De fabel van de mus en de olifant

Geplaatst op door

Zelfs de Belgische minister van Binnenlandse Zaken weet het niet meer!

Het interview van de krant De Tijd met de minister van Binnenlandse Zaken, Annelies Verlinden (CD&V), kwam er na een – opnieuw – bewogen week, met onder andere de moord op de politieagent in Brussel door een geradicaliseerde moslim. Het interview verscheen in het weekend en is belangwekkend om twee redenen – en telkens om redenen die de geïnterviewde wellicht zélf niet heeft gezocht:

– Belangwekkend omdat een minister in functie, en niet van de minste, openlijk toegeeft dat België niet meer werkt en dat het allicht ook nooit meer zal werken. Zo vraagt De Tijd: “Als het over de moord op de inspecteur gaat en de rol van het ziekenhuis, welke minister is dan bevoegd voor het Brusselse ziekenhuis?”, waarop de minister antwoordt: “Dat is een moeilijke vraag. Ik moet het navragen” – omdat het een universitair ziekenhuis is, blijkt het de Franse gemeenschap te zijn, schrijft De Tijd. Even later wordt ze door De Tijd geconfronteerd met de weigering van Paul Magnette om over een staatshervorming te spreken, en antwoordt ze met een onvoorstelbare dooddoener: “Het leven en de politiek is aan zij die hun dromen willen waarmaken en daarvoor blijven vechten. Ik ga de handdoek nog niet gooien”. Een dode mus, dus, mevrouw de Minister. En België blijft maar voortsukkelen dankzij de lamme goedzakkerij van de Vlamingen, en van u dus, mevrouw de minister!

– Belangwekkend ook omdat eens te meer blijkt dat deze Vivaldicoalitie – Of Paarsgroen II als u verkiest – geen énkel antwoord heeft op islamterreur en migratiecrisis. Op de vraag hoe het komt dat politiemensen almaar vaker met agressie worden geconfronteerd, komt ze niet verder dan volgend antwoord: “Crisissen zijn niet nieuw, maar met corona, de oorlog in Oekraïne en de energiecrisis komt in korte tijd veel samen. Een klein land als België kan weinig van die problemen alleen oplossen. Dat leidt tot onzekerheid en angst en soms ook tot agressie.” Voor zover wij weten, had de moord en de aanslag op de inspecteur Montjoie niets met corona te maken, niets met de oorlog in Oekraïne en ook niet met de gestegen gasprijs bij de geradicaliseerde moslim. De grootste olifant in de porseleinwinkel wordt door de minister van Binnenlandse Zaken zelfs niet opgemerkt, laat staan benoemd!

Hoe sneller deze regering in zijn geheel valt, hoe beter voor iedereen, toch?

Peter Logghe

Tanken in Rusland

Geplaatst op door

Prijzen per liter bij een tankstation in Sint Petersburg:

  • Benzine 92 oct. 47.30 roebel = 0.76 euro
  • Benzine 95 oct. 51.40 roebel = 0.82 euro
  • Diesel 55.30 roebel = 0.88 euro

Buiten Sint Petersburg zijn de prijzen ca. 5 roebel/liter goedkoper

Propaangas zou 17 roebel per liter kosten = 0.27 euro

Over blauwe witte konijnen

Geplaatst op door

Het krulkonijn was niet het enige experiment op de kieslijsten van de liberalen. Algemeen kenmerk: ze zijn intussen van het politieke toneel verdwenen, zij het zonder de ophef die Somers protégée veroorzaakte.

  • Prof. economie Paul De Grauwe – PVV 1991
  • Ondernemer Fernand Huts, “hond in het kegelspel” – VLD 1995
  • Zangeres en lachkanon Margriet Hermans – VLD 2003

Verneem meer: Drie blauwe witte konijnen

Foefelare Trucare

Geplaatst op door

Of de aanpassing van “(N)iets in de mouwen, (n)iets in de zakken” volgens de blauwselblauwe restanten van de PVV (… u herinnert zich toch nog waarvoor deze initialen staan?)

Wat we nu hebben gezien van Open VLD is absoluut niet fraai.

Noblesse oblige – adeldom schept verplichtingen – zegt men.

Maar de show die hier is opgevoerd heeft wat mij betreft alles weg van foefelare trucare, zoals Urbanus het als goochelaar, altijd al vertelde

Lees Dré Wolputs “Eva en Katrien: busje kwam zo”

Marcheren en/of sterven onder vreemde vlag

Geplaatst op door

Ingesloten reportage geeft een beeld van de inzet der al dan niet vrijwillige, verplichte of betaalde soldaten in een vreemd leger, in dit geval bij de Duitse Wehrmacht.

Dat de Duitse Wehrmacht in WO II ook vrijwilligers lokte uit andere landen is algemeen bekend. Dat ze uit minstens 42 andere landen afkomstig waren zal u wellicht toch nog kunnen verbazen. Zelfs uit het verre Indië.

