Dàt is de mening van voormalig Open Vld-voorzitter, huidig Vlaams parlementslid en burgemeester Gwendolyn Rutten.
Dus ligt de oplossing voor de hand: vernoem de op apegapen partij niet meer. Het moet allemaal toegankelijker, opener, dichter bij de mensen. De jargon van de Wetstraat is te veel op maat van de elitaire Terzake en de 7de Dag-programma’s. Tevens worden de inwoners van Aarschot verzocht suggesties aan het gemeentebestuur over te maken voor een passende lijstnaam, met als motto “Verandering van Voorkomen”. Eerstdaags zal het Open-Liberaal Magazineke in alle brievenbussen van Aarschot belanden, met daarin een deelnameformulier voor de nieuwe blauwe lijstnaam dat elektronisch of op papier ingediend en verwerkt zal worden. Vergeet niet de schiftingsvraag te beantwoorden. De winnaar ontvangt een waardebon voor een bezoek bij een plaatselijke ondernemer.
U zal wel al gemerkt hebben dat regelmatig YT-filmpjes plotseling niet meer actief zijn. U ziet waar er een filmpje stond, maar kunt het dus niet meer bekijken. Weet dan dat wij dit slechts af en toe merken – we kijken tenslotte zelden achterom, tenzij bij een vervolgartikel – en dat dit geheel buiten onze wil gebeurt. Toevallig is dit dan telkens beeldmateriaal dat de tv-redacties niet tonen. Zoals gisteren gebeurde met een kort, maar te onthullend verslag over de Duitse groene buitenministerin Baerbock.
M.a.w. de gecensureerde filmpjes tonen thema’s of gebeurtenissen die liefst onder de poco tafel geveegd worden. Als deze op het YT-forum té dikwijls geladen en/of aangeklikt worden, dan is dit een teken dat er ongezonde belangstelling voor bestaat. Bijgevolg: weg ermee!
Onze verontschuldigingen, ook al kunnen we het niet verhelpen.
Het lijkt wel een heksenverbranding. Op Bonfire Night in Edenbridge, Kent, werd een reuze pop van 10 m hoog, die Liz Truss, de voormalige premier van het V.K. moest voorstellen, in brand gestoken.
Stel u nu even voor dat ergens in Vlaanderen een vreugdevuur aangestoken wordt met een 10 m hoge voormalige premier… Stel het u alleen voor. Het is hier sowieso onmogelijk vermits men geen vuurtje mag stoken, vermits men geen luchtverontreiniging mag veroorzaken, vermits satire of humor niet gewaardeerd wordt door ‘s lands leiders, door media, door raciale of religieuze minderheden, door woke-aanbidders …
Of Antwerpen een ensemble stadsdichters nodig heeft – betaald dan nog wel – durven wij sterk te betwijfelen. Over het paard getilde culturisten met een spreekwoordelijke Aaantwaarpse dikke nek… onze mening. U mag gerust in een katzwijm vallen als een pennenvrucht van hen voorgedragen of op een blinde muur geschilderd, resp. geprojecteerd wordt. Wij vinden het gewoon een te schrappen uitgave.
Bon, dit gezegd zijnde, vonden wij onderstaand pareltje ‘van een plattelandsdichter’ best wel te pruimen. En ja, er is toch nog een verband met Antwerpen, zij het met de volkse – Antwerpse – betekenis van het woord: https://www.ensie.nl/scheldwoordenboek/bietekwiet
Gedicht: ‘Bietekwiet’ geschreven door Jan Wouters.
Waddisda… Op het veld?! is een initiatief van Pleckske vzw i.s.m. het Innovatiesteunpunt en RURANT dat ondersteund wordt door LEADER Provincie Antwerpen.
