“We willen…” is niet hetzelfde als “we kunnen…”
Russia’s multi-million euro nuclear exports untouched by EU sanctions
Een verslag uit Syrië zonder poco bril
Goede Vrienden,
Bijna een eeuw geleden schreef de Engelse journalist G.K. Chesterton “De eeuwige mens” (The Everlasting Man, 1925*). Hij was enkele jaren voorheen katholiek geworden. Deze scherpzinnige en humoristische verdediging van het christelijk geloof en van de katholieke Kerk heeft als “kerstboek” niets van zijn actualiteit verloren. Hij wil geen theologie bedrijven. Hij wil slechts nuchter naar de historische feiten kijken. Chesterton is een meester in het uitwerken van paradoxen. Zijn boek heeft twee delen. Het eerste deel noemt hij “Het schepsel dat mens heet” en begint met “De mens in het hol”. Het tweede deel draagt de titel “De mens die Christus heet” en begint met een hoofdstuk over “God in de grot”.
*Nvdr: U kan de Engelse versie van het boek hier lezen of hier de audio-versie beluisteren.
In zijn tijd genoot het werk van H.G. Wells, The Outline of History een groot gezag. Hierin wordt de wereldgeschiedenis uitvoerig beschreven als een product van blinde evolutie en velen namen deze ideologie fanatiek over. Chesterton zal meesterlijk aantonen hoe dit “veelsoortig heidendom” als sneeuw verdwijnt voor de Zon, nl. met de historische komst van Christus en zijn Kerk. Hij reageert tegen een diep ingeworteld antiklerikalisme van hen die geen christen willen worden maar ook niet kunnen ophouden antichristelijk te zijn. Hij vergelijkt ze met kankeraars in het portaal van de kerk, niet in staat om buiten te lopen, noch om binnen te gaan en te bidden. Terloops wijst hij op de “hinderpaal van de moeheid”. De westerse mens is moe van het christendom: “zodra hij met een zaak vertrouwd is, heeft hij er genoeg van“. Vooral reageert hij tegen de vereerders van een evolutieleer waardoor “mensen moeten veracht worden als apen en paarden aanbeden als goden”.
Met “de mens in het hol” wil hij “de goede naam van de holbewoner” herstellen. Wat de “bekrompen kamergeleerden” over hem vertellen is niets anders dan mythe en verzinsel, vindt hij. We weten over hem niets meer dan wat we kunnen opmaken uit “een paar leuke en onschuldige tekeningen op de wand van een rotskamer”. In onze dagen, zo schrijft Chesterton, staan onze romans, tijdschriften en dagbladen vol van een evolutionaire geschiedschrijving van “De Holbewoner” met illustraties erbij. Je ziet de vakgeleerde, zijn brilletje op het tipje van zijn neus, voor een geopend doosje met enkele resten van beenderen. Hiermee schijnen wij de holbewoner door en door te kennen “…niet alleen in zijn publiek optreden, doch zelfs in zijn particulier leven. Met zijn psychologie wordt ernstig rekening gehouden… zelfs in de psychologische geneeskunde… de voornaamste bezigheden van zijn leven: zijn vrouw afranselen, en hardnekkig optreden tegen de vrouwen in het algemeen… ik weet niet op welke primitieve dagboeken, of prehistorische echtscheidingsprocessen deze voorstelling steunt”. Kortom, wat men in de grot vindt heeft geen enkel verband met de moderne “wijsgerige gevolgtrekkingen” of “romantische praatjes” in onze media. Als de moderne mens zijn “ploertennatuur wil botvieren” moet hij daarvoor de goede naam van de holbewoner niet misbruiken, vindt Chesterton.
We kunnen dit meteen actualiseren: als het westen zich in gruwelijke oorlogen wil botvieren, moet het daarvoor niet Rusland, Irak, Syrië… misbruiken!