Al in januari 1942 bevond zich in de vrijwilligersafdeling van de militaire school der divisie “Brandenburg”, in het Regenwurmlager te Meseritz (het huidige Miedzyrzecz, Polen) al een compagnie Indische vrijwilligers die men als de basis van het door Subjas Chandra Bose opgerichte “Legion Freies Indien” kan beschouwen. Toen er het aantal vrijwilligers toenam ontstond op 14 april 1943 het Legioen van het Indische Infanterieregiment 950 (IR 950) en uiteindelijk in augustus 1944 dan het Indische Vrijwilligers Legion der Waffen SS. De Indische legionairs onderscheidden zich in talrijke gebieden van de andere buitenlandse contingenten die in WO II aansloten bij de Duitse Wehrmacht.

Foto met o.a. Indische vrijwilligers op tijdlijn 0’13”

950ste Infanterie-Regiment (Ind.) – kort IR 950. Het regiment was onder de naam “Indische Legion” bekend; werd echter pas ingezet in 16.4.43 in Frankenberg bij Chemnitz. Men geloofde toen nog in de eindzege en hoopte dat men in Azië tegen de Britten actief kon worden. Het regiment werd op 25.5.43 ondergebracht bij de 16de Feld-Division (L) in Beverlo, vanaf 31.8.1943 bij de 344ste Infanterie-Division in Bordeaux en vanaf 8.1.1944 bij de 159ste Reserve-Division.

Het Indische Legion „Azad Hind“ (werd ook Bajadere genoemd) werd gevormd uit vrijwilligers-oorlogsgevangenen in Afrika en uit kampen in Duitsland. Hun strijd had als exclusief doel de vrijheid van Indië en bijgevolg tegen G.B. Het legioen bestond uit 2/3 moslims en 1/3 hindoe’s en sikhs. Hun inzet is omstreden. O.a. bij veiligheidsopdrachten aan de Atlantikwall en had slechts een geringe betekenis als vechtende eenheid. Hun eed van trouw gold zowel Hitler als ook de Indische nationalitische leider Subhash Chandra Bose.

Daar de uitbreiding van het legioen in Frankenberg ongeschikt was, werden ze in 1942 voorlopig op de oefenplaats Königsbrück nabij Dresden ondergebracht. Waarschijnlijk verbleef slechts een minderheid der 3500 inzetbare Indische soldaten in het Regenwurmlager.

Foto’s en kaarten bij Heimatkreis Meseritz e.V. (heimatkreis-meseritz.de); klik hier voor video over de huidige toestand van het Regenwurmlager.

In onderstaande video zal u vernemen dat de Indiërs het niet zo nauw namen met de Duitse “Ordnung muss sein”. De discipline viel hen blijkbaar niet mee. Initieel had de Duitse Wehrmacht begrip voor de andere zeden, maar uiteindelijk moesten ze mee in de pas lopen, zoals Duitsers en vrijwilligers uit andere landen.

Een interessant tijdsdocument.

Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan

Een verslag uit Syrië zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,

Verschillenden moeilijkheden hebben het me deze deze week belet om een gewoon bericht te schrijven. Drie dagen en nachten hadden we geen elektriciteit, wat niet alleen grote moeijkheden oplevert voor het sanitair omdat er dan geen water opgepompt kan worden, maar bovendien hebben we dan ook geen internet. Bovendien hadden we juist deze dagen regenachtig weer, wat bijzonder goed is voor het terrein maar waardoor de zonnepannelen ook niet veel opleveren. Vervolgens moest ik de ventilator van mijn computer laten herstellen/vervangen en die heb ik nog steeds niet terug. Zo hebben we dus een hele week geen emails gelezen en extra meegewerkt aan de grote olijvenoogst. Voor jullie en voor mij is het, meen ik, helemaal geen drama maar eerder een zegen. Verschillenden onder ons zijn, laat het me zelf maar zeggen, bijzonder schrijf- en praatzieke wezens. Bovendien wil ik dit zo lang mogelijk blijven, in dienst van de waarheid, de menselijke waardigheid en het christelijk geloof. Besluit: je krijgt een miniberichtje, dat een medebroeder je welwillend toestuurt.

Vorige week hebben we aangetoond dat het pro homo manifest van de Vlaamse bisschoppen (22 september 2022) in geen enkel opzicht aanvaardbaar is. Hierop kregen we meer dan de gewone reakties. Het waren meestal aanvullingen die ik hier nu wil verwerken.

