Filip Dewinter was de énige in het land b die zich van de problematiek bewust was

Voor alle duidelijkheid: terug naar Nederland of enig ander EU-land,  tenzij Nederland het enige land is waar immigrantendromen niet waargemaakt worden .  Het is via de webstek Republiek Allochtonië dat we erop attent gemaakt worden.

Waarmee we bij prangende vragen terecht komen: Doen we wel genoeg ons best om hen gelukkig te maken?  Hoe kunnen we hen overtuigen ons niet te verlaten?  Wat met de knelpuntberoepen, met onze pensioenen, met de verrijking?

Lees even mee:

“De ervaring leert dat na de vakantie niet iedereen terugkeert, maar achterblijft in het land van herkomst…”

“Naast meisjes en jongvolwassen vrouwen met óf zonder kinderen, zien we dat vrouwen na een scheiding tegen hun zin worden teruggebracht naar familie in het land van herkomst. Vrouwen met een partnerafhankelijke verblijfsvergunning zijn een bijzonder kwetsbare groep. Zij zijn de eerste vijf jaar afhankelijk van hun echtgenoot en hebben vaak geen eigen inkomen en netwerk buiten de familie. Ook mannen en jongens worden achtergelaten. Het merendeel van de meldingen die wij vorig jaar kregen, ging trouwens over jongvolwassenen. Ook ontvangen we meldingen dat jongeren tegen hun zin in het land van herkomst wonen met hun ouders, maar terug willen keren naar Nederland. Als ze minderjarig zijn, zijn het de ouders met gezag die bepalen waar het kind woont.”

FT