Historisch gezien is het niet relevant wie het startpistool in de hand had en vervolgens de trekker overhaalde. Met Oekraïne en Taiwan als hedendaagse voorbeelden. Even irrelevant als de schoten die in Sarajevo gelost werden. Relevant is wie of wat het podium voor het conflict, voor de oorlog, voorbereidde. Daaraan herkent men wie aan de touwtjes trok die leidde tot een catastrofe.

In de Financial Times (FT) komt generaal-luitenant James Bierman, commandant van de III Marine Expeditionary Force en van de US-Marines in Japan aan het woord. Hij heeft het over wie het podium – het “theater” – voorbereidt, wie de echte oorlogsfluisteraars zijn. Hoewel de titel doet vermoeden dat het om versterking van de VSA posities in het Verre Oosten gaat, geeft het ook inzicht hoe “succesrijk” de VSA zijn in Oekraïne. De FT zelf noemt het een “ongewoon open vergelijking tussen de oorlog in Oekraïne en een mogelijk conflict met China”.

“We call that setting the theatre*. And we are setting the theatre* in Japan, in the Philippines, in other locations.”

*theatre: daar waar de acties plaats vinden: bv. strijdarena, operatiekwartier, podium e.d.

Zoals de VSA ook het podium voorbereid hebben in Libië, in Syrië, in Venezuela… enz. Voorlopig houden de VSA het bij logistieke steun en dwingen de EU tot slaafse volgzaamheid en economische achteruitgang.

Over het “podium Taiwan” schrijft de FT over de opslag van wapens en andere leveringen op vijf bijkomende plaatsen op de Filippijnen, bovenop de vijf die de VSA er nu reeds hebben. Soortgelijke acties rondom China.

“Men wint daarmee een hefboom, een operatiebasis, die in diverse actieplannen een enorme voorsprong geven. Terwijl wij de aanvalspositie tegen de Chinese tegenstander innemen, die het startpistool bezit en die de mogelijkheid heeft eventuele vijandigheden in te leiden, kunnen wij de beslissende gebieden identificeren, behouden, beveiligen, verdedigen en gebruiken.”

Een val? Zoals in Oekraïne met de nep-akkoorden van Minsk die intussen door zowel Merkel als Hollande ontmaskerd werden als puur bedrog, als tijdwinst opdat de VSA & co. hun posities ter plaatse konden versterken? Een strategie? Zoals in Oekraïne opdat de tegenstanders uiteindelijk, moe getergd, in de val trappen, opdat ‘s werelds “democraten”, gestuurd door de VSA, Rusland verketteren en uitsluiten?

Bierman vergelijkt het werk waarmee hij blijkbaar momenteel in het Verre Oosten bezig is, met de houding van de VSA in Oekraïne. En hij geeft zonder meer toe dat Oekraïne ten laatste sinds 2015 op een oorlog tegen Rusland voorbereid werd. Oorverdovend zwijgen alom. De Minsk akkoorden waren maar toneelspel. Een stukje vaudeville in afwachting van het drama. Intussen konden politieke leiders en media in het buitenland gemasseerd worden, wapens geleverd, IT-netwerken uitgebreid, kapitaal naar het buitenland geëxporteerd , tweede nationaliteiten verleend , de oppositie en vrije media buiten spel gezet , bio-laboratoria opgericht, de Nord Stream pijpleidingen verwoest worden… enz. En dat alles voor een land dat geen lid was van een politieke of defensie-unie.

De Minks akkoorden waren een oplossing voor het conflict tussen de westerse regering en de Donbass in het oosten, tussen de twee taalgemeenschappen. Een vorm van respectvol federalisme in één staat, met beperkte autonomie en amnestie voor de gemeenschappen. De Minsk akkoorden waren echter alles behalve een oplossing voor de NAVO-uitbreidingsplannen richting oosten, waardoor Rusland quasi omsingeld werd.

Zo zag de Oekraïense regering het niet. De bewoners van de Donbass moesten een lesje krijgen, een lesje in onderdanigheid. Wat met intern geweld niet lukte (… men schijnt hier te vergeten hoeveel jaren de Donbass-bevolking leed onder de dagelijkse pesterijen (administratieve problemen werden niet opgelost, zoals de verstrekking van officiële documenten, de betaling van pensioenen, het niet erkennen van hun taal, het Russisch enz. ), de verwaarlozing van de infrastructuur, de aanvallen van het Oekraïense leger op weerloze burgers, moest dan maar met buitenlandse hulp gerealiseerd worden.

Het westen liet de Minsk akkoorden rotten. En moedigde Oekraïne aan met de NAVO-lidmaatschapseisen. Duitsland en Frankrijk lieten dit gewillig toe. Intussen werd dit zonder enige schaamte toegegeven. Zodat het uiteindelijk wel moest escaleren.

Bierman zegt in de FT dus niets nieuws: de VSA hebben die tijd “nuttig gebruikt” om Oekraïne als oorlogsarena voor te bereiden. Zoals ook in Syrië het geval was toen Assad weigerde te springen zoals de VSA het voorzien hadden. Zoals nu ook in Taiwan het geval is. De bezoeken van regeringsleiders aan Taiwan hebben niets met solidariteit te maken, maar alles met de superioriteitsaanspraken van de VSA & NAVO.

Ook daar zal men het “David tegen Goliath”-argument aanvoeren. Taiwan heeft ca. 23 miljoen inwoners; vaste land China ca. 1.4 miljard. Momenteel heeft China ongeveer even veel soldaten onder de wapens als Taipeh inwoners heeft.

Vanzelfsprekend krijgt u dan weer het “democratie”sprookje voorgeschoteld: Oekraïne en Taiwan als frontlijn-verdedigers van onze waarden en normen. Wat betreft Taiwan is er nog veel werk aan de winkel. Aan het vijandelijk imago van China wordt elke dag getimmerd.

Voor Rusland hebben denktanks en VSA semi-staatsorganisaties plannen gemaakt voor de toekomst: Rusland zou moeten opgedeeld, “dekolonialiseerd” worden. Neem gerust even een kijkje: Decolonizing Russia | CSCE met eenzijdige video-verslaggeving bij Helsinki Commission.

Wat betreft “onze normen en waarden”? Hoeveel zijn die waard als men ongestraft tot diefstal van gelden kan overgaan, tot confiscatie van eigendommen, tot uitsluiting van artiesten, kunstenaars, atleten, media… ? Zijn wij heiliger dan de paus? Tot hoeveel solidariteit worden wij gedwongen? Tot we zelf ergens om solidariteit moeten gaan bedelen? Bij de VSA zal dit op dove oren vallen: ze doen er nu alles aan om onze bedrijven, ten einde raad door de energiecrisis en gelokt door VSA-subsidies, uit onze landen te halen. Met alle gevolgen van dien. Blijven wij zonder nadenken achter de rattenvanger lopen?

Enkele vorige bijdragen over dit thema: