“De laan der engelen” in Donetsk is een herinneringsplaats voor de kinderen van de Donbass (in Oost-Oekraïne dus) die daar tot 2015 gedood werden. Voor de oorlog dus. En dat dit geen Russisch-gestuurde propaganda is mag blijken uit het feit dat deze gegevens te vinden zijn bij Wikipedia *dat men niet kan beschuldigen van Rusland-sympathieën. Daar kan men ook vernemen dat reeds in 2018 de Oekraïense UNICEF berichtte dat tijdens de oorlog meer dan 140 kinderen door mijnen gedood of gekwetst werden. Onze westerse media verkiezen echter ziende blind en horende doof te zijn.
Op YT konden we slechts in het Russisch een verwijzing vinden naar de herdenkingsplaats van de dode kindjes; foto’s vindt u onder het bovenstaande bruggetje. Het is immers niet de bedoeling dat u stoemelings op deze begraafplaats in een parkje terecht komt. Het parkje was vroeger een kinderspeelplaats met een treintje dat erdoor pufte. De kans dat u in het Russisch ernaar op zoek gaat, of er toevallig op terecht komt, is eerder klein. Tenzij u een dwarsligger bent, natuurlijk…
Op Twitter viel ons onderstaand berichtje op, waarbij melding gemaakt wordt dat Oekraïense krijgsgevangenen een bezoek moeten brengen aan de plaats, waar ze waarschijnlijk nog nooit over gehoord hebben. De redacties van onze media evenmin. Dit twitterberichtje is in zover niet correct dat de man het heeft over de slachtoffertjes van de laatste acht jaar, wat niet klopt. De kindjes die na 2015 door het Oekraïense leger of splintergroeperingen gedood werden zijn hier niet inbegrepen. Het park zou te klein zijn…
Bravo Russland 👍
Im Donbass wurden gefangene ukrainische Soldaten zur Engelsallee gebracht, einer Gedenkstätte, die zum Gedenken an die Kinder errichtet wurde, die in den letzten acht Jahren im Donbass von ukrainischem Militär getötet wurden. pic.twitter.com/Bp6uSK8cew
Onder deze video (klik op “bekijken op youtube”) staat deze tekst die we via een vertaalprogramma naar het Nederlands konden omzetten:
Op deze granieten plaat staan 66 kindernamen. Deze kinderen stierven door granaten van het Oekraïense leger. Het monument heette "The Alley of Angels". Daarboven is een gesmede boog. Het is gemaakt van fragmenten, dezelfde scherven die het leven eisten van deze kleine engelen.
Achter elke achternaam en naam zit niet alleen een verhaal... het is een klein, niet geleefd leven... Maar elk van hen had zijn eigen dromen en plannen - iemand wilde mensen trakteren, iemand droomde ervan voetballer te worden... Ongeveer velen de dromen van deze kinderen zullen we nooit weten.
Als de Grünen in Beieren hun zin krijgen, dan moet het Beierse parlement en regering paritair verdeeld worden: even veel vrouwen als mannen. En omdat dit dan wellicht in strijd zal zijn met de kandidatenvoorkeur der kiezers moet niet alleen het kiesrecht, maar ook de Beierse grondwet veranderd worden. Immers, zo wordt door de Grünen gecommuniceerd:
“Politiek, die sterker vanuit een vrouwelijk perspectief gemaakt wordt, is een betere politiek!”
Mag dit zomaar losjes uit de mouw gezegd worden? Is dit niet beledigend voor mannen? Is dit niet in strijd met het “inclusief”-ideaal? Immers, wat met de andere, de nieuw-ontdekte geslachten? Mogen die dan niet gerepresenteerd worden in de politieke besluitvorming? Of moeten ze hun ware, échte, geslacht verbergen – zoals in de achterlijke jaren van de vorige eeuw? Veel vragen, veel problemen, weinig antwoorden. Tenzij…
Een groen-vriendelijke experte-juriste gaf alvast haar zegen.