Vervolgens toont Chesterton aan hoe de mens oneindig verheven is boven het dier, tegen al wat de evolutieleer ons wil wijsmaken. Deze mens “verschilde waarlijk van alle andere schepselen omdat hij niet alleen schepsel, doch ook schepper was.” En dit blijkt uit de kunst. “De apen zijn niet met de tekeningen begonnen, terwijl de mens ze voltooide… de hond schilderde in zijn betere periode niet beter dan in zijn onderontwikkelde stijl, toen hij nog een jakhals was; het wilde paard schilderde niet impressionistisch en het renpaard kubistisch”. Er is nergens ter wereld in een grot één beredeneerde centimeter van een lijntje van een dier te vinden wat het begin zou geweest zijn van een kunstwerk dat later door een mens werd voltooid. Het gaat niet om een verschil dat door tijd of evolutie overbrugd kan worden, het is een radicale kloof. “De kunst is de handtekening van de mens”. Zo is ook die “heerlijke waanzin, die lachen heet” alleen eigen aan de mens “alsof hij in de vorm zelf van het heelal een geheim had aanschouwd, dat voor het heelal zelf verborgen was”. Zeker, er zijn gelijkenissen tussen mensen en dieren en sommige dieren hebben verbluffende instincten. “Er is echter in het geheel niets, wat ook maar uit de verte doet denken aan zulk een ontwikkeling van de menselijke geest”. Van de mensengeest is er niets te vinden in het dier.
Ook onze tijd loopt over van een pseudowetenschap die voorhoudt dat de menselijke geest niets anders zou zijn dan een constructie van materiele hersens en bouwt ijverig aan een monster van een robot, waarvan naïef verwacht wordt dat hij ooit het bewustzijn van een mens zal hebben. Dit is het trieste resultaat van een “verlichtingstraditie” en een mechanisch denken, terwijl de grootste natuurkundigen zoals Albert Einstein, Niels Bohr, Max Planck hun hoofd allang gebogen hebben voor het ondoorgrondelijk mysterie van de schepping, het leven en vooral van het bewustzijn van de mens.
“De mens in het hol” van Chesterton inspireert ons om op gelijkaardige wijze de valse ideologieën van onze tijd te ontmaskeren vanuit het christelijk geloof. De westerse beschaving blijft het christelijk geloof en de katholieke Kerk arrogant verwerpen en zelfs bestrijden met alle onheil tot gevolg. De westerse economie is aan het instorten. Er heerst een energie- en voedselcrisis met de dreiging van een atoomoorlog. Het westen zoekt zijn heil in een zelfvernietigend totalitarisme met een grenzeloze verheerlijking van de dood, door abortus, euthanasie, de ontwrichting van seksualiteit en huwelijk, een oeverloos moreel relativisme, opgevuld met heidense praktijken van aanbidding van het klimaat en “de planeet”. Om het verlies van de menselijke waardigheid te compenseren, koesteren sommigen zich in de oude, opgewarmde fantasieën van een “reïncarnatie”, zonder te beseffen dat ze een vloek is voor de echte waardigheid van de mens die in zijn wezen en handelen ieder ogenblik uniek en onherhaalbaar is. Neen, de mens is geen evolutie maar een “revolutie”, geschapen naar Gods beeld en gelijkenis, geroepen om gereinigd te worden van zonden en verheven tot de goddelijke leven. Hiervoor is God mens geworden in Jezus Christus. God boog zich neer en werd mens om ons op te heffen tot zijn goddelijke waardigheid. In zijn onvoorstelbare armoede heeft Hij zijn duizelingwekkende grootheid geopenbaard. Hierover volgende week: “God in de grot”.
Nvdr: lees: G.K. Chesterton, verdediger van het geloof en het gezond verstand.”
In een wereld vol oppervlakkigheid, leugen en geweld, met hier en daar een schitterend licht, wensen we u allen een sterk en rijk innerlijk leven. De Drie-ene God woont in het diepst van ons wezen en Christus wil in ons opnieuw geboren worden. Dankbaar en van harte: Een Zalig Kerstfeest.
P. Daniel – Gemeenschap Mar Yakub – Qâra, Syrië, 23.12.22
Flitsen
Met de kerstmarkt van vorige week was een droevige noot verbonden. Het grieks-melchitische patriarchaat in Damascus had een zaal ter beschikking gesteld. Er kwamen maar enkele mensen even kijken. Behalve wat goedkope voeding werd er nagenoeg niets verkocht. We hadden er rekening mee gehouden dat de Syrische bevolking armer geworden is en nu zagen we er het resultaat van. Het is een sterke aansporing om ons nog meer in te zetten en initiatieven te nemen met projecten waarmee de mensen enig inkomen kunnen verdienen.