Voor dit project zijn we op zoek gegaan naar dichters uit de deelnemende gemeenten: Wuustwezel, Kalmthout, Hoogstraten, Brecht, Essen, Merksplas, Arendonk en Ravels. Zij mochten gedichten indienen voor elk van de 15 lokale teelten: bieten, vlinderbloemigen, aardappelen, granen, aardbeien, gele mosterd, kolen, kersen, bloemstroken, schorseneren, chrysanten, asperges, dahlia’s, pompoenen en kiwibes.
Om deze gedichten op een leuke manier te brengen, schakelden we onze plattelandsdichter Stefan Perceval in.
“2 op 10 soldaten stemden voor Religieus Zionisme van Itamar Ben-Gvirs Otzma Yehudit partij. 2 op 10 soldaten zijn Kahanisten*. 2 op 10 soldaten zijn voor verwijdering, annexatie, dood voor terroristen, dood voor Arabieren.”
*Kahanisme (כהניזם) is een extreme joodse ideologie volgens de stellingen van rabbi Meir Kahane, stichter van de Jewish Defense League en de Kach partij in Israël. Kahane vertradt de stelling dat de meerderheid der Arabieren, woonachtig in Israël, vijanden zijn van de joden en Israël zelf. Hij vond dat Joodse theocratische staat, in dewelke niet-joden geen stemrechten hebben, gevormd zou moeten worden.[1] De Kach partij werd in de ban van de Israëlische regering geslagen en de VSA hebben de partij op de lijst van Buitenlandse terroristische organisatiesoreign Terrorist Organization.[2][3] geplaatst.
Kahanisme berust op vier pijlers: 1) geografisch: Eretz Israël, volgens Bijbelse grenzen, niet alleen omwille van een “historisch recht” maar ook omdat het een “goddelijk gebod is. 2) het recht van de joodse bevolking. Arabieren hebben geen enkel recht op dit grondgebied en dienen het te verlaten. 3) Religieuze staat: een joodse staat met een joodse wetgeving: de la Halakha, terug te vinden in der Torah. 4) Geweld is toegestaan om de eenheid van Israël te bewerkstellingen/houden.
Zouden de joodse Kahanisten zich realiseren hoe zeer zij lijken op islamisten?
Onderstaande video dateert van drie jaar geleden. Reacties zijn soms nog interessanter dan de inhoud zelf. Bij Stella Maris vindt u een c.v. van rabbi Kahane, met o.a. zijn wetsvoorstellen. In het kort: hij wou dat Israël zou geregeerd worden volgens de joodse wetten van Maimonides.
Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan
Blijkbaar staan we niet alleen met onze voorzichtig geuite mening…
“Deze ultra-extremistische politicus doet extreemrechtse Amerikaanse haviken verbleken tot brave lammetjes…”
De ene noemt het “futuristisch”, wij noemen het “ontmenselijkt”. Schrijnende beelden van een reusachtige mierenhoop die binnen de voorgeschreven geautomatiseerde paadjes van hot naar her rent.
De priesterwijding van onze medebroeder Jean-Baudouin vorige vrijdag is een gelegenheid om de waarde van het priesterschap in onze tijd te benadrukken. De Guinese kardinaal Robert Sarah, de voormalige prefect van de Congregatie van de Liturgie, schreef een boek naar aanleiding van zijn gouden priesterjubileum. Hij begint met een hoofdstuk over de huidige geestelijke en spirituele “ineenstorting”. Hij spreekt hierin over de crisis van het geloof, de crisis van het priesterschap, de crisis van de Kerk (Cardinal Robert SARAH avec Nicolas DIAT, Le soir approche et déjà le jour baisse, Fayard, 2019).
