Onze (Anne)man(s) in de EU-praatbarak

U heeft er ongetwijfeld over gehoord: de EU zou een nieuw immigratiepact in de steigers hebben. “Much ado about nothing,” zou Shakespeare eraan toegevoegd hebben. Want ja, in se verandert er niets.

Gisteravond in De Afspraak hebben we met verbijstering gekeken en geluisterd naar een zgn. “hoogleraar sociologie”, dhr. Ruud Koopmans, volgens degene het allemaal niet snel genoeg gaat. Niet snel genoeg? Juist. De komst van asielzoekers gaat niet snel genoeg. Volgens zijn droomwereld moeten we hen gaan halen zodat ze niet op eigen initiatief de zeeën, bergen, woestijnen en andere geologische hinderpalen oversteken – met risico voor lijf en leden – we moeten hen gaan halen uit prachtlanden zoals Eritrea en dergelijke die zich op de Evenaar in Afrika situeren. En neen, we mogen er de besten niet uithalen. Niet degenen die hier quasi onmiddellijk in een gespecialiseerd kenniscentrum of in een gegeerd knelpuntberoep aan de slag kunnen, neen hoor, we moeten hen eruit pikken die het meest belaagd worden, de minste kansen krijgen, kortom: we moeten de kneusjes hierheen halen met een vliegtuig om hen hier passend welkom te heten.

Te bekijken op twitter: https://twitter.com/deafspraaktv/status/1668709913156001793?ref_src=twsrc%5Egoogle%7Ctwcamp%5Eserp%7Ctwgr%5Etweet

Hierbij videobeelden met een soortgelijke retoriek bij Wynia’s Week, waarbij u vooral niet mag vergeten dat de genoemde hoogleraar in eerste instantie reclame maakt voor zijn boek, waarbij een traan in een ooghoek niet te versmaden is

Hoe noem je dergelijke plannen? Hoe noem je een persoon, die nochtans universitaire studies op zijn palmares heeft staan?

We gaan het zeggen, Walter… een doodgraver van onze cultuur, van ons volk, van ons Avondland.

Voor hoeveel stemmen kan Tom één mep verzilveren?

Een opvallend incident bij de betoging van de Zorg op 13 juni in Brussel voor meer middelen en een verlaging van de werkdruk: Brusselse politieagenten delen klappen uit aan Tom Van Grieken en Ellen Samyn (VB). De verklaringen van de politiezone Brussel Hoofdstad Elsene en Vlaams Belang spreken elkaar tegen. Een filmpje lijkt nochtans eerder de versie van Vlaams Belang te bevestigen.

Lees meer: Brusselse politieagent geeft Tom Van Grieken klap in het gezicht – Doorbraak.be

Comité P onderzoekt politiegeweld tegen Van Grieken (v-nieuws.be)

Vlaanderen Vrij

Je moet er iets voor over hebben: op een snikhete juni-zondag in een auditorium gaan zitten om te horen hoe we Vlaanderen kunnen en moeten bevrijden van de belgische wurggreep. U kan echter alsnog aan de hand van ingesloten video de uiteenzettingen volgen. De daarop volgende receptie én de ontmoeting met talrijke oude en jonge nationalisten kunnen wij u helaas niet aanbieden.

“Bestaan ze écht, de anti-Putin partisanen?”

Nicolai Lillin is een Italiaanse blogger en schrijver van Russische afkomst (Transnistrië-1980). Hij diende in de Tsjetsjeense oorlog. Hij publiceert op zijn YouTube per dag één of twee podcasts over het conflict. Op zijn Telegramkanaal vindt u de documenten die hij op YouTube niet kan tonen. Dit is het: NICOLAI LILIN – CANALE TELEGRAM UFFICIALE – Telegram

Hij had het donderdag over vuile bommen en de aanvallen in de grensprovincie Belgorod.

Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan

Onze pers noemt dit het anti-Putin partisanenleger. Zo kan Kiyiv zijn handen in onschuld wassen. Het zijn acties van… “Russische verzetstrijders” die ze niet in handen hebben. Volgens interviewde dorpelingen spreken een aantal van die “Russen” in feite Pools en was er ook Engels te horen. Maar wie maalt daarover in onze pers?

