Blijkbaar is het fenomeen ook in Frankrijk bekend. Stervende centrum-steden zonder ziel, zonder sfeer. Winkelstraten met talrijke leegstaande (voormalige) winkels. En wat er rest zijn internationale ketens aan grote invalswegen. Met overal hetzelfde of soortgelijk aanbod. Veel Chinese brol. Weinig fantasie. Weinig kwaliteit. Weinig of geen producten van eigen bodem. Mondialisering in het kwadraat.
Daar bovenop werd de auto geweerd in steden. Ofwel omdat die niet “groen” genoeg is, ofwel omdat het niet strookt met de politieke programma’s. Wie van slechte wil is, zal het voelen in zijn portemonnee. Iedereen moet gebruik maken van het openbaar vervoer. Of de fiets, step nemen, of te voet, maar dan zit je in het vaarwater van de racende fietsers en steppers. Eender hoe oud, eender hoe ziek, eender hoe slecht te been. Voor gepigmenteerde moeders met een kinderwagen heeft men nog begrip, maar oudere – vooral blanke – mensen moeten maar thuis blijven en bio-groentjes kweken in een plantenbak.
En daar bovenop krijg je dan ook nog het zgz. ingebeelde gevoel van onveiligheid dat hand-in-hand gaat met de niet ingebeelde immigranteninvasie.
De Golf van Mexico ontstond ca. 300 miljoen jaar geleden door een verschuiving van tektonische platen. De naam vindt zijn oorsprong in Mexica, de Nahuatl taal der Nahua en Azteken. De naam “Golf van Mexico” werd officieel erkend door het “International Hydrographic Organization” (IHO), gevestigd in Monaco, dat namen van internationale maritieme plaatsen standaardiseert.
Vroege kaarten uit de 16de eeuw van de hand van Juan de la Cosa en Martin Waldseemüller tekenden de Golf, echter zonder verdere benaming.
Op een kaart van Abraham Ortelius uit het jaar 1584 stond de naam “Mare de Nort” (De Zee van het Noorden)
Hernán Cortés refereerde er ook naar als Mar del Norte
Andere Spaanse ontdekkingsreizigers noemden het “Golfo de Florida” (De golf van Florida) of “Golfo de Cortés” (de golf van Cortés)
Op nog andere vroeg-Europese kaarten stond de naam “Sinus S. Michaelis” (de golf van St. Michael), “Golfo de lucatan” (golf van Yucatán), “Mare luchatanicum” (Yucatán-zee), “Sinus Magnus Antillarum” (Grote Antilliaanse Golf), “Mare Cathaynum” (Cathayaanse Zee) of “Golfo de Nueva España” (de golf van Nieuw-Spanje). Op een gegeven moment omsloot Nieuw-Spanje de Golf, waarbij het Spaanse vasteland zich uitstrekte tot in wat later het zuidoosten van de Verenigde Staten zou worden.
De naam “Golf van Mexico” (Spaans: golfo de México; Frans: golphe du Mexique, later golfe du Mexique) verscheen voor het eerst op een kaarten in de jaren 1520 – 1550 en op een historisch document in 1552. Het werd de meest gebruikte naam sinds het midden van de 17de eeuw, toen het nog steeds als een “Spaanse Zee” beschouwd werd. Franse Jezuïeten gebruikten deze naam sinds 1672.
En dan werd Trump president der VSA. De Golf van Mexico werd de Golf van Amerika. De naamverandering zou niet van toepassing in een internationale context. Andere landen en internationale instanties hoeven de naamswijziging niet te erkennen.
Mocht U de laatste jaren op een andere planeet gewoond hebben, dan kan U hier vernemen wat de “haka” betekent… Of eigenlijk is de boodschap op de hemdjes duidelijk genoeg…
Dat de VSA niemand uit pure naastenliefde of omwille van (on)bepaalde “waarden” helpen is geen nieuws. Voor de VSA wordt er eerst een balans opgemaakt, een kosten-baten-rekening, en pas dan, àls er een voordeel aan vast zit, dàn pas worden ze actief.
