In onze vorige Quo Vadis schreven we al over de schandalige berichtgeving i.v.m. de presidentsverkiezingen in Syrië.

De Volkskrant blokte: Verkiezingen Syrië laten zien hoe groot de puinhoop is, met alle gekende riedeltjes die de westerse media met volharding blijven schrijven. Een citaat: “De verkiezingen onderstrepen alleen maar hoe groot de puinhoop is: de dictator die iedereen weg wilde hebben, zit nog stevig in het zadel, het land is verwoest, en vluchtelingen kunnen niet terugkeren.”

• Iedereen? De talrijke beelden van het feestende, juichende, dansende, lachende volk geven een andere indruk.
• Verwoest? Dankzij wie?
• Vluchtelingen kunnen niet terugkeren? Da’s pas kort door de bocht. De Syrische regering probeert al ruim een jaar vluchtelingen terug te laten keren. Ze kunnen echter niet omdat de asielverlenende landen ofwel hun paspoort in beslag genomen hebben, ofwel geen diplomatische hulp bieden, ofwel kortweg elke reis richting Syrië verbieden.

Nog een citaat: “Hij hoopt zich in elk geval weer onder Arabische landen te kunnen presenteren als de legitieme leider van Syrië, maar wil zich ook onttrekken aan de vredesonderhandelingen die zich al zeven jaar zonder enig resultaat voortslepen in Genève.”

• Dat “Arabische landen” “zowel ISIS als de kornuiten van al-Qaeda steunden, schijnt de Volkskrantschrijvelaar ontgaan te zijn.
• Dat de Syrische regering niet wil meewerken aan de zgn. “vredesonderhandelingen” is een zoveelste leugen. Kan men onderhandelen met al-Qaeda & co die wereldwijd op de lijst der terroristische bendes staan?
• Mag het Syrische volk niet zelf bepalen hoe ze hun land en toekomst willen vorm geven? Moet dat volgens de marsbevelen van de VSA en de westerse vazalstaten gebeuren?

Nog een citaat: “Deze uitslag zegt echter niets over de politieke voorkeur van het Syrische volk.”

Duizenden uitbundig-feestende Syriërs op straat… en dàt zouden ze dan doen omdat ze tégen Assad zijn?

“Miljoenen mensen die niet konden gaan stemmen”:

Klopt. Echter niet zoals De Volkskrant het bedoeld heeft. We hebben daarover al geschreven. In bepaalde asielgevende landen omdat de diplomatische diensten hun het stemrecht ontzegd hebben. In Duitsland vreesde men voor een geïmporteerde Syriëcrisis omdat de gevluchte islamisten met lynchpartijen dreigden voor de Syriërs die wilden gaan stemmen. In de door de Turken, terroristen, Koerden en VSA bezette landsgedeelten omdat ze met de dood bedreigd werden indien ze wilden gaan stemmen.

Het citaat over de verslechterende levensomstandigheden is correct. De conclusie over de oorzaak ontbreekt: de westerse sancties.

Bij de witte raven onder de journalisten vindt u ook Sonja van den Ende. Als antwoord op het b.g. artikel schreef zij:

“Geachte redactie,
Re: Verkiezingen Syrië laten zien hoe groot de puinhoop is | De Volkskrant
Wat zal ik van deze journalistiek zeggen? Roddel en beschamend voor de mensen die wel in wat jullie 2/3 van Syrië noemen, wonen en 10 jaar lang tegen terroristen gevochten hebben, die ook door Nederland gesteund zijn.
Een rotzooi? Dat is het in Nederland, met een demissionair kabinet die terroristen steunde.
De miljoenen Syriërs die op Assad gestemd hebben worden hiermee weggezet als idioten!
Jullie schrijven: Deze uitslag zegt echter niets over de politieke voorkeur van het Syrische volk. Het regime controleert slechts tweederde van het land, waardoor miljoenen mensen helemaal niet konden stemmen! Onzin, bijna alle ambassades waren open in Europa om te gaan stemmen en dat hebben miljoenen gedaan in Frankrijk, Spanje, België, Australië, Argentinië, zelfs in de VS was de ambassade open. Ook miljoenen in Libanon hebben hun stem uitgebracht. Alleen Duitsland was verboden, een schoffering van mensenrechten trouwens, omdat er in Duitsland 2 miljoen zogenaamde Syriërs zijn, waaronder veel terroristen en andere nationaliteiten die zich met de vlucht van 2015 voor Syriërs uitgaven.
Het andere deel van Syrië is bezet door Turkije en Koerden, die met elkaar slaags zijn, in principe niets met Syrië te doen, als je het uit jullie perspectief bekijkt, maar het blijft Syrisch grondgebied, het is geen onafhankelijke Koerdische staat, net als in Irak.
Maar jullie blijven tegen beter weten in berichten over die, zoals jullie noemen, kindermoordenaar Assad, geen woord over de wederopbouw, die wel degelijk plaatsvindt, door de door jullie gehate Russen. Ook zo’n zieke verslaggeving, maar dat is een ander verhaal.
Maar ja ik wilde dit een keer kwijt, want journalistiek is niet meer in het Westen, het is roddel en uit de duim gezogen waarheden, die totaal niet de waarheid weerspiegelen! Jammer dat het Nederlandse volk zulke riool journalistiek voorgeschoteld krijgen en daar nog voor moeten betalen!
Sonja van den Ende“

Een andere vaste waarde in de Syrië-berichtgeving is de Canadese Eva Bartlett. We laten haar over hetzelfde thema aan het woord:

“Hoewel het westen 10 jaar oorlog in Syrië liet voortduren en er veel verwoest werd, is het land niet één grote ruïne. Het leven gaat er voort hoewel gewurgd door meedogenloze westerse sancties.