Zelfs een kind ziet dat die “partisanen” Amerikaanse pantserauto’s en Belgische en Tsjechische geweren gebruiken. Van wie zouden ze die dan wel gekregen hebben?  Bij de plaatselijke Humvee-verdeler?

Ze terroriseren dorpelingen, schieten er één of twee neer, maken een Tik-Tokfilmpje en als de Russische anti-terreur Spetsnaz aankomen en het vuur openen, zijn ze al weer over de grens. Het steekt niet op één of twee achtergelaten Amerikaanse Bradley pantserauto’s.

Hier ziet u bv. zo’n Russische “partisaan”, Denis Nikitin. Hij zegt tot “White Rex” te behoren en heeft een kledinglijn. Na een Tik-Tokfilmpje verdween hij weer richting Oekraïne.  

Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan

De politiek correcte “Der Spiegel” draait de zaak zo dat iedereen die tegen Putin is daaraan deel kan nemen, van liberalen tot anarchisten en neonazi’s. 

Putin heeft volgens de pro-Westerse opiniepeiler Levada een goedkeuring van 82% (mei 2023*). De 17% die tegen of neutraal is, zou dan die “partisanen” leveren…  Maar waar zijn dan de anti-Macron en anti-Scholz partisanen?  De meeste westerse leiders krijgen amper 30 of 20% voor en 70 of 80% tegen.

*https://www.levada.ru/en/ratings/

Tenax

Vorige bijdrage:

Moeten we neurodiverente of autistische personen speciaal beschermen tegen de transwaanzin?

“We weten dat neurodiverente of autistische personen onevenredig oververtegenwoordigd zijn in de populaties met een trans-identificatie.”

“… Afgezonderd van gewone groepen leeftijdsgenoten, verlangen neurodivergente mensen nog steeds naar verbondenheid en samenhorigheid, waardoor ze eerder geneigd zijn te bezwijken voor sociale besmettingen en sektes. Zij zijn het voornaamste doelwit van de genderideologie, die helaas in onze samenleving, van alle kanten wordt aangeprezen als een magische oplossing voor eenzaamheid en het zich ongemakkelijk voelen in het eigen lichaam. Het internet en alle aspecten van entertainment verdrinken erin. Juist de mensen die pleitbezorgers van autisme zouden moeten zijn, zijn volledig in de ban van de transgenderbeweging. Het transactivisme heeft het vaak over burgerrechten en dit is vooral aantrekkelijk voor het sterke gevoel van rechtvaardigheid dat deze mensen eigen is…”

Lees meer in: Waarom wissen we neurodiversiteit uit?

Zum Kotzen!

Bekijk even de affiche en beeldreclame van het bekende Burgtheater in Wenen. Heeft dit nog iets met cultuur te maken? Wat werd er aangekondigd? De productie “Engel in Amerika”. Waarom die “engel” vijf naakte penissen in het rond zwiert? Het zou blijkbaar gaan om het idee van een totale vrijheid. Walgelijk!

Gedachten in gedichten

In dit land leven twee soorten mensen.
De enen eisen, de anderen wensen.
Twee soorten mensen:
Vlamingen die alles betalen
en eisers, met name de Walen
-en dit is pikant te verhalen-
die lijden aan een mee-etend gezwel
in ‘t frans genaamd la capitale Bruxelles.
H.v.O.

Die Guten – Die Grünen – Geen grap

Initieel gingen we ervan uit dat dit een grap was. Satire. Gewoon om de groene waanzin in beeld te brengen. We waren te naïef. Dit is de brute waarheid over de linkse kerk in Duitland. Mocht u een vertaling nodig hebben, houden we ons ter beschikking. U wordt er echter niet blijer door. Lieb’ Vaterland, magst ruhig sein… Die Wacht am Rhein ist längst eingeschlafen…

Wie meer duiding wil over de dd. voorganger, kan hier ten rade gaan:

https://www.ndr.de/nachrichten/niedersachsen/Das-Ende-der-Geduld-Pastor-aus-Wiesmoor-beim-Kirchentag,ceasar100.html

Welk vredesplan zou J. F. Kennedy voorgesteld hebben?

Kennedy’s vredestoespraak, 60 jaar geleden, maakt duidelijk dat Joe Bidens aanpak i.v.m. Rusland en Oekraïne drastisch de andere richting moet uitgaan, zo schrijft Jeffrey D Sachs.