Dat telt ook voor Oekraïne. Onder eender welke Amerikaanse president. Ook Biden zou de rekening gepresenteerd hebben. Niet zo rechtuit als Trump, maar de Biden-clan (inclusief zoonlief Hunter Biden) had belangrijke financiële belangen in Oekraïne. Het énige verschil is de stijl der presidenten.
Trump stuurde Scott Bessent, zijn financiënminister, naar Kiev. Deze presenteerde Zelensky een document ter ondertekening. Daarin stond vermeld dat Oekraïne de helft van hun bodemschatten aan de VSA zullen (moeten) afstaan. En daar bovenop de helft van alle inkomsten verworven uit infrastructuren zoals havens, luchthavens e.d.
*De Telegraph meldde een ontwerp van een verdrag, gedateerd 7.2.25, dat Scott Bessent verleden week in Kiev aan Zelensky’s financieënminister gegeven heeft. Daarin staat dat de VSA en Oekraïne een gemeenschappelijk investeringsfonds zouden oprichten om ervoor te zorgen dat “vijandige conflictpartijen niet van de wederopbouw van Oekraïne zouden kunnen profiteren.”
Het verdrag omvat de “economische waarde, verbonden aan de Oekraïense grondstoffen”, o.a. “mineralen, olie- en gasbronnen, havens en andere infrastructuur (zoals overeengekomen)...” Het is onduidelijk wat er nog zou omzeild kunnen worden. En… “Dit akkoord valt onder de wetgeving van New York, zonder rekening te houden met de principes van conflictenrecht”. M.a.w. eens getekend zit Oekraïne muurvast zonder kans uit het akkoord te kunnen ontsnappen.
Volgens dit verdrag zouden de VSA 50% van de wederkerende winsten uit de grondstoffenwinning in Oekraïne én 50% van de financiële waarde van “alle nieuwe aan derden toegekende licenties” voor de toekomstige gegenereerde inkomsten. Er zou een “pandrecht op dergelijke winsten” ten gunste van de VSA komen.
In het verdrag staat ook dat de VSA “bij alle toekomstige licenties een voorkoopsrecht op exporteerbare mineralen” zouden bekomen. Washington zou over een soevereine immuniteit beschikken en praktisch de volledige controle over het grootste deel der Oekraïense grondstoffen- en bronneneconomie verwerven. Het nog op te richten fonds zou “het exclusieve recht hebben de methode, keuzecriteria en algemene voorwaarden” van alle toekomstige licenties en projecten vast te leggen.
De *Telegraph citeerde een persoon aanwezig bij de onderhandelingen met de woorden: “Deze clausule betekent: Jullie betalen eerst en dan pas is er sprake van voedsel voor jullie kinderen.”
Trump is niet erger, niet VSA-egoïstischer dan Biden. Hij zegt en doet rechtuit wat Biden in het geniep deed. Trump heeft het niet over hulp aan Oekraïne, hij heeft het over “investeringen“, en die terugbetaling wil hij vooraf veilig stellen. We citeren nogmaals de *Telegraph:
“Trump stelde dat de VSA tot op heden 300 miljard dollar voor de oorlog uitgegeven hebben en hij voegde eraan toe dat het “dom” zou zijn nog meer uit te geven. Inderdaad belopen de vijf door het Congress bevestigde “hulp”pakketten in totaal 175 miljard dollar, van dewelke 70 miljard dollar in de VSA voor de wapenproductie uitgegeven werd. Een deel daarvan is in de vorm van humanitaire hulp, maar een groot gedeelte daarvan is lend-lease geld (geleend) dat terugbetaald moet worden.”
Dat klopt volledig, want reeds op 19.1.22, dus een maand voor de escalatie, werd in de VSA de Lend-Lease-wet voor Oekraïne gestemd, dat de VSA-president de toestemming gaf wapens aan Oekraïne te leveren, die later door Oekraïne dienden betaald te worden. Lend-Lease-wetten zijn een oud instrument der VSA met dewelke ze bv. in WOII Groot-Brittanië en de Sovjetunie wapens leverden die na het beëindigen van de oorlog dienden terug betaald te worden.