Na de bevrijding van Oost-Ghouta in 2018 werd het in de westerse media merkwaardig stil rond de terugkeer van ontheemde Syriërs in eigen land en de heropbouw die begon plaats te vinden. Vandaag zag ik in de regio rond Damascus achter stoffige geblutste luiken nieuwe vensterramen en nieuwe heropbouw sinds mijn verblijf in 2018.

In Douma: lachende kinderen, blij hun taalkennis – Engels – met mij te kunnen oefenen. Hun levenslust en enthousiasme is merkwaardig gezien het feit dat ze tijdens de oorlog geboren werden en opgroeiden onder de terreur van zgn. “rebellen”, Jaysh al-Islam, Faylaq al-Rahman en soortgenoten. Fijn om te ervaren hoe het leven er hervatte. De bevolking in Oost-Ghouta gingen door een hel, die wij ons niet kunnen voorstellen. Ik herinnerde mij hen na de bevrijding, de miserie op hun gezicht gegroefd, en nu waren ze als heropgestanden: lachend, dansend, de presidentsverkiezingen vierend. Een verschil van dag en nacht.

Sommigen waren verbaasd video’s te zien van een Syrische zanger en orkest in het Damascus Opera Huis. Velen onder u, die zich uitsluitend baseren op poco media en politici, vermoedden dat het land volledig verwoest is. Weinigen zijn op de hoogte van de rijke cultuur, van een eeuwenoude geschiedenis, die niet kapot gemaakt werd door het westen.

Tot de bevrijding (2018) waren burgers in Damascus het mogelijk doelwit van mortieren en raketten die vanuit de rebellenburcht Oost-Ghouta lukraak afgevuurd werden. Ze konden eender wie treffen: kinderen op weg naar school, vrouwen op weg naar de markt, burgers op weg naar het werk of in de school, op de markt, op de werkplaats…of thuis.

Zij herinnert zich verschillende bijna-dood ervaringen door mortieren, raketten, bommen, kogels.

Maandag enkele weken geleden trok zij naar het Opera House voor een optreden van de Syrische zangeres Carmen Tockmaji & orkest. Het auditorium halfvol. Zij was verbaasd over de toegangsprijs: eerste rang: 2000 Syr. Pond (80 US Cent), tweede rang 1500 Syr. Pond (60 US Cent), derde rang 1000 Syr. Pond (40 US Cent). Ondanks de lage prijs kunnen vele Syriërs zich dit niet veroorloven. Voornamelijk wegens de wurgende sancties die de munt aangetast, de hyperinflatie aangewakkerd hebben.

De sancties halen de economie onderuit. Op 3 mei 2021 schreef Abbey Makoe op de South African Broadcasting Corp.-webstek: “De rationering van elektriciteit heeft in Syrië zijn hoogste niveau bereikt daar de regering niet de brandstof, nodig om elektriciteit op te wekken, veilig kan stellen. De reden: de verwoestende internationale economische sancties opgelegd door westerse machten, zoals ook de IIT [Investigation and Identification Team of the Organisation for the Prohibition of Chemical Weapons] protagonisten Frankrijk, het V.K. en de VSA. Het Syrische Pond is praktisch niets meer waard. De Caesar Act is de oorzaak van honger, duisternis, ziekte, ellende, diefstallen, ontvoeringen, stijgend aantal overlijdens en de voortsluipende vernietiging van een natie die ooit een baken van hoop was in het M.O.”

De ellende is inderdaad écht. Syriërs lijden. Sommigen kunnen zelfs hun eigen gezin niet naar behoren voeden.

Dat ik het Opera Huis noemde lijkt gezien het economische leed misschien ongepast, maar het feit dat dergelijke producties nog steeds in Syrië plaats vinden is een bewijs dat het westerse “wij-willen-een-andere-regering-project” mislukt is – ondanks 10 jaar opgefokte oorlog in Syrië. In Douma stond de bevolking aan te schuiven om te kunnen stemmen.”

Ingekorte vertaling van haar opiniestuk -syria-war-peace-western/.

Komen we terug bij de sancties. De EU heeft besloten de sancties met een jaar te verlengen.

Mocht u de analyse van – vaste waarde – Kevork Almassian (Syriër van Armeense oorsprong) willen kennen, bekijk dan onderstaande video (… met onze verontschuldigingen… we kunnen onmogelijk alles vertalen). Op de vraag waarom hij persoonlijk Assad steunt, antwoordt hij:

“Omdat hij zijn volk niet in de steek liet. Ik zou eender welke president gesteund hebben – of het nu ene Bashar of Ahmed is – omdat hij zijn volk niet in de steek liet nadat de CIA hun complexe en hybride oorlog tegen Syrië begon en hij liet miljoenen mensen niet aan hun lot over toen tienduizenden multinationale jihadisten, naar Syrië trokken om de Syrische bevolking af te slachten… ”