“… De leerling van Anton van Wilderode bleef in zijn korte voordacht bescheiden en liet weten slechts te hebben gedaan waar zijn hart hem heeft toegeroepen. Hopende op toekomstige beleidsveranderingen liet Van Oevelen weten dat het op het moment vooral aan de politiek ligt dat de samenleving de verkeerde kant op gaat en niet aan de Vlamingen zelf… en natuurlijk aan ‘die domkop van een staat’.”
Hector is in de Vlaamse Beweging een monument. Dichter en schrijver, maar vooral Vlaams-nationalist. Zijn 85ste verjaardag werd afgelopen weekeinde gevierd: Gedichten van Hector hebben ons wakker geschud – ReactNieuws. Onze redactie sluit zich graag aan bij de gelukwensen!
Beelden van de 11-juliviering 2014 georganiseerd door de Gulden Sinjoren op het H. Conscienceplein, hartje Antwerpen: schuif tijdlijn door naar 1’32” voor de Hofdichter op het podium:
Aan mijn volk, om te onthouden Onthoud mijn volk, onthoud uw recht is oud, uw recht waaraan gij niet moogt laten raken! word staat, mijn volk of beter nog – word stout en kraak de onstaat die u in wil maken!
Laat de staat die nooit de uwe was, het politieke kikkerdom maar kwaken. Word stout en loop niet langer in de pas van ‘t anti-Vlaamse regiment van Laken.
Was ooit dit krakend land uw vaderland? Bestond er tussen ‘Herenvolk van ‘t zuiden en ‘t volkje van het noorden ooit een band? Jawel, zolang het noorden centen spuide…
Ziehier ons bloed, werd ooit aan ‘t front gezegd. Ziehier ons bloed, vergoten voor ‘t belgieksken. Ziehier ons Vlaamse bloed, wanneer ons recht? Het antwoord is bekend: voor Vlaanderen… nikske.
Pas als gij stout wordt, volk, wordt gij een staat die trots zijn eigen toekomst kan bepalen die welvaart brengt in plaats van loze praat van Leliaards die heulen met de Walen.
Wanneer een kleurpartij naar stemmen speurt en reeds herkauwde woorden blijft herkauwen, onthoud dan, volk, dat niks zo rap verkleurt als ‘t woord van gelen, groenen, rooien, blauwen, die belgisch zijn en dùs niet te betrouwen.
Een reportage van de NOS toont hoe de Nederlanden opnieuw verenigd zijn:
In Antwerpen hebben ze zo veel cocaïne in beslag genomen dat het niet meer de verbrandingsovens in past. De douane zit daar nu op een enorme cokestash, maar dat is niet zonder veiligheidsproblemen. Politie en justitie vrezen dat drugsbendes zullen proberen om de drugs met geweld terug te halen. Wat is er aan de hand in Antwerpen? En is dít de coke-hoofdstad van Europa?
… is een weeskind geworden, waarmee geen enkele rekening meer wordt gehouden.
Vijfhonderd jaar na het schisma van Luther, scheidt een deel van de Duitse katholieke Kerk zich opnieuw af van het geloof, de leer en de moraal van de Wereldkerk.
Na afloop van hun ad limina bezoek in Rome, hebben de Duitse bischoppen vorige zaterdag in het Augustinianum een persconferentie gegeven, waarin zij heel dubbelzinnig stellen dat zij “geen schismatieken zijn”, alleen maar katholieken ” van een ander soort”…Eigenlijk willen zij hiermee zeggen: ” Wij zijn schismatieken, maar wij betwisten dat”!
We blikken terug naar 28 november 1813, toen Utrecht bevrijd werd door Russische troepen – de eersten die Utrecht bereikten waren Kozakken.
Geïnteresseerd? Onderstaand artikel, met illustraties, kunnen wij ten zeerste aanbevelen:
Kozakkendag in Utrecht
100 jaar lang vierde Utrecht haar vrijheid op 28 november. Op die dag in 1813 werd Utrecht namelijk bevrijd, van de Fransen, en door de Russen!
Eerder al, op 18 en 19 oktober leed Napoleon een verpletterende nederlaag bij Leipzig. Dat was het begin van het einde voor de keizer. Hij werd achtervolgd door Russische en Pruisische troepen. Op 28 november 1813 kwam er een einde aan de Franse overheersing van stad Utrecht sinds 1795. In alle vroegte maakten de Franse troepen de aftocht door de Tolsteegpoort. De Fransen namen gijzelaars mee naar Parijs die na enkele maanden werden vrijgelaten. Enkele uren later na de aftocht van de Fransen arriveerden drie Kozakken van het Russische leger als eersten bij de stad. Meer…
Walgreen’s ziet zich verplicht vijf winkels te sluiten omdat ze de aanhoudende diefstallen niet onder controle krijgen. Deze die open blijven zien zich verplicht hun waren achter glas aan te bieden; wie geïnteresseerd is moet er een personeelslid bij roepen om het slot te openen. U denkt dan aan dure elektronische toestellen… nietes… tandpasta, deo, shampoo, scheermesjes… worden allemaal achter slot en grendel geplaatst.