De priesterwijding werd van ouds genoemd het “sacramentum ordinis”. “Orde” staat hier voor een college, een corps van een bepaalde groep mensen, zoals we nu nog spreken van de ‘orde’ van geneesheren, de ‘orde’ van advocaten enz. Priesters vormen de ‘orde’ van de apostelen en de voortzetting hiervan in “het apostolisch ambt”. Hierin onderscheiden we drie graden: diaken, priester en bisschop. Een bisschop ontvangt de volheid van het priesterschap. In het Oude Verbond was een van de twaalf stammen van Israël toegewijd aan de tempeldienst, de stam van Levi. Deze is een voorafbeelding van het priesterschap. De grondbetekenis van de Hebreeuwse naam ‘Levi’ betekent: gehecht zijn aan. Jezus zal de tollenaar Levi-Mattheus roepen om zijn apostel te worden. Zo zal hij, aanvankelijk gehecht aan het geld, gehecht worden aan Christus. Hij zal ook, als ontwikkeld man die kon lezen en schrijven, ons het eerste Evangelie bezorgen. De stam van Levi bezat geen grondgebied voor eigen onderhoud, zij mochten leven van hun dienst in de tempel.
Voor de aankondiging van de priesterwijding in ons klooster Mar Yakob koos de wijdeling de mooie icoon van de vruchtbare wijnstok (Grieks: ampelos). Christus troont op de wijnstok, omgeven door de ranken, waarop zich de apostelen bevinden. (Afbeelding: verder in de tekst)
Dit beeld verwijst naar deze woorden van Jezus: “Blijft in Mij, zoals Ik in u. Zoals de rank geen vrucht kan dragen uit zichzelf, maar alleen als zij blijft aan de wijnstok, zo gij evenmin, als gij niet blijft in Mij” (Johannes 15, 4). Dit geldt uiteraard voor iedere gedoopte en gevormde gelovige. Allen delen in het drievoudig priesterschap van Christus: Hij is Priester (Offeraar en Offer tegelijk!), Profeet (Verkondiger van Gods Waarheid) en Koning (in dienstbaarheid).
Van dit algemeen priesterschap is het ambtelijk priesterschap evenwel wezenlijk onderscheiden. Het is gericht op de opbouw van de Kerk, waarvan Christus het Hoofd is. Jezus Christus heeft alle voorafbeeldingen van priesterschap en offers uit het Oude Verbond vervuld. Voor het priesterambt koos Hij enkel mannen en daarom hebben noch Kerk, noch paus, noch bisschoppen enige macht om dit te veranderen. En de vruchtbaarheid komt enkel voort uit de verbondenheid met Christus.
De apostelen en hun opvolgers, de bisschoppen, vormen een gemeenschap naar het voorbeeld van het college van de twaalf apostelen. Zij zijn samen ook de “Ecclesia docens”, de Kerk die Christus’ leer zuiver doorgeeft. Hierin deelt de ambtelijke priester, eveneens voor zover hij verbonden blijft met Christus langs de apostelen. Hij kan enkel een vruchtbaar leven leiden door zijn menselijke kwaliteiten te benutten in verbondenheid met Christus. Jean-Marie Vianney, de pastoor van Ars (+ 1859) was blijkbaar niet eens in staat om een gewone schoolopleiding te volgen, maar hij stak torenhoog uit boven alle psychiaters van zijn tijd (en van nu!), inzake geestelijke mensenkennis, begeleiding en bevrijding van mensen, omwille van zijn intense verbondenheid met Christus.
Nvdr: een citaat van J.M Vinney, de pastoor van Ars: “Les saints n’ont pas tous bien commencé, mais ils ont tous bien fini !” (De heiligen zijn niet allemaal goed begonnen, maar ze zijn allemaal goed geëindigd!)