In Oostenrijk is de politie – eindelijk – van tactiek veranderd: de klimaatklevers mochten blijven zitten. Niemand legde hen een haarbreed in de weg. En dan reclameerden ze weer omdat ze niet “bevrijd” werden. Pure schande, vinden de klimaatterroristen, het gaat om mensen die zich juist voor het overleven van ons allemaal inzetten… De regering moet nù beschermende maatregelen nemen…
Eerst kwam de brandweer met een draailadder ter plaatse, maar die zouden een klimaatredder bij het losweken gekwetst hebben. Tenslotte konden de anderen zichzelf “bevrijden” en via de brandweerladder naar de begane grond terugkeren. Eentje zou hardnekkig blijven zitten zijn omdat voor zijn losweking het verkeer moest gestopt worden en dat vond de politie “des Guten zu viel”. De politie gaf achteraf meer uitleg: de klimaatredders mochten daar (een stelling met verkeersborden boven de autobaan – gerust vastgekleefd blijven zitten omdat ze geen hindernis voor het verkeer waren.
Menschen, die sich für das Überleben von uns allen einsetzen, sind noch immer auf der Schilderbrücke. Die Polizei war anwesend, hat sie aber bewusst zurückgelassen. pic.twitter.com/s6bekS5CVy
Ze vertellen allemaal hetzelfde. De media gelijkgeschakeld.
Als er een bedreiging is, telt “links” of “rechts” niet meer. De gelijkschakeling voltrekt zich bijna ogenblikkelijk zoals een bijenzwerm die bij één signaal van chaotische modus naar alarm I-modus schakelt. We hebben het gemerkt met Covid van 2020 tot 2022. Het afgelopen jaar merken we het het met de oorlogsdreiging (Rusland en nu ook China). Het is vrijwel hetzelfde verhaal dat ze brengen maar ook het verhaal dat ze verzwijgen, doet er toe.
Seymour Hersh doodgezwegen
Dit is een verhaal dat de media u niet brengen. Seymour Hersh (1937-) is een legendarische onderzoeksjournalist bekend van het My Lai bloedbad (1968) en de Abu Graib gevangenis (2003). Nu heeft hij een artikel uit waarin hij beschrijft hoe een Amerikaanse team de Duitse gasaanvoerlijn Nord Stream I en II heeft vernietigd door gebruik te maken van duikers van de Navy en de Noorse marine. Hersh geeft ook de chronologie ervan weer. Het was een kerngroep van vier die dat bevolen heeft maanden voor de Russen in Oekraïne binnenvielen: Biden, Nuland, Sullivan en Blinken. Geen enkel Amerikaans tijdschrift wilde het artikel uitgeven. Hij heeft het dan zelf gepubliceerd op zijn “substack”.
Brengen onze media dit verhaal? Nee. De enige in Vlaanderen die het even vermeld heeft is “dewereldmorgen.be” waar een senior journalist Lode Van Oost het oppikt. Dat leert Google je.
Wat vertellen ze na één jaar over de oorlog? De Russische inval in Oekraïne is ongeveer een jaar oud en ik grasduinde het vorige weekend eens in de tijdschriften in de supermarkt.
Het “Pallieterke” van deze week vraagt zich af welke snode plannen Poetin smeedt om de zaak na één jaar naar zijn hand te zetten. Rusland is volgens hen een groot uitgevallen Noord-Korea en Poetin een tweede Kim Jong Un. Gelukkig voegt de commentator op de eerste pagina eraan toe dat het land eigenlijk maar een “Nigeria in de sneeuw” is, een parafrase van Obama’s “een benzinepomp in de toendra”. Dus moeten we toch niet zo bevreesd zijn.
De communisten vertellen… hetzelfde. De communistische PVDA heeft geen papieren krant meer maar wel een fraai ogende website “solidair.be”. Als u daar zoekt, komt u bij een artikel van een jaar geleden waarin ze verzekeren altijd al een afkeer van Poetin gehad te hebben en zijn kleffe oligarchen en hun imperialisme. Met “oligarchie” als analyse geraak je echter niet ver. Het is een open deur instampen. Aristoteles zei 2500 jaar geleden al dat democratie nu eenmaal de neiging heeft om in oligarchie te verkeren.