President John F. Kennedy was één van ‘s werelds grootste vredestichters. Onder zijn leiding kwam er een vreedzame oplossing voor de Cubaanse rakettencrisis en kwamen er tevens succesvolle onderhandelingen over het Partial Nuclear Test Ban Treaty met de Sovjet-Unie op het hoogtepunt van de Koude Oorlog. Toen hij vermoord werd ondernam hij net stappen om een einde te maken aan de Amerikaanse betrokkenheid in Vietnam.

In zijn memorabele en onovertroffen Vredestoespraak, 60 jaar geleden op 10 juni 1963, legde Kennedy zijn formule voor vrede met de Sovjet-Unie uit.

Kennedy’s Vredestoespraak benadrukt hoe Joe Bidens benadering van Rusland en de Oekraïne-oorlog een dramatische heroriëntatie nodig heeft. Tot nu toe heeft Biden zich niet gehouden aan de voorschriften die Kennedy aanraadde om vrede te vinden. Mocht Biden Kennedy’s raadgevingen volgen, zou hij ook kunnen herdacht worden als een vredestichter.

Een wiskundige zou de toespraak van JFK een “constructief bewijs” noemen van hoe vrede kan verwezenlijkt worden, daar de toespraak zelf rechtstreeks heeft bijgedragen aan het gedeeltelijke kernstopverdrag (Partial Nuclear Test Ben Treaty) dat in juli 1963 door de VS en de Sovjet-Unie werd ondertekend. Na ontvangst van de toespraak vertelde Sovjetleider Nikita Chroesjtsjov aan Kennedy’s gezant in Rusland, Averell Harriman, dat de toespraak de grootste was van een Amerikaanse president sinds Franklin D. Roosevelt, en dat hij vrede met Kennedy wilde nastreven.

In de toespraak beschrijft Kennedy vrede “als het noodzakelijke rationele doel van rationele mensen.” Toch erkent hij dat vrede stichten niet gemakkelijk is: “Ik besef dat het streven naar vrede niet zo dramatisch is als het nastreven van oorlog – en vaak vallen de woorden van de initiatiefnemer in dovemansoren. Maar we hebben geen urgentere taak.”

De fundamenteelste oplossing om tot vrede te is volgens Kennedy het feit dat beide partijen vrede willen. Het is gemakkelijk om in de val te lopen, waarschuwt Kennedy, om bij een conflict uitsluitend de andere kant de schuld te geven. Het is gemakkelijk om in de val te lopen door erop aan te dringen dat alleen de tegenstander zijn houding en gedrag moet veranderen. Kennedy is heel duidelijk: “We moeten onze eigen houding opnieuw onderzoeken – als individuen en als natie – want onze houding is net zo essentieel als die van hen.”

Kennedy viel het heersende pessimisme op het hoogtepunt van de Koude Oorlog aan, m.n. dat vrede met de Sovjet-Unie onmogelijk was, “dat oorlog onvermijdelijk is – dat de mensheid gedoemd is – dat we worden gegrepen door krachten die we niet kunnen beheersen. Dat standpunt hoeven wij niet te aanvaarden. Onze problemen zijn door de mens gemaakt – bijgevolg kunnen ze door de mens worden opgelost.”

Cruciaal, zei Kennedy, is dat we niet ‘alleen een vertekend en wanhopig beeld van de andere kant zien’. We moeten ‘conflicten niet als onvermijdelijk zien, aanpassingen als onmogelijk en communicatie als niets meer dan een uitwisseling van bedreigingen’. Inderdaad, zei Kennedy, we moeten “het Russische volk prijzen voor hun vele prestaties – in wetenschap en ruimte, in economische en industriële groei, in cultuur en in daden van moed.”

Kennedy waarschuwde ervoor om een nucleaire tegenstander niet in een hoek te dringen die de tegenstander tot wanhopige acties zou kunnen leiden. “Bovenal moeten kernmachten, terwijl we onze eigen vitale belangen verdedigen, de confrontaties afwenden die een tegenstander voor de keuze plaatsen tussen een vernederende terugtrekking of een nucleaire oorlog. Een dergelijke koers in het nucleaire tijdperk zou alleen maar het bewijs zijn van het failliet van ons beleid – of van een collectieve doodswens voor de wereld.”

