K.A.: Wat is de reden dat men zich zo halsstarrig verzet (… “landverraad“!!!…) tegen de ontmoeting van de Am. president Trump met diens Russische evenknie, Poetin?
P.F.: Juist. De reacties waren zowel hysterisch al surrealistisch, alsof men schik heeft dat er vrede zou kunnen uitbreken tussen de VSA en Rusland. Onbegrijpelijk voor een buitenstaander. Het Westen bevindt zich in een staat van neurotische Russofobische hysterie. Het lijkt wel alsof de VSA nood hebben aan een viscerale vijand, lijden aan een Koude Oorlog-nostalgie. Natuurlijk hebben ze een stevige belangen. De wapenindustrie, de vele lobbies, de zgn. denktanks (zgz. studiegroepen), hebben er belang bij de vijandigheden met Rusland en Iran op te drijven.
K.A: Ik las gisteren zelfs in de poco media dat de voetbal die Poetin aan Trump gaf wel eens zou kunnen besmet zijn met chemicaliën, dat Trump moet voorzichtig zijn… Zo ver de samenzweringstheorie. Poetin gaf te kennen dat Syrië wel eens de toetssteen zou kunnen zijn van een crisisoplossing door dialoog. Denkt u dat de VSA en Rusland in een stadium gekomen zijn dat ze bereid zijn samen te werken om de Syrische crisis op te lossen?
P.F.: Tot mijn spijt, twijfel ik daar erg aan. Poetin was eerder diplomatisch dan objectief. Zeker, een goede verstandhouding zou de boel kunnen vergemakkelijken: ze zouden samen kunnen werken aan de heropbouw. Aan het einde van de conferentie ging het over humanitaire hulp. Moeilijk te volgen omdat Trump duidelijk geen idee heeft wat er zich afspeelt in Syrië. Heropbouw… de VSA zouden kunnen beginnen door de sancties op te heffen, maar ik vrees dat ze dit niet van plan zijn. Een aantal zaken waren nogal verwarrend: zo bood Poetin aan humanitaire vracht te willen invliegen. Raar. Welke vracht? Helemaal niet nodig. Je hoeft slechts de Turkse, Jordaanse of Libanese grens over te steken. Humanitaire hulp wordt niet ingevlogen. Ik vraag me af of dit deel uitmaakt van de geruchtenmolen van bv. de evacuatie der Witte Helmen uit het zuiden. Dat zou pas een humanitaire geste zijn…
K.A.: Poetin vermeldde de implementatie van de resolutie 338 (okt. ’74) van de VN Veiligheidsraad na de Israëlisch-Syrisch-Egyptische oorlog, die ging over implementatie van resolutie 242 van 1967. Had hij het hier expliciet over de Golan Hoogte of over het staakt-het-vuren akkoord van 2011?
P.F.: Beide zijn mogelijk. Poetin bracht zomaar, uit het niets, resolutie 338 ter sprake. Poetin kennende doet hij niets zonder reden. Niemand sprak gedurende tien jaar over 338. Hij plaatst hiermee de Israëlische bezetting van de Golan op de agenda. De Israëlische media besteedden weinig aandacht aan de gespreksinhoud. Ze benadrukken dat zowel de VSA als Rusland de Israëlische belangen verzorgen maar ze vergeten dat Israëls positie sinds het begin van het conflict behoorlijk verzwakt is. Voor 2011 was het rustig in Golan, geen Hezbollah noch Iraanse aanwezigheid in de buurt, Niet alleen is Israël er niet in geslaagd een diepere bufferzone op te richten, het werd van de agenda gehaald, maar voor het eerst in tientallen jaren werd er geschoten en werden er drones gemeld boven het grondgebied. Het zou Israël bezorgd moeten maken en waarschijnlijk zijn hun specialisten nu Poetins opmerking over resolutie 338 – een nachtmerrie voor hen – aan het analyseren.
K.A.: U stelt dus dat het machtsevenwicht momenteel in het voordeel van Syrië en diens geallieerden overhelt? Bijgevolg moet Israël de situatie in Zuid-Syrië op een diplomatische wijze oplossen zodat Hezbollah en Iran uit de Golan verdwijnen, opdat Syrië, zoals voorzien in het Camp David-akkoord, geïsoleerd wordt van Egypte. De Syrische geallieerden zijn intussen gewijzigd en Israël erkent een directe dreiging, niet alleen van het Syrische leger, maar nu zijn er geallieerden die bereid zijn zij-aan-zij te vechten met het Syrische leger zoals ze gedaan hebben tegen ‘s werelds meest wrede terroristische organisatie in Syrië.
