UNIA: N-VA-theater zonder resultaat

De N-VA lanceerde in maart ‘een aanval’ op Unia om de aandacht af te leiden van de schandalen waardoor ze getroffen werd. Intussen blijkt dat het goedkoop politiek theater was, dat er niets verandert en dat Keytsman en co op hun twee oren kunnen blijven slapen.

November 2016: In het Vlaams Parlement stelt minister van Binnenlands Bestuur Homans dat “de samenwerking met Unia vlot en constructief verloopt”. De minister besliste dan ook de samenwerkingsovereenkomst met de federale overheid met betrekking tot Unia te verlengen tot 2019. Geen kritiek dus. Zelfs geen gemorrel aan het akkoord.

22 februari: ter gelegenheid van een parlementair debat over “de strijd tegen discriminatie” en de rol van Unia daarin, overlaadt de N-VA het centrum van Keytsman met alle lof. N-VA-parlementslid Van Eetvelde zei onder meer: “De samenwerking met Unia is zeer belangrijk. Zij staan het dichtst bij de mensen.”

Bliksemafleider

Eind februari: de N-VA neemt een bocht van 180 graden. Op zaterdag 25 februari lanceerde de net als staatssecretaris voor Gelijke Kansen aangestelde Zuhal Demir op de voorpagina van het Nieuwsblad een scherpe aanval op Unia dat er volgens haar “niet voor iedereen” zou zijn. De dag erop doet Vlaams minister van Gelijke Kansen Homans – dezelfde Homans die nauwelijks enkele maanden eerder Unia nog positief beoordeelde – er nog een schep bovenop: Unia is “niet neutraal” en er enkel maar om één doelgroep verdedigen, namelijk de allochtonen.

De aanval was perfect getimed. De publieke opinie was toen immers volledig in de ban van de schandalen in de intercommunales. Ook N-VA’ers bleken in diverse raden van bestuur van intercommunales en bedrijven vlot mee hun zakken te hebben gevuld. Antwerps N-VA-schepen Koen Kennis bleek met 42 mandaten zelfs de absolute kampioen en parlementsvoorzitter Siegfried Bracke, de best betaalde politicus van het land, bleek bij te klussen als adviseur voor onder meer Telenet. “Op een moment waarop de mandatarissen van uw partij op de betere graaitechnieken werden betrapt, hebt u bewezen dat uw partij ook in de betere afleidingstechnieken kan uitblinken”, wierp Barbara Pas Zuhal Demir dan ook terecht voor  de voeten.

N-VA-product

Waarover de N-VA-excellenties Demir en Homans bovendien in alle toonaarden zwijgen, is dat hun partij het Unia-monster zelf heeft gecreëerd. Chris Janssens confronteerde minister Homans in het Vlaams Parlement met het feit dat de N-VA de voorbije jaren in het parlement telkens weer op het ‘groene knopje’ drukte om Unia meer armslag, vrij spel en bevoegdheden te geven. Nochtans hadden Unia en haar voorlopers hun bevoegdheden toen al aan de lopende band misbruikt. De (extreem-linkse) mensen die het voor het zeggen hadden in Unia, hadden er immers een soort van inquisitie-instrument van gemaakt om iedereen die zich kritisch uitlaat over de massa-immigratie en de multiculturele samenleving het zwijgen op te leggen. Met morele terechtwijzingen in de pers of zelfs via de rechtbank.

Herinner u de procedure die het Centrum voor Gelijkheid van Kansen op 10 oktober 2000 – nauwelijks twee dagen na een fenomenale verkiezingsoverwinning van het Vlaams Blok  – startte om de partij via de rechtbank te liquideren.

Desondanks stapte ook de N-VA in 2013 kritiekloos mee in de uitbreiding van de bevoegdheden en het budget van Unia (toen nog ‘Interfederaal gelijkekansencentrum’ genoemd). Maar liefst 7,8 miljoen euro kreeg Unia met hulp van de N-VA in de schoot geworpen voor haar links activisme. Het decreet dat dit bewerkstelligde werd in 2013 ook door N-VA met de karwats door het Vlaams Parlement gejaagd. Het Vlaams Belang vroeg naar aanleiding van deze bevoegdheids- en budgetuitbreiding een ernstig debat aan – inclusief hoorzittingen – over de rol van Unia, maar N-VA weigerde.

Maar er waren nog andere kansen om de scheefgegroeide situatie recht te trekken. In 2015 had bijvoorbeeld een neutraal, zakelijk iemand kunnen aangesteld worden als hoofd van Unia. De meerderheid, inclusief N-VA, besliste echter de extreem-linkse opengrenzen-activiste Els Keytsman te benoemen als directeur van Unia. Het verleden van Keytsman bij Groen, Oxfam en Vluchtelingenwerk Vlaanderen stond blijkbaar goed in haar cv, want ze werd met goedkeuring van N-VA aangesteld als directeur. Unia zoals het nu bestaat, is dus een product van N-VA-beleid.

Blaffende honden

De plotse N-VA-kritiek op Unia lijkt wél een copy-paste van de kritiek die het Vlaams Belang al veel jaren uit. Wat voor het Vlaams Belang echter essentieel is, is dat er daadwerkelijk actie wordt ondernomen om Unia te kortwieken, liefst zelfs af te schaffen. Zelfs de EU verplicht België niet om een ‘gelijkekanseninstituut’ te hebben met dergelijke vergaande bevoegdheden, tot en met de mogelijkheid om openbaar ministerie te spelen. Zowel Barbara Pas als Chris Janssens eisten na de harde woorden van Zuhal Demir en Liesbeth Homans een kordaat optreden tegenover Unia in respectievelijk de Kamer en het Vlaams Parlement. Demir kwam niet verder dan: “Ik zal in overleg gaan met Unia, maar dan wel als alle rust is weergekeerd.” Bij Homans luidde het: “Ik wil het initiatief nemen om een evaluatie van Unia te doen. Geen audit, geen strafonderzoek, maar gewoon een doorlichting. Ik wil niet van Unia af.”

Barbara Pas besloot dan ook terecht: “Uit uw antwoord blijkt wel heel duidelijk dat blaffende N-VA-honden niet bijten en dat de gedachtenpolitie van Unia op haar twee oren kan slapen.” Chris Janssens reageerde op de aankondiging van een ‘evaluatie’ door Homans: “Ik heb stilaan wel mijn buik vol van alle ‘doorlichtingen’ die u hebt aangekondigd. Al uw voorgaande doorlichtingen – over het Minderhedenforum, over de Turkse staatsmoskeeën,… – zijn zonder gevolg gebleven. Daarover hebben we niets meer gehoord.”

Unia kan dus ook in de toekomst nog verder gedachtenpolitie blijven spelen met evenveel centen en evenveel bevoegdheden. Veel woorden dus opnieuw, maar weinig daden: N-VA ten voeten uit.

Wim Van Osselaar in VB Magazine, april ’17

Het Spionnencentrum deelt mee: “Het gaat hier wel om ónze jongens!”