Toen onze redactie met deze reeks begon, hadden wij geen flauw vermoeden hoe treffend de linkse illustratie na zoveel jaren nog steeds zou zijn. Bijgaande video geeft beknopt weer hoe desastreus de toestand in Syrië nu (nog steeds) is.

Vooraleer de 10 jaar durende verschrikkingen in Syrië begonnen, had het land twee grote inkomstenbronnen: landbouw en olie. Samen goed voor ca. 50% van ‘s lands BNP. Landbouw: ca. 26% met banen voor ca. 25% van het totaal werkende mensen.

De westerse sancties en de verwoestingen zijn verantwoordelijk voor de ineenstorting van de Syrische economie.

Bv. in 2015 bedroeg het economisch verlies 237 miljard dollar. Geschat verlies voor 2020: 400 miljard dollar. De grensovergangen van de bezette gebieden kosten de staat gemiste invoerrechten: 500 à 700 miljoen dollar per jaar.

En dan is er nog het humanitaire aspect: iedereen is het erover eens: de Syrische bevolking is het grootste slachtoffer van deze eeuw.

Vanaf 02′ krijgt u een overzicht hoe het tien jaar geleden begon, initieel meegesleept door de zgn. Arabische Lente. Vervolgens opgepikt door westerse infiltranten bij ISIS en andere zgz. opstandelingen, gestuurd, geleid, gefinancierd, door vreemde mogendheden.

Vanaf 04′ wordt een realistische visie uitgestippeld door Ammar Waqqaf, oprichter en voorzitter van Gnosos:

Op de vraag hoe loopt de weg “vooruit”, wat is mogelijk?

A. W.: Syriërs moeten zich realiseren dat de doelstelling “Assad (en zijn regering) moet weg” geen werkelijkheid wordt. De meerderheid der Syriërs, ook zij die gehoopt hadden dat de NAVO zou ingrijpen, of op eender wat om de huidige regering af te zetten, moeten dit inzien. Alle mogelijke resoluties en zgn. verzoeningsvoorstellen zijn in hun hoofden slechts een middel om de huidige regering af te zetten. En zij blijven maar hopen dat Rusland Assad zal dwingen weg te gaan, dat Iran gebombardeerd wordt en hun troepen zal terugtrekken… m.a.w. dit soort catastrofale en apocalyptische oplossingen zal het niet gebeuren.

Welke gevolgen heeft de 10 jaar oorlog op de bevolking? Op hun voeding? Armoede? Tewerkstelling?

A. W. : Een groot gedeelte van de bevolking lijdt onder voedseltekort.

Na tien jaar oorlog en vlucht/verdrijving moeten Syriërs de ergste humanitaire tekorten ondergaan. Miljoenen lijden honger – vooral tijdens het laatste jaar – daar bovenop de val van het Syrische Pond en de impact op de voedselprijzen en basisbenodigdheden. De invloed van de financiële crisis in Libanon, verdrijvingen op grote schaal en daar bovenop de coronacrisis hebben ertoe geleid dat ca. 4.5 miljoen Syriërs geen zekerheid hebben of ze hun honger kunnen stillen. Een groenten- en fruitverkoper vertelt dat hij nog slechts de helft van de omzet heeft omdat mensen het niet meer kunnen betalen; sommigen kopen zelfs een stukje van een fruit- of groentensoort i.p.v. per stuk of per bv. per kilo…
Zo’n 12.4 miljoen Syriërs – bijna 60% van de bevolking – lijdt honger of heeft geen zekerheid dat er de volgende dag eten op tafel zal liggen; d.w.z. het dubbel van 2018. Niet alleen in de breedte (het aantal betrokken Syriërs) maar ook in de diepte (de graad van armoede en tekorten). Het aantal dat niet meer zonder voedselhulp kan is verdubbeld in één jaar tijd naar 1.3 miljoen mensen.
Voedingsprijzen zijn gestegen met meer dan 200% in het afgelopen jaar.
Sommige Syriërs hebben sinds maanden geen vlees of fruit meer gegeten omwille van de onbetaalbare prijzen.

Op 09′ is Derek Ford van de DePauw Universiteit te gast. De VSA, Saoedi-Arabië en Israël doen er alles aan om Syrië te ontwrichten. Zij doen er alles aan om te beletten dat Syrië er economisch op vooruit gaat. Israël bombardeert regelmatig. Moet er op dat vlak niet ingegrepen worden? Niemand gaat investeren in een land dat gebombardeerd of waarbij de instabiliteit aangewakkerd wordt.

D. F.: Ja, absoluut. Vooraleer Joe Biden zich om zijn eigen volk bemoeide gaf hij reeds het bevel Syrië opnieuw te bombarderen met als legitimatie “zelfverdediging”… Alsof de VSA enig recht heeft “zelfverdediging” aan te voeren in Syrië vermits zij niet uitgenodigd werden door de Syrische regering; zij bevinden zich daar als een illegale bezettingsmacht. Blijkbaar geven zij het groene licht aan Israël voor de aanvallen. Het is één van de grootste hinderpalen. De oorlog moet ten einde komen. Het moet stoppen. Het duurt te lang, veel te lang. De doelstellingen van de VSA en het westen werden niet bereikt en zijn in feite onhoudbaar.