P.F.: Eén interpretatie van Poetins opmerking over resolutie 338 – niet het grote gesjacher die de VSA en Israël voor ogen hebben – niet slechts de Iraanse terugtrekking in ruil voor de Amerikaanse exit, maar wel een complete terugtrekking van alle vreemde strijdkrachten – met uitzondering van Rusland – maar wel de VSA, Turkije en Israël. Dat is één interpretatie van Poetins vermelding van resolutie 338. En Ruslands lange-termijn visie voor ogen houdende zouden ze dan erin slagen de VSA en Israël aan de onderhandelings-tafel te krijgen over de Golan Hoogte. Want als zij Iran weg willen krijgen uit Syrië, zou dit een logische discussie kunnen zijn: iedereen trekt zich terug uit Syrië.
K.A.: Laten we op een internationaal niveau gooien. Trump stelde dat de relatie nooit zo slecht was geweest en dat daar nu verandering zou in komen dankzij de ontmoeting met Poetin. Kunnen beide heren binnen enkele uurtjes alle problemen oplossen? Wat zal de VSA-Rusland relatie inhouden na deze ontmoeting?
Vastgebonden Gulliver
P.F.; Ik denk dat geen der beide heren zo optimistisch is, ook al lijken ze persoonlijk het goed met elkaar te kunnen vinden. Feit is dat Trump niet veel te zeggen heeft in de VSA. Hij zetelt maar heeft geen macht. Slechts om 03.00 uur ‘s nachts heeft hij het voor het zeggen… als iedereen slaapt en…hij een tweet de wereld kan rondsturen zonder dat er iemand hem kan tegenhouden of als hij een persoonlijke ontmoeting heeft met een andere internationale leider. Voor de rest is hij vastgebonden door de “kleine mannetjes”, (Nvdr: refererend naar “Gulliver’s Travels”) die hem vasthouden… de bureaucraten, de veiligheidsdiensten, de “deep state”, die beter de “shadow state”, de schaduwstaat, die zonder enige schaamte naar de oppervlakte komen sinds het Helsinkibezoek, die spionagebeschuldigingen uiten, duidelijk een handeling van de veiligheidsdiensten – een torpedo om het resultaat van het gesprek Trump-Poetin de grond in te boren en de president persoonlijk te ondermijnen. Het is ongelooflijk. Amerika (VSA) is een ploertige staat, een disfunctionele staat, waarvan de leider niet alleen genegeerd maar bovendien actief ondermijnd wordt door veiligheidsdiensten die eigenlijk voor hem werken.
K.A.: Een laatste vraag over de gespreksonderwerpen van de Trump-Poetin ontmoeting. Poetin prees het akkoord P5+1 – Trump daarentegen vindt het één der slechtste akkoorden. Verwacht u dat Trump erin zal slagen dit te heronderhandelen met toevoeging van andere factoren?
P.F.: Daar twijfel ik erg aan. Hoewel Poetin in een cryptische opmerking te kennen gaf dat hij de Amerikaanse bezorgdheid over de Iraanse aanwezigheid in de regio begreep. Ik sluit niet uit dat Rusland eventueel enige welwillendheid zou kunnen tonen om Trump de mogelijkheid te bieden op zijn beslissing (het opblazen van het nucleair akkoord met Iran) terug te komen. Naar alle waarschijnlijkheid zullen ze echter overeenkomen niet dezelfde mening te hebben (“agree to disagree”) en hun eigen weg gaan m.b.t. de Iran-politiek. Volgens mijn mening moet Trump een harde lijn volgen over Iran, omwille van de Israël lobby in de VSA. Hij rekent op hen om hem te beschermen tegen de “deep state”. Hij kan zich geen vijanden rondom zich veroorloven. Hij heeft de steun van de Israëlische lobby nodig.
K.A.: Kortom: elk rijk heeft een vijand nodig om te kunnen blijven bestaan en een reden om te kunnen uitbreiden.