De Democraten zouden dit ook verlangd hebben – alleen hadden ze het vriendelijker geformuleerd dan Trump. Eigenlijk is dit alles niet zo verbazingwekkend. Oekraïne is al sinds 2014 de facto een kolonie der VSA, die zonder toestemming van Uncle Sam bijna niets mag beslissen. Zo hebben de VSA bv. de controle over de anti-corruptie-overheid der Oekraïne en ze hebben dit zonder gêne gebruikt om ongewenste personen uit te schakelen.
Daar bovenop komt dat de VSA Oekraïne tot de herverkiezing van Trump via USAID en dergelijke structuren gecontroleerd hebben doordat ze favoriete media en politici financieel gesteund hebben en de kritische politici en zakenlui gediscrediteerd hebben. Dit is intussen geen complottheorie meer, daar Oekraïne na de drooglegging van USAID – goed voor meer dan 30 miljard dollar – dit zelf gemeld heeft en vertwijfeld om een verdere financiering gebedeld heeft.
Na een oorlog is het gebruikelijk dat de verliezer de overwinnaar herstelbetalingen overmaakt. Het Verdrag van Versailles – na WOI – is hiervan een voorbeeld, maar ook na WOII heeft Duitsland herstelbetalingen uitgevoerd. Het Marshallplan werd door de VSA als hulp aan Europa voorgesteld, was echter in werkelijkheid een middel om herstelbetalingen te kunnen opeisen. Tenslotte kan men een kei niet stropen.
Dus, wie een oorlog verliest, die betaalt de overwinnaar. Misschien niet eerlijk, maar het was sinds het begin van de mensheid altijd het geval. Interessant wordt deze stelling pas met Oekraïne, daar hun vijand Rusland is. We citeren nogmaals de *Telegraph:
“Als dit ontwerp aanvaard wordt, dan zouden Trumps eisen een hoger gedeelte van het Oekraïense BNP uitmaken dan de herstelbetalingen waartoe Duitsland in het Verdrag van Versailles gedwongen werd…”
Begrijpe wie kan. Het zou betekenen dat Oekraïne de facto aan de VSA herstelbetalingen schuldig is, terwijl de VSA ogenschijnlijk toch de vriend van Oekraïne is…
Zelensky weigerde het ontwerp van akkoord goed te keuren. Hij had gehoopt dat, in ruil voor de b.g. afstand van Oekraïense kroonjuwelen, de VSA meer wapens zouden leveren en vooral een veiligheidsgarantie, voor na de oorlog, zouden bekomen. Trump vindt het echter “dom” nog meer geld voor Oekraïne uit te geven. En een veiligheidsgarantie? Daar moeten de Europeanen maar voor instaan. De VSA hadden wellicht gehoopt dat Zelensky zou bijdraaien op de Veiligheidsconferentie in München (14.2.25). Dat was de dag waarop vice-president J.D.Vance de EU de levieten gelezen heeft en Zelensky nog een ontmoeting had met de VSA-delegatie. Ook toen weigerde Zelensky zijn handtekening te plaatsen.
Het is wachten op het aanbod dat Zelensky niet kàn weigeren. Zoals The Godfather het uitdrukte “An offer he can’t refuse…” en we weten allemaal hoe dat afliep.
Revealed: Trump’s confidential plan to put Ukraine in a stranglehold
Panic in Kyiv as US president demands higher share of GDP than Germany’s First World War reparations
In onderstaand filmpje leert U hoe er reclame gemaakt werd / wordt voor de Amerikaanse strijdkrachten, enerzijds onder het opperbevel van oud-president Biden “Army recruiting ad under Biden”, en anderzijds, onder het opperbevel van de huidige president Trump “Army recruiting ad under Trump”. Of… woke watjes versus stoere soldaten.