Kennedy wist dat, aangezien vrede in het wederzijds belang van de VS en de Sovjet-Unie was, een vredesverdrag kon worden bereikt. Degenen die zeiden dat de Sovjet-Unie zich niet aan een vredesverdrag zou houden, kregen van Kennedy als antwoord dat …

“zowel de Verenigde Staten en hun bondgenoten, als de Sovjet-Unie en hun bondgenoten, hebben een wederzijds diep belang bij een rechtvaardige en echte vrede en bij het stoppen van de wapenwedloop. Overeenkomsten met dit doel zijn zowel in het belang van de Sovjet-Unie als van ons – en zelfs op de meest vijandige naties kan worden vertrouwd om die verdragsverplichtingen te accepteren en na te komen, en alleen die verdragsverplichtingen, die in hun eigen belang zijn.”

Kennedy benadrukte het belang van directe communicatie tussen de twee tegenstanders. Vrede, zei hij, “zal meer begrip vereisen tussen de Sovjets en onszelf. En meer begrip vereist meer contact en communicatie. Een stap in deze richting is de voorgestelde regeling voor een directe lijn tussen Moskou en Washington, om aan beide kanten de gevaarlijke vertragingen, misverstanden en verkeerde interpretaties van de acties van de ander te voorkomen die zich in een tijd van crisis zouden kunnen voordoen.

In de context van de Oekraïne-oorlog heeft Biden zich quasi als het tegenovergestelde gedragen van JFK. Hij heeft de Russische president Vladimir Poetin persoonlijk en herhaaldelijk gedenigreerd. Zijn regering heeft het Amerikaanse oorlogsdoel gedefinieerd als de verzwakking van Rusland. Biden heeft alle communicatie met Poetin vermeden. Ze hebben blijkbaar sinds februari 2022 niet één keer gesproken en Biden wees een bilaterale ontmoeting met Poetin op de G20-top van vorig jaar in Bali, Indonesië, af.

Ter illustratie van het bovenstaande

Biden heeft geweigerd, liet zelfs na de Russiche veiligheidsbezorgdheden te erkennen. Poetin heeft herhaaldelijk het Russische verzet tegen de NAVO-uitbreidingsplannen, vooral wat Oekraïne aangaat, een land met een 2000 km grens met Rusland, duidelijk gemaakt.

Laten we eens van dit scenario uitgaan: een Mexicaans-Russische of Mexicaans-Chinese alliantie aan de 2000 mijl – lange grens tussen Mexico en de VSA…

Het is hoog tijd dat Biden met Rusland onderhandelt over de NAVO-uitbreiding, als deel van omvangrijker onderhandelingen om de Oekraïne-oorlog te beëindigen.

Toen J. F. Kennedy in januari 1961 het presidentschap overnam, stelde hij duidelijk:

“Let us never negotiate out of fear. But let us never fear to negotiate. Let both sides explore what problems unite us instead of belaboring those problems which divide us.” 

“Laten we nooit beginnen aan onderhandelingen vanuit een angstpositie. Maar laat ons evenmin angst hebben om te onderhandelen. Beide kampen moeten onderzoeken welke problemen ons verenigen in plaats van de problemen uit te vergroten die ons scheiden.”

In zijn vredestoespraak herinnerde JFK ons eraan dat wat de VS en Rusland verenigt, is dat “we allemaal deze kleine planeet bewonen. We ademen allemaal dezelfde lucht in. We koesteren allemaal de toekomst van onze kinderen. En we zijn allemaal sterfelijk.”

Jeffrey D. Sachsauteur van To Move the World: JFK’s Quest for Peaceis universiteitsprofessor en directeur van het Center for Sustainable Development aan Columbia University, waar hij van 2002 tot 2016 the Earth Institute leidde . Hij is ook voorzitter van het U.N. Sustainable Development Solutions Network en commissaris van de U.N. Broadband Commission for Development. Hij is adviseur geweest van drie secretarissen-generaal van de Verenigde Naties en fungeert momenteel als SDG-advocaat onder secretaris-generaal Antonio Guterres. Sachs is de auteur, meest recent, van A New Foreign Policy: Beyond American Exceptionalism (2020). Andere boeken zijn: Building the New American Economy: Smart, Fair, and Sustainable (2017) en The Age of Sustainable Development, (2015) met Ban Ki-moon.

Bron: Common Dreams.