Iedereen, homo of hetero behoudt zijn menselijke waardigheid. Er is geen enkele verantwoording om homo’s op welke wijze ook te minachten of te discrimineren. En we willen graag erkennen dat bij sommigen homoseksuele gevoelens zeer diep geworteld zijn en zelfs al in de vroege kiderjaren aanwezig kunnen zijn. Toch is er, voor zover wij weten, nog nooit een genetische oorsprong hiervoor gevonden. Laten we dan ook ophouden met de valse bewering dat mensen als homo worden geboren en onze waardigheid eer aandoen door de verantwoordelijkheid voor onze daden op te nemen. Doet het homo zijn niets af van de menselijke waardigheid, het homoseksueel gedrag daarentegen is en blijft onaanvaardbaar.

Een arts schreef me dat hij in mijn uitleg het belangrijke medisch aspect miste. In bijzonder duidelijke bewoordingen en met een erg beeldrijke taal beschreef hij hoe het homoseksueel gedrag ziekteverwekkend en een bron van besmetting is. Het menselijk lichaam is voor dit onnatuurlijk gedrag niet voorzien. Ik kan voor het fatsoen zijn bewoordingen en beschrijvingen hier niet overnemen maar ik denk dat hij volkomen gelijk heeft. Hierover geven de media niet één woord. Bovendien geven ze een totaal misvormd beeld van het zogenaamde homohuwelijk. Een echt huwelijk wordt geminacht, een ‘homohuwelijk’ wordt de hemel in geprezen. Dit wordt voorgesteld als het summum van geluk en vrede. O wee, wie dit niet toejuicht. En wie een wetenschappelijk beeld willen geven van de tragedies die zich achter het homoseksueel leven afspelen, worden onverbiddelijk gecensureerd. Laten we de werkelijkheid onder ogen zien en ons niet verschuilen achter een vrome fantasie van een zogenaamde trouwe relatie. Waarom geen origineel christelijk hulpcentrum opzetten voor en met homoseksuelen die volgens het Evangelie willen leven? Waarom ervoor terugschrikken wanneer de openbare opinie, met behulp van Soros en anderen, dit initiatief wil tegenwerken?

Tenslotte was er nog een vraag over het persoonlijk geweten. Kunnen wij zelf met ons geweten uitmaken of beslissen wat goed en wat kwaad is? De grootheid van ons moreel geweten kunnen we niet genoeg onderlijnen. (Een goede uitleg vindt je in de Catechismus van de katholieke Kerk nr 1776-1802). Het morele geweten is als het meest kostbare heiligdom in het diepst van ieder mens. Hiermee kan hij een gewetensoordeel maken, de stem van God herkennen en uitmaken wat goed en kwaad is. Het geeft ons de nodige onderscheiding. De grote vergissing die velen maken is echter dat zij denken dat ze met hun geweten ook goed en kwaad zelf kunnen bepalen. Neen, ons geweten helpt ons onderscheiden wat goed en kwaad is maar het kan zelf niet opleggen wat goed en kwaad is. Wel is ons geweten de hoogste instantie voor ons. We hebben het recht en de vrijheid om volgens ons eigen geweten te handelen. Wel moet daarvoor een oprecht zoeken en een luisterbereidheid in ons hart aanwezig zijn. We hebben de plicht om de waarheid te zoeken. Door onwetendheid, nalatigheid en onverschilligheid kan ons geweten misvormd worden. Deze kunnen al of niet schuldig zijn. Wanneer we, gedreven door passies, de waarheid niet willen zien, is ons gewetensoordeel niet zonder schuld. Jezus is de Weg, de Waarheid en het Leven. Ons geweten dient uiteindelijk gevormd te worden naar het Evangelie van Jezus Christus.

P. Daniel, Mar Yakub, Qära, Syrië, 18.11.22

Flitsen.

Het laatste citroenkruid wordt geknipt en gedroogd. De oogst bedraagt verschillende grote zakken. Volgens sommigen is dit de lekkerste thee die ook heerlijk ruikt.

Dinsdag kwamen drie SOS Chrétiens d’Orient ons helpen, twee meisjes en een jongen van rond de 19 j. Ze komen dikwijls uit grote gezinnen. De jongen komt uit ’n gezin van twaalf kinderen! Samen hebben we de grote oogst van de olijven (bijna) voltooid. Er zijn een honderdtal grote, oude bomen, waarvan sommigen zo vol hangen dat je er met een flinke groep nog lang werk aan hebt. Hiernaast zijn er nog verschillende honderden kleine boompjes, die nog geen of maar weinig olijven voortbrengen. We hebben drie dagen gewerkt met ruim twintig plukkers: fraters, zusters, gasten, arbeiders, bezoekers, kinderen… Er werd onder het werk gezongen, gelachen en verteld. We begonnen ’s morgens na de Eucharistie en er werd verder gewerkt tot een eind in de late namiddag. Tijdens een korte onderbreking werd een sandwich gegeten. Het waren aangename werkdagen.  Vrijdagmorgen organiseerden we in de kluis een ontbijt om het afscheid te vieren van de jongeren van S.O.S. die terugkeerden naar Aleppo. Daarna hebben de zusters de olijvenoogst afgewerkt.

Lees verder →