Lees verderDries legt de vinger op de wonde
“Als jullie echte democraten zijn, organiseer dan eens een referendum over migratie. Ik daag jullie uit. Vraag het eens aan de man en de vrouw in de straat: willen jullie meer of minder migratie. Maar dat durven jullie niet. Jullie willen het volk geen keuze geven.”
Hemelse adventsliederen
Actualiteit in de VB-studio
Twee keer nadenken vooraleer een loonsverhoging te eisen
Vroeger een krant met een zekere faam, zoals De Standaard bij ons
Vroeger, toen Duitsland nog voor kwalitatieve degelijkheid stond, lazen we “Die Süddeutsche Zeitung”. Nu niet meer. Sinds een aantal jaren niet meer. De “Süddeutsche” is zo ver afgeweken van de oorspronkelijke krant zoals De Standaard bij ons.
Eergisteren werd het onderstaande wereldschokkend probleem voorgelegd: of een tante haar neefje nog het boek van J.K. Rowling zou mogen schenken. De papa van het neefje vindt dat de schrijfster transvijandig is en heeft zo zijn bedenkingen. Een familietrio weet raad.
Hoe die raad luidt en wie zitting hebben bij het adviestrio moeten wij u schuldig blijven; die bevinden zich immers achter een betaalmuur. Niet dat we geïnteresseerd zijn in het antwoord – we weten dat iedereen die slechts een klein beetje gezond verstand gebruikt, die de lessen biologie nog niet vergeten is, sowieso door de poco media verketterd wordt.
Bron: “Soll man “Harry Potter” noch verschenken?”
Waarom J.K. Rowling en Harry Potter met de papieromhaling moeten buiten gezet worden, verneemt u hier:
Mocht u zich willen informeren bij “een betrouwbare bron”, dan klikt u gewoon even op het onderstaande bruggetje van de nullenzender. Dit is één van de ontoelaatbare uitschuivers van Harry Potters schrijfster:
“mensen die menstrueren zijn volgens Rowling namelijk gewoon “vrouwen”
https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2020/06/11/jk-rowling-onder-vuur/
PVDA: zakkenvullende hypocrieten
Nooit waren politieke partijen in België rijker dan vandaag. Het vermogen van de politieke partijen in België is in 2021 gestegen tot 157 miljoen euro. Maar liefst een verdriedubbeling in twintig jaar! Jaarlijks ontvangen de politieke partijen in België 75 miljoen euro subsidie. Dat is twee tot vier keer zoveel per kiezer als in onze buurlanden. Terwijl gewone mensen het steeds moeilijker hebben om de facturen te betalen, baden politieke partijen in miljoenen. Ondanks schijnbare consensus om dit te hervormen, komt er buiten symbolische maatregelen om de tribune te sussen nooit iets van. Er zijn te veel belangen mee gemoeid. Om het Belgisch systeem in stand te houden zijn systeempartijen nodig die het omgekeerde doen dan wat het volk van hen verlangt. Zij leven bij gratie van partijsubsidie. Zelfs als de kiezer ze keer op keer afstraft, blijven ze daardoor toch overleven. Particratie vervangt democratie.
Socialistische corruptieschandalen
Tot eind jaren ’80 van de vorige eeuw bestond er bijna geen partijsubsidies. Partijen dienden zichzelf te financieren. Dat deden ze via vier kanalen: lidgelden, afdrachten van verkozenen, giften van burgers en bedrijven en de organisatie van evenementen. Vooral door het systeem van (fiscaal aftrekbare) giften en sponsoring van evenementen, konden burgers en bedrijven politieke invloed letterlijk kopen. Dat leidde tot tal van corruptieschandalen, niet exclusief, maar toch vaak in de socialistische familie. Daarom besliste men private financiering van politieke partijen te vervangen door publieke financiering. Zo wou men het kopen van politieke invloed en corruptie aan banden leggen.