“Solidair” vermeldt echter een burgerinitiatief uit Brussel “INTAL”, die gaan betogen en ijveren voor onderhandelingen, er gaat te veel geld naar bewapening en we zitten met een klimaatcrisis. Dat laatste is een open deur, oorlog en oorlogsindustrie zijn de grootste producenten van CO2, uraniumvervuiling enz. Bij de keuze van onderhandeling vraag je je af wie met wie zal onderhandelen. Is Oekraïne gemachtigd om namens zichzelf te onderhandelen? Moeten Rusland en de VS gewoon boven de hoofden van de NAVO afspraken maken? De VS controleren de NAVO sowieso en dus ook de EU, die het economische en pr-venster van de NAVO geworden is.
Het progressieve tijdschrift “mo.be” is de opvolger van het katholieke missietijdschrift “Wereldwijd”. Die benadrukken in hun web-artikels het internationale recht. Rusland moet worden veroordeeld voor de nu al door een Oekraïense NGO getelde 66000 oorlogsmisdaden (dat is ruim één per drie Oekraïense doden bij lage schatting van het dodenaantal!). Zie: As war crimes mount, Ukraine faces hard choices about prosecutions – The Washington Post
Het tijdschrift MO maakt zich sterk dat er een internationale rechtbank komt zoals destijds het Joegoslavië-tribunaal maar spreken nergens over de misdaden van de Oekraïense kant en de misdaden begaan tussen 2014 (de Maidan-staatsgreep) en 2022. Het Joegoslavië-tribunaal deed nog een inspanning om ook de misdaden van het Kroatische kamp te bekijken.
De trotskisten vertellen… hetzelfde. Aan de linkse kant is er nog “marxisme.be”, dat bij nader toezien een trotskistische site is. Daar vindt u enkele artikels over Oekraïne/ Rusland maar meer actuele artikels over China. Hun laatste artikel over China is een striemend rekwisitoor, ze hebben het daar allemaal verkeerd gedaan met eerst korte maar strenge lockdowns en dan eind 2022 de totale vrijlating. Dat laatste heeft volgens “marxisme.be” geleid tot miljoenen doden in China en uiterst gevaarlijke uitbraken elders in de wereld. Bovendien zijn de Chinezen zo stom geweest de superieure genetische vaccins uit het Westen (de MRNA van Moderna en Pfizer) af te wijzen en hun klassieke vaccins te gebruiken.
Het is duidelijk: als het de dreiging van Rusland en China betreft, dan zijn linkse en rechtse media verwisselbaar. “Pallieterke” zal natuurlijk niet spreken over “oligarchen”, ze geven de voorkeur aan een volkse taal. Bij Covid was de gelijkschakeling van de media ook al duidelijk.
“De derde wereldoorlog is begonnen”. De media als ideologie. Het “journalisme”.
Emmanuel Todd 1951-) is een Franse historicus en bevolkingsdeskundige die in Japan meer bekend is dan in eigen land. Hij geeft in Japan een boek uit “De derde wereldoorlog is begonnen”. De laatste maand is hij eindelijk daarover in Frankrijk geïnterviewd. We moeten in een later artikel zeker op Todd terugkomen.
In verband met de media heeft hij een heel spitse stelling. Hij vindt dat de media de ideologische rol overgenomen hebben nu ideologisch links en rechts bijna verdwenen is. Sociaal links en ethisch rechts is goeddeels verdrongen door LGTB-links en neoconservatief rechts. Die twee kunnen perfect samen gaan: bv. Rusland wordt afgewezen omdat het niet LGTB-vriendelijk is en omdat het de “op regels gebaseerde orde” in de wereld in de weg staat.
Todd noemt die ideologie “journalisme”. De meeste ideologieën gaan uit op -isme (bv. socialisme). Journalisme als ideologie is het aanvoelen van de politieke correctheid, het hanteren en uitdragen ervan. De mediamensen hebben dat niet uit zichzelf maar ze voelen de geringste wijzigingen aan en vertolken die. Je kunt het vergelijken met het collectieve brein van een bijenzwerm, die uiterst snel reageert op een prikkel.
Natuurlijk zijn de meeste mediamensen ideologisch links maar dat is bijkomstig. Als vertolker en behoeder voelen ze zich machtig, dat is een compensatie voor de financiële achteruitgang van hun beroep in het digitale tijdperk. Politici zijn voor hen aan te schieten wild. Politici hebben veel macht verloren met al de bevoegdheidsoverdrachten naar onverkozen niveaus en proberen aandacht te krijgen met (schijn)gevechten om hun eigen voortbestaan en dat van hun riante omkadering en partijvergoeding te rechtvaardigen.
Politici volgen en toetsen op hun politieke correctheid is het geliefde tijdverdrijf geworden. Leveren ze voldoende wapens en zijn ze voldoende krachtdadig in hun sancties? Streng genoeg in het opvolgen van de Covid-regels? Treden ze doortastend op tegen de Iraanse, Chinese en Russische trollen en de anti-vaxxers? Dat is de ideologie van het journalisme in een notendop.
Die gelijkschakeling van de media hebben we ook gemerkt bij het Syrië-verhaal de laatste twaalf jaar. Syrië is nochtans geen “existentiële bedreiging” voor het Westen zoals de oorlog in Oekraïne. Dat is al dikwijls aan bod gekomen op deze website. Zie: Een verslag uit Syrië, zonder poco bril | Golfbrekers
Golfbrekers wees trouwens als eerste naar de aanslagplegers van Nord Stream 1 & 2:
Wie kent hem niet, Armand Preud’homme, de toondichter van talrijke Vlaamse liederen? Zoals Kempenland… Het zou hem laten kennis maken met de pure haat van het land b ten opzichte van alles dat Vlaams ademt. Ter staving dit stukje uit Wikipedia:
Kort na de Tweede Wereldoorlog werd Preud'homme beschuldigd van fascistische sympathieën vanwege de twee eerste lijnen in het muziekstuk Kempenland: Kempenland, aan de Dietsche kroon wonder frisse perel[1]
Hij werd hiervoor veroordeeld tot een gevangenisstraf van één jaar, maar werd in 1949 vrijgesproken door het Hof van beroep. Hij had de grootste moeite ergens werk te vinden. Iedereen herinnerde zich Preud'homme als die componist van Kempenland, aan de Dietsche kroon. Van dit moment deed hij zowat van alles om aan de kost te komen: kippen kweken, wasmachines verkopen en zijn broer helpen met uitvindingen. In 1947 keerde hij terug naar Antwerpen en na een kortstondige baan bij het Vlaams Ekonomisch Verbond was hij verplicht te gaan stempelen.
Met de gebroeders Renaat Veremans en Maurits Veremans en met Mark Liebrecht vormde hij een trouw dopklubje waar over weinig andere dingen dan muziek werd gesproken. Rond die periode ontstond de operette Op de purperen hei, die later meer dan 500 keer zou opgevoerd worden.
In het restaurant "Bristol" aan de Frankrijklei te Antwerpen werd Preud'homme in het begin van de jaren 50 aangeworven om hammondorgel te spelen. De socialisten waren er goed thuis en als Camille Huysmans langs kwam speelde Preud'homme voor hem muziek van Peter Benoit. Maar in 1957 woedde de schoolstrijd en Preud'hommes lied Voor Outer en Heerd werd door de betogende katholieken als strijdlied op straat gezongen. De socialisten dachten dat Preud'homme het speciaal voor de gelegenheid had gecomponeerd en hoewel hij het tegendeel kon bewijzen, werd hij in de "Bristol" aan de deur gezet.
In 1957 vond Preud'homme eindelijk weer een vaste betrekking als muziekleraar aan het Technisch Instituut van de Ursulinen te Hasselt en bleef in deze functie tot 1968. Intussen bleef hij verder tientallen liedjes componeren, die tussen kunstlied en chanson in liggen...
Een bijna vergeten strijdlied van Armand Preud’Homme, meer dan ooit actueel: “De wachten die wikken en wegen”:
Vraag van de journalist: Wie zou er nu meer CO2 geproduceerd hebben: de carnavalisten of het koppel dat – weliswaar privé – met een vliegtuig naar een exotische bestemming aan het andere eind van de wereld trok?