Wat met de sanctions? De Caesar Act, de finale messteek van de voormalige president Trump. Niet alleen verergeren ze daar de humanitaire crisis, het Syrische volk wordt de kans ontnomen hun levens herop te bouwen door de infrastructuur te herstellen. Is het dàt wat de VSA willen?

D. F. : Ja, inderdaad. In The Lancet (van juli verleden jaar, denk ik) werd gesteld dat de sancties beletten dat Syrië herstelt van het coronavirus. De blokkeringen, de sancties zeggen alles over de doelstellingen. De sancties zijn uitsluitend bestemd voor het regeringsgebied – legitiem Syrisch grondgebied – waar 70% van de bevolking leeft en kost miljarden dollars met de inflatie. Het is de hoogste jaarlijkse inflatie ooit. Er is een tekort aan goederen, aan banen…enz… Het maakt deel uit van de oorlog. Het is oorlogstactiek om ondanks 10 jaar weerstand om de Syrische regering tot aftreden te dwingen.

Caesar Act: En dan wordt er – nogmaals – uitgelegd wat de Caesar Act houdt. In de VSA wordt gesteld dat slechts de Syrische regering als doelwit genomen wordt. Met als reden de zgz. foto’s die buitengesmokkeld werden door een zgz. fotograaf uit de gevangenis. U ziet getuigenissen van Syrische inwoners, hoe zij getroffen worden en niet de regering. Meer uitvoerige duiding vindt u in een vorig artikel onderaan, helemaal gewijd aan de onmenselijke straffen die de VSA opleggen:
En die sanctions bereiken iedereen, burgers, handelaars, banken, verzekeringsmaatschappijen, transportbedrijven, regeringen en ja zelfs NGO’s die de Syrische bevolking willen helpen. Projecten voor de heropbouw kunnen niet uitgevoerd worden omdat Syrië uitgesloten werd van internationaal bankieren. Ziekenhuizen kunnen geen vervangstukken voor medisch materiaal (beeldvorming, nieranalyse, long-hartmachines e.d.) aanschaffen omdat zij deze niet kunnen betalen, omdat leveranciers angst hebben dat zij door de sancties getroffen zullen worden.

Vraag aan Ammar Waqqaf: Waarom verspillen de VSA – en andere vreemde spelers op het terrein, zoals Saoedi Arabië en Israël, hun tijd en moeite gedurende al die jaren – zoals nooit tevoren – om een regering ten val te brengen? Wat willen de VSA bereiken? Waarom niet inzetten op bv. een politieke oplossing, om een economische oplossing te vinden om het land te laten herstellen zodat het vooruit kan?

A. W.: Sinds het begin van de crisis wilden de VSA geopolitieke invloed. Met de huidige Syrische regering is dit afgebakend tot Iran of Rusland of een andere, eigenlijk anti-Israëlische belangen in de regio. Dit lukte niet. Dus de enige manier was het land op de knieën te krijgen en de regering te vervangen door een gehoorzame paladijn. Of om de bevolking te laten uithongeren. Dit is wat er nu gebeurt.
De volgende stap zou wellicht zijn de regering te dwingen tot een compromis. De feiten ter plaatse: de bevolking lijdt. Niet alleen wurgen de sancties de Syriërs, zij beletten ook dat de Syriërs het genot hebben van hun eigen grondstoffen, zoals graan, water, elektriciteit van en door de Eufraat en vooral olie. Nu dat Syrië olie moet invoeren, worden hun tankschepen als doelwit genomen. Hij concludeert, zoals wij hier al herhaaldelijk gedaan hebben: de VSA drijven hiermee Syrië nog meer in de armen van Iran en Rusland.

Kinderen, de meest getraumatiseerde groep (19′): honderdduizenden hebben hun ouders en hun thuis verloren. Ca. 5 miljoen kinderen werden er gedurende de laatste 10 jaar in Syrië geboren.

Afsluitend enkele cijfers:

• 450.000 doden
• 5.6 miljoen vluchtelingen
• 200.000 vermisten
• 38 geregistreerde chemische aanvallen met 1.400 doden bij één enkele aanval. Assad kreeg de schuld, terwijl duidelijk bleek – zelfs door een onderzoekscommissie van de OPCW, dat de terroristen de meesten, zo niet allen, op touw hadden gezet.
• economische schade: 1.2 biljoen dollar
• verlies opbrengsten van grondstoffen: 91.5 miljard dollar
• muntontwaarding: 98% devaluatie
• voedingsprijzen: 33 maal gestegen
• kinderen: 60% lijdt honger
• armoede: 2 miljoen mensen leven onder de armoedegrens
• infrastructuur:
• 70% energievoorziening buiten werking
• ziekenhuizen: 58% functioneel
• scholen: 33% ligt in duigen

Tot slot beelden van kinderen die zich het Syrië van vroeger niet meer (kunnen) herinneren. Zoeken tussen ruïnes en op velden naar granaten om deze te kunnen verkopen als oud ijzer. Kinderen die geen kind mogen en kunnen zijn.