Traditionele partijen verliezen
Bij de verkiezingen van 1991 haalden de traditionele partijen (christendemocraten, liberalen, socialisten) nog twee derde van de stemmen in Vlaanderen. Dat halveerde sindsdien. Aangezien partijsubsidies worden toegekend aan de hand van het aantal stemmen, hadden die systeempartijen een probleem. Dus werden nieuwe bronnen van inkomsten gezocht. Na de Kamer, volgde het Vlaams parlement met subsidies, dan de Senaat, de fracties en zelfs de provincies. Ook werd het vast forfaitair gedeelte van de partijsubsidie verhoogd en het variabel gedeelte dat afhangt van het aantal behaalde stemmen verlaagd. De totale partijsubsidie steeg na elke verkiezingsnederlaag. Uit schrik voor de kiezer en het verder verlies van subsidies, houden we nu zelfs nog maar één keer om de vijf jaar verkiezingen, wat de verkiezingsuitgaven voor partijen reduceert, en de inkomsten garandeert.
Het systeem beschermt zichzelf tegen de burger
De particratie heeft zo zichzelf beschermd tegen de kiezer en de financiële gevolgen van een verkeerde partijkeuze. Maar dat heeft paradoxale effecten. Partijen als Vlaams Belang en N-VA vertegenwoordigden in 1991 zo’n 20% van de Vlamingen, en nu bijna 50%. Dat heeft dus ook financiële gevolgen via de partijsubsidie en voor de systeempartijen ongewenste politieke gevolgen. Door een gezond financieel beleid beschikken beide partijen over steeds meer middelen, terwijl bijvoorbeeld de Waalse PS letterlijk de huisbaas werd van Conner Rousseau. Een partij als Vlaams Belang krijgt 1% spreektijd op VRT en VTM, en dus investeert Vlaams Belang in eigen communicatie, o.a. via sociale media. Daardoor verliest de regimepers haar monopolie op informatie. Dat is bedreigend voor de controle van systeem over de samenleving. En dus wil men nu gaan bepalen waar politieke partijen hun geld aan mogen uitgeven. Lees, men willen socialisten zoals Magnette en Rousseau of Groenen zoals Calvo verhinderen dat Vlaams Belang nog rechtstreeks met de burger kan communiceren op sociale media. Om precies dezelfde reden schrapte men eerder de uitzending door derden omdat de uitzending van het VB het populairst was, verbood men affichage op 20 vierkante meter borden, etc. Men verpakt dat als politieke vernieuwing, maar het gaat natuurlijk helemaal om zelfbehoud voor de systeempartijen tegen de oppositie en het verhinderen van politieke vernieuwing via de stembus. Hoe wanhopig dergelijke censuurvoorstellen eigenlijk wel niet zijn, blijkt uit de realiteit. Vlaams Belang gaf in 2021 aan communicatie de helft uit van N-VA, 40% minder dan PVDA en slechts iets meer dan alle andere partijen.
Concrete verandering
Vlaams Belang organiseerde onlangs een digitale studiedag over democratie. Daarbij presenteerden we concrete voorstellen om onze Vlaamse democratie te versterken en de Belgische particratie af te breken. Om de oversubsidiëring van partijen aan te pakken, stelt Vlaams Belang voor de partijsubsidiëring te halveren. Dit doen we door de federale subsidie via Kamer en Senaat af te schaffen. Subsidiëring gebeurt zo enkel nog via de regionale parlementen. Vlaamse en Waalse stemmen zorgen zo voor Vlaamse en Waalse partijfinanciering, dat is logisch. Bovendien wil Vlaams Belang het vast forfaitair gedeelte in de partijfinanciering schrappen. Elke burger heeft één stem. Elke behaalde stem is de enige basis om de partijdotatie op te bepalen. Daarnaast wil Vlaams Belang achterpoortjes uit het verleden sluiten die eigenlijk nu al illegale partijfinanciering zijn. Afdrachten van mandatarissen aan een partij bijvoorbeeld. In principe zijn dit giften aan een partij, waarop een plafond van €500 per jaar staat. Bij vrijwel alle partijen gaat het om veel grotere bedragen, waardoor partijen zich van een extra miljoenen verzekeren. Ook met lidgelden aan partijen kan gesjoemeld worden aangezien er geen plafond op staat. Daarom stelt Vlaams Belang voor lidgelden en giften per jaar gezamenlijk te beperken tot 50€ per burger. Zo wordt definitief uitgesloten dat men politieke invloed kan kopen.
