezen (Engels): The suggestion Turkey was smuggling weapons to Al-Qaeda in Syria shows why Russia’s desire to halt ‘aid’ was a good idea

We proberen met optimistischer nieuws af te sluiten zoals met dit kinderkoor. Geen idee waarom en waar. Misschien was het ter gelegenheid van De Dag van het Kind. We ondervinden weer moeilijkheden om de Syrische webstek te raadplegen. Speelt geen rol. Kinderen zijn kinderen.