Met enkele voorbeelden van wel zeer gedurfde diefstallen…
Op sociale media zijn er twee kampen die een uitleg geven voor deze diefstalplaag die trouwens ook toeristen weg houdt. Er wordt aangeraden géén auto’s te huren want vooral daarin wordt ingebroken. De gestolen producten worden nadien op e-bay of op rommelmarkten te koop aangeboden. Zie video onderaan.
Links-Rechtse uitleg over diefstalepidemie:
Uitleg één: de linkse politiek, linkse rechters en gebrek aan politie wordt verantwoordelijk gehouden. Diefstal wordt in het beste geval genoteerd maar sowieso geseponeerd: "In plaats van dieven op te sluiten, moeten winkeliers hun waren opsluiten..."
Uitleg twee: het kapitalisme is het énige dat schuld treft. Dit volgens het adagio dat het kapitalisme niet genoeg doet om de armen te steunen; ze moeten dus wel stelen. Mensen zouden niet stelen als de kapitalisten hen geld zouden geven om in hun dagelijkse behoeften te voorzien.
Geïnspireerd door het vorige verslag van pater Daniël, bieden wij u dit meesterwerk van Sergei Rachmaninov aan.
De Russisch Orthodoxe Kerk kent vier typen liturgie, waarvan die van St. Johannes Chrysostomus de meest gangbare is. Aanvankelijk was de orthodoxe kerkzang eenstemmig. In de 17de eeuw deed echter de invloed van de Westerse polyfonie zich gelden, terwijl aan het eind van de 18de eeuw Italiaans getrainde componisten als Maxim Berezovsky en Dmitry Bortnyansky de toon aangaven. Deze overdaad leidde in de 19de eeuw tot een tegenreactie, wat leidde tot een al te simpele koorstijl. Tchaikovsky doorbrak in 1878 de impasse met zijn Liturgie van St. Johannes Chrysostomus. Met deze toonzetting trachtte Tchaikovsky een kerkelijke stijl te ontwikkelen zonder amateuristisch te zijn. Hoewel deze poging door de kerk niet werd gewaardeerd, luidde ze wel de revival van de Russische kerkmuziek in. Hoogtepunt van deze revival waren Rachmaninovs Vespers uit 1915. Niet minder mooi is echter Rachmaninovs vijf jaren tevoren gecomponeerde Liturgie van St. Johannes Chrysostomus, met de prachtige Cherubijnse Hymne en een achtstemmig Onze Vader. Ook deze muziek werd gekenmerkt door het soort profane kunstenaarschap waar de kerk argwanend tegenover stond, maar tegelijkertijd bood dit kunstenaarschap een meesterlijke beheersing van een warme en sonore koorklank. Dankzij deze kwaliteiten behoort de Liturgie tot het beste dat Rachmaninof geschreven heeft. Wat overigens niet wil zeggen dat hij bijzonder in religieuze zaken geïnteresseerd was. Bovendien raakte hij met de kerk in conflict, omdat hij (net als Stravinsky) met zijn nicht wilde trouwen: iets wat in de Russisch Orthodoxe Kerk verboden is. Een van zijn tantes beschikte echter over connecties met de Kathedraal in het Kremlin, waardoor er toch nog stiekem een plechtigheid kon worden geregeld in een afgelegen militaire kapel. (HJ) (Muziekweb)
Van alle versies van deze liturgie is de gezongene het mooiste, lezen we in een der reacties onderaan. We kunnen het alleen maar beamen. Goddelijke aanbidding vervat in hemelse muziek met engelengezang.
De Eucharistie is en blijft de oorsprong en het hoogtepunt van het christelijk leven. We hebben hierover vroeger al een reeks overwegingen geschreven die een afgerond geheel vormen (vanaf XVI.44, 29 oktober 2021 tot januari 2022). We willen nu iets vermelden van de rijkdom van de oosterse, byzantijnse liturgie, nl de goddelijke liturgie van de heilige Johannes Chrysostomus (+ 407). Deze wordt in onze gemeenschap nu op donderdag, zondag en feestdagen gevierd. We geven een kort overzicht van de intense voorbereiding. Herinner u dat vroeger in de Latijnse liturgie ook uitgebreide gebeden voorzien waren voor de voorbereiding van de Eucharistie. Ze geven de eeuwenoude eerbied weer voor dit sacrament.
Ondertiteling, vertaling en geschreven tekst via icoontjes onderaan
De byzantijnse Eucharistie voorziet een lange voorbereiding. Priester (en diaken) gaan in de kerk eerst degene groeten die de gemeenschap voorzit en bidden dan de voorbereidingsgebeden “voor de heilige poorten”, te beginnen met drie buigingen. Samen wordt het gebed gebeden tot de heilige Geest, waarmee iedere liturgie begint. Volgt het Onze Vader. Zij vragen om vergeving aan de aanwezigen en buigen daarbij voor het volk. Er volgt een gebed tot de Heer Jezus en een gebed voor de Maagd Maria, waarbij telkens de betreffende icoon wordt vereerd. Ze buigen driemaal voor de iconostase (de wand met iconen die het schip van de kerk scheidt van het heiligdom) en treden het heiligdom binnen. Ze buigen driemaal en kussen het Evangelieboek en het altaar. Dan gaan ze naar de sacristie om zich aan te kleden. Bij ieder kledingstuk hoort telkens een gebed: de albe, de stola, de mouwen, (bij grotere plechtigheden het “epigonation”, het vierkant dat rechts gedragen wordt), de kazuifel. Hierna wassen ze hun handen onder het bidden van een deel van psalm 25.
