Deze week wil onze redactie aandacht besteden aan de lamentabele toestand in Libanon.
Het houdt niet op. Gisteren hoorden we van een kennis in Libanon hoe erg het daar gesteld is. Hij heeft jarenlang in Syrië, in Latakia, gewoond, verhuisde enkele jaren geleden naar Beiroet, werd daar na de “spontane ontploffing” verplicht te verhuizen daar zijn woning niet meer geschikt was voor menselijke bewoning, verhuisde dan naar het noorden, naar Tripoli, stadsdistrict el-Mina, en rapporteerde van daaruit hoe de situatie van kwaad naar erger ging. Zijn personeel (modebranche) heeft hij moeten ontslaan. De huur van zijn woning kon hij uiteindelijk niet meer betalen en is dus nog maar eens naar een goedkopere woning verhuisd. Overal betogingen en relletjes. Hij werd gekwetst door een steen tegen zijn hoofd. Hij schreef gisteren dat zijn geld nog slechts 10% waard is. Via zijn vrienden en familie hier in Europa ontving hij geld om gas en drinkbaar water in flessen te betalen. Hij stelt dat de corruptie niet de hoofdreden is van de totale ineenstorting van Libanon… het zijn de sancties!!!
Zondag schreef hij:
“Een normale zondag hier in Tripoli. Maskerplicht, afstand, samenscholingsverbod, avondklok… enz… Echter… alles slechts op papier, iets dat de westerse media als “de strengste lockdown ter wereld” genoemd hebben. Wij hebben problemen van andere aard en covid interesseert ons nul, komma nul! Sinds de “revolutie-change” en de steen tegen mijn hoofd verlaat ik mijn staddeel Mina bijna niet meer. Wij hebben drie legergarnizoenen op het schiereiland (*zie video onderaan). Dat geeft ons een veilig gevoel. Maar het zijn de westerse sancties, vooral door de Caesar Act (VSA) en de banksancties is het Libananese Pond niets meer waard. Mijn salaris heeft het 10-voudige aan waarde verloren en dat bij een hyperinflatie / geldontwaarding en prijsstijgingen. Tienduizenden hebben hun woning en huis verloren en leven nu in hun auto of in kampen aan de stadsrand. Ook ik zit in hetzelfde bootje: heb mijn huisje in het oude centrum moeten opgeven.”
Een voorbeeld van de uit de hand gelopen prijzenslag: 25 eieren = 40.000 Lib. Pond = ca. 23 euro, vroeger 2.64 euro. (ter vergelijking prijs hier: 12 Every Day-scharreleieren in Colruyt: 1.34 euro) Dit bij salarissen – voor zover men nog werk heeft – die slechts 1/5 zijn van de onze. En door de hoge inflatie ziet men zijn loon met de helft gehalveerd. Bv. een militair krijgt een soldij dat vroeger een tegenwaarde had van ca. 800 US $ – nu is zijn soldij nog slechts 100 – 120 US $ waard.
Vroeger had het minimum loon een tegenwaarde van 288 US $ – nu slechts 50 US $ per maand. Bekijk nu even de prijs van de eieren…
Nu loopt er in Libanon een oproep om eieren te boycotten: “Laat ze rotten tot ze de prijs van 10.000 Lib. Pond bereiken”. Tja. Wetende dat eieren nog altijd een pak goedkoper zijn dan vlees. In Tabaya werd maandag een supermarkt bestormd toen de uitbaters de gesubsidieerde olijfolie probeerden te verbergen… omdat de olie de dag, de week later, meer winst zou opbrengen. Je kan het zo gek niet bedenken of het is gerantsoeneerd: suiker, meel, water…
De bovenlaag wil Libanon verlaten:
Men weet perfect wie verantwoordelijk is:
We schreven het al in een vorige berichtgeving hoe wij Libanon in herinnering hebben. Om u een idee te geven hoe het schiereiland el-Mina eruit ziet:
We bidden en hopen dat “externe” en “binnenlandse” krachten er niet in slagen een nieuwe burgeroorlog op touw te zetten.
FVE
We verwijzen naar vorige publicaties: u zal merken dat YT intussen enkele video’s gecensureerd heeft.