Proficiat Bert!

Bert Anciaux mag zich doctor in de Pedagogische Wetenschappen noemen.  Hij heeft daarvoor het proefschrift  ‘Zelforganisatie in Vlaanderen’ geschreven.

Ons verbaast dat niet.  Qua zelforganisatie is hij een kei.  Als hij een partij gelikwideerd heeft, slaagde hij er telkens in ergens anders aan boord te geraken om zijn ‘zelfbediening‘ ‘zelforganisatie’ in de praktijk om te zetten.  We laten hem even aan het woord:

“Amaai, dat deed deugd, na dik vier jaar wroeten, studeren, denken en schrijven, in elkaar willekeurig opvolgende etappes. Nu lonkt de verleiding om af te ronden, de boeken te sluiten en een welverdiende rust op te zoeken. Het is slechts een kortstondige vlaag van zelfmedelijden, snel getemperd door het helse ritme van het dagelijkse leven.”

Zo kennen we hem.  Altijd aan het wroeten en denken, geteisterd door het helse ritme van de dagelijkse labeur.

“Als (beginnend) agoog ervoer ik vooral de grenzen van het veranderbare. Zonder de goesting ervoor te verliezen en met het geloof dat een geslaagde verbetering enkel kan in een gezamenlijk gedragen proces. Dat blijkt vaak belangrijker dan het product. Laat dit meteen een meer dan waardevolle les zijn voor elke politicus.”

Die grenzen van het veranderbare heeft hij anders genoeg afgetast en doorbroken.  Vrolijk partijspringend zonder omzien.  Met een traan in zijn oog of bomen omarmend.  Alle zes maanden goed voor een verjongend project.  Schalkse ruiter en verdomd gewiekste ‘eigen portemonnee eerst’-minnaar.
En bij de bewieroking van zijn bescheiden persoontje (volg dit bruggetje) filosofeert hij over zaaien en oogsten, over ploegen en een warme humuslaag, over plantgoed, groeien en bloeien, over velden van geluk en welzijn, over aanpassen aan een ander klimaat.  Misschien zoekt hij een jobke bij Greenpeace?

En – hoe kan het anders? – hij legt nogmaals de vinger op de wonde: het zijn de Vlamingen die compleet in de fout gaan.  Volgens Bert “trekken die zich angstig terug, gebarricadeerd achter krampachtige eisen voor adaptatie en assimilatie. Meer in het bijzonder het oneigenlijke en soms ook kwaadaardige demoniseren van moslims en het beschimpen van de islam…”

Bert heeft daarin zonder meer gelijk.  We trekken ons terug.  We vermijden de verrijkte conflictgebieden, we proberen niet op te vallen op straat (en volgen daarmee de wijze raad van de politie), we barricaderen onze woningen (alarmsystemen zijn aftrekbaar).  En we zijn niet fair tegenover de godsdienst van de vrede.  Een bommetje hier of daar moet kunnen.

Berts betoog is in één zin samen te vatten: “Hoe blijft de neofiete academicus overeind in de krabbenmand van de politiek?”

Da’s inderdaad zijn hoofdbekommernis. Hoe, Bert?  Nog eens van partij veranderen?  Probeer het eens bij de Open-VLD.  Die zijn zelfs zo wanhopig dat ze Jacinta De Roeck op hun lijst gezet hebben.  Een kameleon zoals jij er een bent, Bert.  Van partijspringen kent ze ook iets: groen, rood en nu blauw.  Een ideologe pur sang.  En je zou daar het illustere gezelschap van Noël Slangen hebben.  Die wil ook niet aan de kant blijven staan.  Zijn proces wegens valsheid in geschrifte werd wegens verjaring geseponeerd.  Daar was het wel nuttig dat het even “aan de kant” geschoven werd.

Succes ermee, Bertje.  Serieus.

Misschien kan hij na 15 jaar terug eens de kaarten laten leggen.  “Ik ben een goeie mens” besloot Bert in de video.  Aangrijpende beelden. Sic transit gloria mundi.