Naar verluidt zijn de cijfers der nieuwe rekruten gestegen “zoals lang geleden, 15 jaar,” niet het geval was: in december boden zich 350 nieuwe soldaten per dag aan!!!
Trump beloofde immers het Amerikaanse leger te versterken door het te verzekeren dat dd. soldaten niet langer onderworpen zouden zijn aan radicale politieke theorieën en sociale experimenten. Verleden maand ondertekende hij zijn beslissing waardoor er afstand genomen wordt van de woke-ideologie, nl. de programma’s die de diversiteit, gelijkheid en inclusie moeten bekrachtigen én een verbod op trans-personeel bij het leger. De adviesraden van de vier VSA militaire scholen werden ontslagen om de invloed van de “linkse woke ideologie” de kop in te drukken.
Ik zou wel eens willen weten is een Nederlands lied van de Nederlandse zanger en pianist Jules de Corte. Het werd in 1957 als single uitgegeven, gezongen door De Corte die zichzelf op piano begeleidde. Meer…
… en wij zouden ons willen terugplaatsen in het jaar 1957, toen we nog niet zoveel wisten en dachten dat het alleen maar beter zou worden in de toekomst. Naïef…
EUSSR mag nu zelf ondervinden hoe het vertoeven is in een cordon sanitaire
Tijdens de veiligheidsconferentie in München afgelopen week gaf de Amerikaanse vicepremier J.D. Vance Europa een flinke veeg uit de pan met zijn scherpe uitspraken. Vance betoogde dat de échte dreiging voor Europa vooral van binnenuit komt. Daarnaast lijkt het erop dat de EU en Oekraïne bij de huidige vredesonderhandelingen van president Trump, bewust buiten spel worden gezet.
Uit Wido Bourels dagklapper, deze herinnering aan Pater Stracke
Op 18 februari 1970 overleed pater Desideer Stacke (1875-1970) jezuïet, doctor in de Germaanse filologie en grijze eminentie van de Vlaamse Beweging. Hij was een kenner van de middeleeuwse mystiek en de stichter van het Ruusbroecgenootschap.
Stracke legde voor het genootschap een werkbibliotheek aan van 60.000 boeken waarvan 40.000 door hem persoonlijk aangebracht. Hij publiceerde veelvuldig over de Oud-Nederlandse letterkunde.
Zijn opmerkelijke redevoering “In de leer bij Jacob van Maerlant” is een belijdenis van de Heel-Nederlandse gedachte die ook Jean-Marie Gantois in zijn boek “Ons Nederland boven de Zomme” inspireerde.
Zijn favoriete verzen uit de veertiende eeuw waren ook zijn levensmotto:
‘Elc worde een man die striden kan, waar des is nood. Hi sla zynen arm breed uut, ende warm, in fellen wederstoot.’
Deze verzen stammen uit het werk van de middeleeuwse dichter Herman de Wit. Ze zijn afkomstig uit het “Lancelot”, een van de vroege Nederlandse ridderromans en reflecteren de ridderlijke waarden en de strijdlust die typerend zijn voor die tijd.
N.a.v. het BRT-programma “Ten Huize Van” bezocht Joos Florquin ook Pater Stracke. Het beeldmateriaal hebben we niet kunnen vinden. We citeren hieruit:
Pater, dit is de allereerste keer dat we in deze uitzending op bezoek gaan bij een pater en die pater is dan nog een jezuïet. Jezuïeten hebben al wel eens een minder goede reputatie?
Die verdienen ze dan ook wel een beetje. Achter onze naam staat S.J., wat Societas Jesu betekent, maar vaak maakt men daarvan ‘schlaue Jungen’ of zelfs ‘slimme joden’. Ons wapen is, zoals u weet, I.H.S., wat betekent: ‘Jesus Hominum Salvator’. De nijdigaards lezen echter: ‘Jesuitae habent satis’ (aan geld). Wij antwoorden daarop: ‘Si habent Jesum!’
Hebt u zich als Vlaming in uw orde altijd thuisgevoeld?