De voorbereiding van het brood, “het Lam” genaamd, begint met een gebed van Goede Vrijdag dat verwijst naar Jezus’ Kruisiging. Het vierkant met de stempel en de afkortingen van “Jezus Christus Nicanor” (= Overwinnaar) wordt er uit gesneden en op de pateen gelegd. Met het mes, dat de lans verbeeldt, steekt de priester rechts in de linker rechthoek (J. Chr.) en verwijst in het gebed naar de lansstoot van de soldaat in Jezus’ zijde. Dan worden water en wijn in de kelk gegoten. Ter ere van de Moeder Gods snijdt de priester nu een driehoekje uit het brood en legt het links van het vierkant (= de rechterzijde van het Lam) op de pateen.
Hierna volgen negen gebeden voor evenveel intenties die rechts (= links van het Lam) worden gelegd: ter ere van de aartsengelen, Johannes de Doper en de aartsvaders, Petrus en Paulus en alle apostelen, de kerkvaders en pausen, de eerste martelaren, Antonius met de grote monniken en asceten, Cosmas en Damianus en andere wonderdoeners, Joachim en Anna met de patroon van de kerk en alle heiligen en tenslotte ter ere van Johannes Chrysostomus (of Basilius wanneer de liturgie van deze heilige gevolgd wordt). Onder het “Lam” worden dan stukjes brood gelegd voor de intenties ter ere van de levenden en overledenen die men wil gedenken. Tenslotte legt de priester een stukje brood voor zichzelf met het gebed: “Gedenk, Heer, ook mij onwaardige, en vergeef al mijn vrijwillige en onvrijwillige zonden”. Er worden vervolgens voldoende stukjes brood voor de aanwezigen gesneden die bovenaan worden gelegd. Vervolgens wordt de “ster” over het brood gezet terwijl in het begeleidend gebed herinnerd wordt aan de ster in Bethlehem die bleef staan boven de plaats waar het Kind Jezus geboren werd. De ster is een ijzer in kruisvorm met bovenaan een sterretje. Brood en kelk worden met een klein doekje bedekt en over het geheel wordt een groot doek gelegd. De priester buigt driemaal en bewierookt de gaven. Met uitgestrekte handen bidt hij:
“O God, onze God, Gij die ons het hemels Brood hebt gezonden als voedsel voor gans de aarde, onze Heer Jezus Christus, Redder, Verlosser en Weldoener, die ons zegent en heiligt, zegen en ontvang deze offergave op uw altaar in de hoogste der hemelen. Gedenk in uw goedheid en liefde voor de mensen, hen die U deze gaven aanbieden en hen voor wie deze gaven worden aangeboden. Bewaar ons zonder smet bij de viering van uw goddelijke geheimen want geheiligd en geëerd is uw hooggeëerde en grote Naam, Vader, Zoon, en Heilige Geest, nu en altijd in de eeuwen der eeuwen”.
Nvdr: Deze video’s om een beeld te schetsen; luister ook naar de prachtige muziek en gezang
De byzantijnse liturgie is met meer symbolen omgeven dan de Latijnse Eucharistie: voortdurend bewierokingen, buigingen, 2 processies (voor de lezingen en voor de offerande), zegeningen, litanieën, lange gebeden, de priester die met het doek over de gaven beweegt om het afsmeken van de heilige Geest te verbeelden… Ook is er meer wisselwerking met de aanwezige gelovigen, die telkens met gezangen antwoorden op de gebeden van de priester. De heilige Communie gebeurt altijd door het indopen van het heilig Brood in het heilig Bloed. De priester doet dit met de hand of met een lepeltje. Vervolgens celebreert de priester met de rug naar het volk omdat hij degene is die de gebeden van het volk bij God brengt. Deze twee kostbare, eeuwenoude en bijzonder zinvolle gebruiken (heilige communie op de tong en priester met het volk gekeerd naar God) waren ook steeds aanwezig in de Latijnse liturgie, maar werden, tegen het Tweede Vaticaans concilie in, door sommige voorgangers in plaatselijke gemeenschappen steeds meer afgeschaft.
P. Daniel, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 25.11.22
Flitsen
Terwijl de Latijnse Kerk het feest van Christus Koning van het heelal herdacht, als afsluiting van het kerkelijk jaar, vierden wij de Byzantijnse Eucharistie van de negende zondag na het feest van het Kruis, met het Evangelie van de rijke dwaas (Lukas 12, 16-21). We trachten deze byzantijnse liturgie steeds beter te begrijpen én te vieren.
De laatste olijven zijn geplukt en worden naar de olijvenpers in Homs gebracht: 1182 kg. Het zijn enkele honderden kilo’s meer dan vorig jaar.