De priesterwijding gebeurt altijd door de bisschop tijdens de Eucharistie, omgeven door medepriesters en gelovigen. Tijdens de offerande heb ik samen met de pastoor van Qâra, abouna Georges de wijdeling met onze hand op zijn schouder naar de bisschop geleid: “Want elke (hoge)priester wordt genomen uit de mensen en aangesteld voor de mensen, om hen te vertegenwoordigen bij God, om gaven en offers op te dragen voor de zonden” (Hebreeën 5, 1). Driemaal knielde de wijdeling onderweg en boog driemaal met het hoofd tot op de grond, terwijl het koor en het volk Kyrie Eleison zongen. De wijdeling ging dan driemaal rond het altaar en kuste telkens de vier hoeken. Hiermee bood de wijdeling zich als slachtoffer aan en vereert in het altaar God, zoals in het Oude Verbond gebeurde wanneer offers werden opgedragen. Tenslotte knielde hij voor de bisschop, in vol ornaat zetelend op zijn troon, de staf in de hand en de kroon op het hoofd. De bisschop ontving de priester in naam van de Kerk en in naam van Christus. Ondertussen zong het koor een gebed als voorspraak van de martelaren, een loflied aan Christus en een hulde aan Maria die de moeder werd van Jezus Christus, de “Emmanuel” (= God met ons).
De eigenlijke priesterwijding gebeurde door de bisschop met handoplegging en het afsmeken van de heilige Geest voor de verkondiging van het Evangelie, het toedienen van de sacramenten en het leiden van het volk Gods. De bisschop nam dan de diakenstool af en toonde de patrachil (stola) aan het volk. Deze is het symbool van de deelname aan het priesterschap van Christus. De bisschop zei vervolgens: Axios ( = waardig)! Dit wordt driemaal beantwoord en herhaald, eerst door de priesters en daarna door het volk. Dan bekleedde de bisschop de priester met de stola, de gordel en het kazuifel. De gordel is het symbool van Gods kracht waarmee de priester omgord wordt om in zuiverheid het offer op te dragen. De kazuifel vertegenwoordigt de gerechtigheid door God in Christus aan het volk gegeven. Dan gaf de bisschop het boek van de liturgie aan de nieuwe priester, die de hand van de bisschop kuste.
De nieuwe priester werd door alle priesters broederlijk omhelsd. Wanneer de priester door zijn familie werd omhelsd, volgde een spontaan applaus vanuit het volk. Hij voegde zich nu bij de andere priesters om samen met de bisschop de Eucharistie op te dragen. Bij de heilige communie was het de nieuwe priester die het eerst communiceerde. Na de Eucharistie sprak de nieuwe priester zijn dankbaarheid uit aan God en aan de mensen. Heel de plechtigheid verliep nagenoeg vlekkeloos en alom heerste vreugde. Laten we bidden opdat deze priesterwijding aan de gemeenschap een nieuwe impuls mag geven om haar taak te volbrengen in dienst van het Rijk Gods en voor het heil van zeer velen.
P. Daniel, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 4.11.2022
Flitsen
De dagen vóór de priesterwijding werd er zowat overal koortsachtig gewerkt: het dak van de binnenkoer waar de wijding zou plaats vinden werd afgewerkt, de muren werden geschilderd en ‘n 200 stoelen werden geplaatst. De gastenkamers werden geschilderd. In de nieuwbouw werd alles klaar gemaakt voor het feestmaal. Uiteraard was er in de keuken veel voorbereidingswerk. Behalve de gebeden ‘s morgens en de Eucharistie bleef er deze week niet veel over van de gewone dagorde. En er werd soms tot laat in de nacht gewerkt. De enkele gasten die al twee dagen vroeger gekomen waren hielpen ijverig mee. Van dinsdag op woensdag brak er een onweer los en heel de woensdag regende het, wat altijd erg welkom is in de woestijn, die schreeuwt om water. Wat in België een waterige routine is, werd hier verwelkomd als een zegen die de grote dag aankondigde.
Dirk Müller geeft niet om politieke correctheid. Hij ziet de wereld niet door een verplichte anti-Rusland-bril. “It’s the money, stupid!” Hier ging hij in debat met de gangbare retoriek der NAVO-propagandisten:
“Doet u aan cabaret of meent u dat nu écht?”vraagt hij aan schrijvelaar Eric Frey van “Der Standard” nadat deze met een ernstig gezicht verkondigt had dat de VSA eigenlijk, feitelijk, niets met het conflict “Oekraïne” te maken hebben…