Politbureau
De PVDA, volgens kwatongen eerder de partij voor de Allochtoon dan van de Arbeid, is radicaal gekant tegen deze voorstellen. Nochtans staan ze systematisch te roepen om besparingen op het politiek systeem. Meer dan schijnheilige propaganda is dat echter niet. Zij willen niet meer democratie en meer macht bij de burger, maar zijn het toonbeeld bij uitstek van particratie en schaamteloos tot illegaal partijzakken vullen. Zo legt het politbureau van de PVDA beslag op quasi het volledige salaris van de verkozenen. Een voorbode van wat ze met hun communistische leer van plan zijn met de rest van de samenleving. Het zijn bijgevolg geen volksvertegenwoordigers, maar partij-onderdanen. Men verkoopt dit propagandistisch als ‘verkozenen die werken aan een gemiddeld werknemersloon’, maar de realiteit is veel prozaïscher.
Hun volksvertegenwoordigers kosten precies evenveel aan de burger als die van andere partijen. In 2021 graaide de PVDA zo illegaal maar liefst 2.5 miljoen extra partijfinanciering waarvoor de burger net zoals bij alle anderen partijen voor moet opdraaien. Vroeger moesten zelfs ook gewone partijleden hun volledig salaris aan deze partij afstaan. Daar zijn ze wat minder sectair in geworden, maar nog steeds perste PVDA in 2021 2.16 miljoen uit lidgelden. Erger nog is dat men in de PVDA niet verkozen kan raken of in de partijhiërarchie kan opklimmen zonder aan deze financiële zwendel mee te werken. Dat heeft van de PVDA een miljoenenbusiness gemaakt met een vermogen dat op amper 2 jaar na de verkiezingen verdubbelde tot 11 miljoen euro.
PVDA wil helemaal niet besparen op het politiek systeem. Ze willen graaien wat ze kunnen als ze volgens hen te weinig krijgen, van overal en op gelijk welke wijze dan ook, incluis op illegale wijze. De linkse hypocrisie is dan ook hemeltergend. De enige partij die ernstige en concrete voorstellen heeft om te besparen op het politiek systeem is het Vlaams Belang. Mocht het PVDA werkelijk menens zijn, dan steunen ze de Vlaams Belang-voorstellen. Zodat er werkelijk bespaard wordt op net politiek systeem. Maar ze doen… precies het omgekeerde! PVDA stemt systematisch tegen onze voorstellen om te besparen op het politiek systeem. Omdat ze niet willen dat er bespaard wordt. En al zeker niet op hun eigen partij. Bovendien, als ze het werkelijk niet over hun communistisch hart kunnen krijgen om voor voorstellen van het Vlaams Belang te stemmen die onze burgers minder doen betalen voor het politiek systeem, kunnen ze toch gewoon hun salaris terugstorten aan de overheid of schenken aan niet-partijpolitieke goede doelen. Waar wachten ze eigenlijk op?
Tom Vandendriessche
Wie moet er nu eigenlijk beledigd zijn?
Sergiy Kyslytsya is de Oekraïense afgevaardigde bij de VN.
Liesbeths glazen bol is eerder wazig
Dezelfde voorspelling als een jaar geleden: “Poetin verdwijnt. Misschien naar een eiland dat hij al lang heeft.”
Dus een voorspelling die niet uitkwam. Niks aan de hand: dat wil niet zeggen dat de Nederlandse dame blanche het verkeerd voorhad. “Wat is tijd?… Het zou toch al in voorbereiding kunnen zijn… “ “… En al het niet uitkomt, jammer!”
Als de vragen te moeilijk worden, dan vindt ze dat de journalist “een beetje lief moet doen tegen haar…”
Zo kunnen wij ook de toekomst voorspellen. Dat Poetin ergens in de toekomst zal verdwijnen uit de actualiteit of zelfs van deze aardbol, is nogal wiedes. Iedereen zal verdwijnen mettertijd.
Is er iemand die aan deze flauwe kul geloof hecht of er geld voor over heeft?