“Ondanks het recente enthousiasme in het Westen om het niet bestaande land Palestina te erkennen is de zo aanbevolen twee-staten oplossing een fantasie die geen enkele kans op vrede geeft.  De Palestijnen (of beter de juiste omschrijving ‘Arabieren’) hebben zonder enige twijfel bewezen dat ze niet eerlijk deelnemen aan de onderhandelingen, dat men hun woord niet kan vertrouwen en dat een ondertekend akkoord waardeloos zal zijn.

Zij zijn de oorzaak van het geweld in de regio en zij verbreken elke wapenstilstand want zij willen geen onderhandelingen of een twee-staten oplossing.  Ze maken er zelfs geen geheim van.   Zij blijven herhalen dat zij één staat willen, zonder Israël, zonder Joden en zij hebben gezworen nooit hun strijd te zullen staken tot hun doel bereikt wordt.  Zij, zowel Hamas en de zgn. gematigde Fatah – en wij hebben geen enkel excuus om dit niet te horen.  Maar we zullen er wel eentje vinden, nietwaar, zoals gewoonlijk?

Eender welk akkoord dat ze ondertekenen zal slechts een volgende stap in hun voordeel  betekenen om Israël aan te vallen en te vernietigen.
Elke Arabier weet dat dit de waarheid is.  Elke vorm van een toekomstige Palestijnse staat zal zijn zoals Gaza vandaag, een racistische apartheidsstaat verstoken van Joden door het leed of de dood en een lanceerplaats voor raketten op Israëlische burgers tot de Israëli’s uiteindelijk hun geduld verliezen en terugslaan, waarna de wereld hen veroordeelt als nazi’s.  Het patroon is uitgetekend.

Palestijns terrorisme wordt altijd beloond en daarom zal het niet ophouden.   En wij in het Westen helpen het te financieren.  We kunnen niet genoeg geld in hun richting doen vloeien.  Zoveel geld dat de Hamasleiders (zgn. vroegere vluchtelingen) miljonairs zijn, terwijl de bevolking, die ze vertegenwoordigen, in de miserie zitten.

Joden doden voor Allah is heel lucratief omdat het in de rest van de wereld populair is.  Indien het niet populair was zou het niet lucratief zijn.  En dit ondanks het feit dat Israël nooit met geweld begonnen is tegen zijn buren.  Het heeft er slechts op gereageerd.  Het Israëlisch leger doet meer zijn best dan enig ander leger om burgerslachtoffers te vermijden en iedereen weet dat, maar nooit zal dit in een journaal vermeld worden, want dan zou de verkeerde boodschap medegedeeld worden, de boodschap van de waarheid.
Maar ondanks de oneerlijkheid en vooringenomenheid, merken de mensen zelf (ook al valt het hen moeilijk) dat de Arabische moslimhaat t.o.v. de Joden de oorzaak is van het probleem.

Het is het vergif binnenin en, tot er op een eerlijke wijze mee omgegaan wordt door ons allen, (vooral) dan door de media , zal een twee-staten oplossing een denkbeeldig schouderklopje zijn van de domme westerse politici.

Iets wat de emotionele hitte van de situatie helemaal niet helpt is het feit dat de Arabieren jaloers zijn op Joden – en terecht. Zij zien de buiten proportionele bijdrage die de Joden gepresteerd bij de vooruitgang van de mens –  dit in schril contrast met hun eigen bijdrage, die praktisch nul is.   En zij zien welke beschaafde en bloeiende samenleving de Joden gecreëerd hebben middenin tussen hen – in contrast tot hun eigen racistische, vrouw-vijandige en ongeletterde samenleving met hun kinderachtige eer / schaamtecultuur, die geen eer heeft en waarvoor ze beschaamd zouden moeten zijn.

Bovendien hebben de Joden de Arabieren verschillende keren een behoorlijk pak rammel gegeven toen ze zomaar, zonder reden, aangevallen werden, ondanks hun groter aantal.
Het lijkt erop dat alles wat de Joden aanpakken, ze beter doen.  Niet te verwonderen dat de Arabieren jaloers zijn.  Het moet hen razend maken dat  het volk dat door hun onfeilbare godsdienst als minderwaardig, als apen en varkens, beschreven wordt, duidelijk superieur aan hen zijn.  Dat moet pijn doen.  En het moet hen woedend maken te weten dat de wereld openlijk op hen neerkijkt door hen ongepaste aandacht en geld te geven.  We weten allemaal dat ze het niet verdienen en,  indien ze zouden beoordeeld worden volgens dezelfde normen die we op anderen toepassen, dan zouden ze dat niet krijgen.

Maar we leggen voor Arabieren de lat lager.  We verwachten minder van hen omdat we racisten zijn.    En ze zijn zo stom en van zichzelf vervuld, zij aanvaarden het en verwachten van zichzelf steeds minder.  Veel minder.  En dat is net wat ze krijgen.
En dat is wat we allemaal krijgen als ze nog maar eens tonen dat men hen niet kan vertrouwen door voor de zoveelste keer een wapenstilstand te breken, door onschuldige vrouwen en kinderen op de meest laffe manier aan te vallen.  En ze moeten er geen verantwoording voor afleggen.  Integendeel, ze worden er nog maar eens voor beloond.
Daarom is het conflict oneindig.  Daarom is een twee-staten oplossing een fantasie.  En wij kunnen in het Westen, geplaagd door een schuldig geweten,  onszelf daarvoor verantwoordelijk houden.”