Nee. Nu wel, vroeger niet. Van 1892 tot 1936 is het wel eens zwaar geweest. Nu zijn al onze oversten Nederlands sprekenden. Vroeger waren het Walen of franskiljons, die zonder tussenpersoon niet met de broeders konden praten. Maar er is nog een afstand tussen ‘leest en geest’.
“Ik was verslaafd aan mijn eigen boek. Ik vertel graag verhaaltjes…”
“‘Soenens analyseert de Amerikaanse realiteit met persoonlijke observaties, over het echte leven en de schaduwkanten ervan’, zo kondigt VRT NWS zijn reis langsheen de Vlaamse cultuurcentra aan. Die ‘persoonlijke observaties’ waren altijd al het handelsmerk van deze verslaggever. Ze waren zo persoonlijk, dat we die reportages meer ging opvatten als een inkijk in het Soeniversum, zijnde datgene wat zich onder de schedel van de man-ter-plaatse afspeelde. Sommigen ergerden zich daaraan, maar het is gewoon straattheater: live Washington-momenten met een stoere Björn aan de micro, altijd ietwat donker kijkend en dramatisch declamerend, want het loopt helemaal verkeerd met Uncle Sam.”
Om Duitse burgers te verhinderen het arbeidersparadijs in de Duitse Democratische Republiek (DDR) te ontvluchten, bouwden de communisten een zogenaamde ‘antifascistische verdedigingsmuur’, beter bekend als de Muur van Berlijn. Twee jaar voor de implosie van deze muur van schande sprak de toenmalig Amerikaans president Ronald Reagan in juni 1987 voor de Brandenburger Tor de visionaire woorden “Mister Gorbatjov, tear down this wall”. In november 1989, amper enkele maanden nadat tienduizenden enthousiast met rode vlaggen het bestaan van 40 jaar DDR vierden, viel de Muur uiteindelijk. Het communisme was moreel, financieel en economisch totaal failliet. Iedereen wist het, maar iedereen deed alsof ze er nog in geloofden. De burgers deden dat uit pure angst voor de Stasi en hun verklikkers- en afluistercontrole, de partijbonzen omdat ze de realiteit ontkenden.
Na de tweede wereldoorlog werd de (West-)Duitse politiek decennialang gedomineerd door de christendemocraten en de sociaal-democraten. Daar kwam sinds 2013 verandering in, toen de Alternative für Deutschland (AfD) opgericht werd die een duidelijk andere politieke keuze aan de Duitse burger gaf. Terwijl voormalig christendemocratisch Bondskanselier Angela Merkel de ganse wereld verwelkomde met haar ‘wir schaffen das’, pleitte de AfD voor minder migratie. Terwijl huidig sociaal-democratisch Bondskanselier Olaf Scholz voluit de oorlog in Oekraïne steunt, pleit de AfD voor vredesonderhandelingen. Terwijl de Energiewende, zeg maar de Duitse Green Deal, een volledige overschakeling van fossiele energie naar hernieuwbaar doorduwt, pleit de AfD voor nieuwe kerncentrales. Terwijl de hele Duitse politieke elite van links en van rechts een postnationale visie op Duitsland heeft, waarbij de Duitse identiteit en soevereiniteit oplost in een groter EU-verband, wil de AfD zijn soevereiniteit terugnemen en de unieke Duitse identiteit behouden. Voorheen had de kiezer de keuze tussen twee centrumpartijen die eigenlijk min of meer hetzelfde beleid voerden, maar met de AfD kreeg de Duitse burger plots een werkelijk andere keuze.
Dat was natuurlijk veel te gevaarlijk voor zij die aan de macht waren. Dus werd de AfD op elke mogelijke wijze bekampt. Een nieuwe muur werd gebouwd om het systeem te beschermen tegen het volk: de Brandmauer. De AfD werd in dit cordon sanitaire geplaatst, ze werd door de Staatsveiligheid gecontroleerd en zelfs geïnfiltreerd, ze werd door beschermde Antifa-straatbendes geterroriseerd en alle informatie over de AfD werd door de leugen- en regimepers gemanipuleerd. Het hele Duitse systeem voert een oorlog tegen zijn eigen bevolking. Maar het mag allemaal niet helpen. Omdat iedereen ziet dat de multicul niet werkt, dat gewone mensen de prijs betalen voor het klimaatbeleid, dat Duitsland in het moeras van eindeloze oorlogen gesleurd is. Beide oude partijen van het zogenaamde centrumlinks of centrumrechts zijn daarvoor verantwoordelijk. Want de Duitse democratie wordt net zoals de oude DDR door een eenheidspartij bestuurd, waarbij burgers enkel ritueel mogen stemmen, maar niet mogen kiezen over welk beleid ze terugkrijgen. Daartegen revolteren steeds meer Duitsers. Ze willen hun land terugnemen. Ze willen opnieuw zelf kunnen kiezen en ook beslissen. Dat kan maar door de AfD, die ondertussen al de steun van meer dan 20% van de Duitsers krijgt.
De Amerikaanse vice-president J.D Vance hield op 14 februari een toespraak op de veiligheidsconferentie in München waar de kruim van de Westerse militaire en diplomatieke macht verzameld was. De inhoud van zijn toespraak is zonder meer historisch te noemen. Niet China of Rusland, maar massamigratie is het grootste gevaar voor Europa zei hij. De bevolking schreeuwt via democratische verkiezingen om een ander beleid. Maar eerder dan te luisteren, reageert de politieke elite met censuur, vervolging, intimidatie en het uitsluiten van partijen die deze democratische wilsuiting vorm even, zoals de AfD. De grootste vijand voor Europa komt niet van buitenaf, maar zit binnenin, zei hij. Als Europa niet opnieuw de gedeelde waarden van vrijheid en democratie herstelt en de participatie van alle burgers aanvaardt in de politieke besluitvorming, kunnen de Verenigde Staten niets meer voor Europa betekenen, zei hij.
Met andere woorden, op één week van de Duitse parlementsverkiezingen, zegt de Amerikaanse vice-president dat de Duitse politieke elite net zoals deze in de DDR, haar ‘antifascistische verdedigingsmuur’ moet afbreken, omdat ze burgers opsluit in onvrijheid en zich wil beschermen tegen de democratie van het volk. De hele Westerse militaire en diplomatieke elite trok bleek weg en zag ter plaatse de grond onder de voeten wegzakken.
Duits Bondskanselier Olaf Scholz reageerde dat de Amerikanen zich niet met hun binnenlandse politieke keuzes moeten bezighouden. Op hetzelfde moment echter legt Elon Musk bloot hoezeer USAID miljarden pompte in het manipuleren van de publieke opinie in Duitsland en Europa ten bate van een agenda rond multicul, genderideologie en globalisme die nu door Trump volledig afgevoerd is. Theo Francken probeert ondertussen J.D. Vance zowaar als een betekenisloze politieke passant voor te stellen.
Ze zijn zodanig vervreemd van de realiteit, dat ze niet eens door hebben wat er precies gebeurd is. De oude orde sterft want de nieuwe politieke tijd komt er aan. De EU mag nog wel de factuur betalen, maar zit zelfs niet aan de onderhandelingstafel over de oorlog in Oekraïne. De Green Deal is zodanig achterhaald dat geen miljardensubsidie dat politiek lijk nog in leven kan houden. Het EU-migratiepact waarop de regering De Wever alle hoop zet, wordt helemaal nooit uitgevoerd omdat de natiestaten van Europa hun soevereiniteit terugnemen om hun identiteit te kunnen beschermen.
Hoezeer de oude machten zich ook proberen te verschansen tegen het volk met hun cordon sanitaire, hun tijd is voorbij. Het is slechts een kwestie van tijd vooraleer de kiezer ook bij ons opnieuw aan het woord komt.
Zij zijn de laatsten van gisteren. Wij nationalisten zijn de eersten van morgen.
Tom Vandendriessche, Europees Parlementslid Vlaams Belang, 16.2.25
