Zelensky’s XXXL eigendunk

“Als U mijn bescheiden persoontje nodig heeft om vrede te bereiken, dan ben ik bereid (met de dood in het hart) mijn ambt op te geven. In ruil voor het NAVO-lidmaatschap – mochten er dergelijke voorwaarden zijn.”

De grootheidswaan van de “meest succesvolle handelsreiziger” kent blijkbaar geen grenzen. Zelensky, die omwille van het oorlogsrecht geen verkiezingen wil organiseren , biedt heel grootmoedig aan de presidentstroon te willen verlaten, maar alleen als Oekraïne – als chantage kan het tellen – in de NAVO opgenomen wordt.

Het door Joe Bidens regering in het vooruitzicht gestelde toekomstbeeld is juist de reden voor de Russische aanval. Een door de VSA gedomineerd militair verbond tot op de stoep van Rusland uitbreiden, was sowieso van in het begin gedoemd een reactie uit Rusland uit te lokken. En nu wil Zelensky – vooraleer van de politieke scène te verdwijnen – nog dit huzarenstukje op zijn palmares schrijven. Denkt hij nu echt dat heel de wereld rondom dit omhooggevallen stukje TV-komediant draait?

Of zou hij de hete adem van meer geliefde presidentskandidaten in zijn nek voelen? Trump heeft wellicht overdreven toen hij stelde dat Zelensky nog slechts op 4% steun der Oekraïense bevolking kan rekenen, maar dat diens populariteit gestadig afneemt is geen Trumpiaans vertelselke. Het is opvallend hoe “The Kyiv Independent” de populariteitspoll de hoogte in schrijft: op 19.2.25 zou Zelensky op 57% steun van de bevolking kunnen rekenen; enkele dagen later, op 21.2.25, steeg dit tot 63%. Aan dit tempo wordt Zelensky eerstdaags op een schild gehesen en met 100% enthousiasme door de straten van Kiev gedragen in afwachting van zijn zalig-, resp. heiligverklaring door de volgende paus.

Alle gekheid op een stokje: een nieuwe poll onthult dat de afgezette Oekraïense opperbevelhebber, generaal Valery Zaluzhny met 65% zou kunnen winnen tegen Zelensky, mocht deze zich kandidaat (mogen, kunnen) stellen.

https://www.newsweek.com/who-valery-zaluzhny-ukraine-zelensky-2033724

Loslaten… die groene sjaal

We zijn mee met de tijd. We zetten onze hersenen niet meer in voor zaken die ons intelligentiepeil onnodig belasten. We laten dit over aan K.I. Onderaan vindt U een stukje proza dat uit de radertjes van ons K.I.-programma gesproten is, een stukje over de val het afscheid van de Duitse “Grüne” kinderverhaaltjesschrijver en groene-sjaal-adept Robert Habeck, die het welzijn van de Duitse bevolking indachtig, het tot federaal minister van economie en klimaat schopte. Alleen Robert Habecks bankrekening werd er beter van.

Zijn reactie na de verkiezingsnederlaag is merkwaardig te noemen. Men herkent hierin de getalenteerde schrijver, die zich nu ontgoocheld terugtrekt. Ze zullen wel zien, die ondankbare Duitsers, hoezeer ze hem nog gaan missen.

“Wij wilden méér. De vraag voor mij is niet echt, waar komen we vandaan, maar wel wat zou er mogelijk geweest zijn, wat was er méér mogelijk geweest. Kortom: dit (verkiezings)resultaat is niet volgens mijn verwachtingen, is niet zoals ik het mij had voorgesteld. Het is geen goed resultaat. Ik wou méér. En wij wilden méér…”

Ja, hij wou meer. Hij had zichzelf aangeboden als kandidaat-kanselier.

Hier volgt het resultaat van de opdracht aan onze pc:

“Er was eens een man, die heette Robert. Hij droeg dikwijls een groene sjaal en toonde meestal een vriendelijke glimlach. Robert hield veel van de natuur: van de zoemende bijtjes, de ruisende wouden en de bonte bloemvelden.

Op een dag klopt er iemand aan zijn deur. En daar stond parmantig een sprekende uil met een klein, gouden kroontje op zijn kop. “Robert,” aldus sprak de uil, “het land heeft iemand nodig zoals jij, iemand die zorg draagt voor de natuur. Kom mee in de toverwereld van de politiek.”

Robert twijfelde even, maar dan knikte hij: “Ik wil helpen!”

In het toverwoud was het heel opwindend. Overal liepen dieren met een bril, die heel gewichtig toespraken hielden. Er waren schildpadden, die heel traagjes wilden beslissingen nemen, en er waren hazen, die altijd te snel renden. Robert leerde veel, streed voor de natuur en probeerde alle dieren ervan te overtuigen dat ze goed op de wereld moesten passen.

Robert merkte dag na dag dat zijn hart steeds zwaarder werd. De stemmen der dieren werden luider, sommigen brulden zelfs en heel dikwijls luisterden ze niet meer. Het toverwoud was vol met raadsels en tegenstrijdigheden. Op een zekere dag, kort na zonsopgang toen de dauw nog op de bladeren glinsterde, zette Robert zich neer op een omgewaaide boomstam aan de oever van een rimpelloos meer. Een libel landde naast hem. “Ben je moe?,” zoemde ze bijna onhoorbaar.

Robert zuchtte instemmend: “Ja, ik heb mijn uiterste best gedaan maar ik geloof dat het tijd is naar huis terug te keren.” Waarop de libel instemmend knikte: “Ja, soms is het moediger alles los te laten…”

Waarop Robert zijn groene sjaal naast zich neerlegde en langzaam vertrok uit het toverwoud. Toen hij aan de rand van het woud kwam, zag hij een grote weide met vele kinderen die bomen en bloemen plantten. En hij glimlachte zoals vanouds: “Misschien is het tijd naar hen te luisteren en de wereld aan hen toe te vertrouwen.”

En zo geschiedde. Robert keerde terug naar huis en schreef kinderverhaaltjes, ging wandelen in het bos luisterde naar het gefluister der bomen. Hij wist dat zijn verblijf in het toverwoud belangrijk geweest was maar dat het ook belangrijk is op tijd plaats te maken voor anderen.”

Tot zover het resultaat van onze opdracht aan het K.I.-programma. We zijn er niet 100% tevreden mee: het toont dan ook opvallende gelijkenissen met de verhaaltjes van Moeder de Gans. We hebben dan ook niet beweerd dat “kunstmatige intelligentie” het brein en denkvermogen van een mens kan evenaren. Hoewel… bij Robert Habeck zou dit eventueel toch mogelijk zijn. De minzaam lachende verhaaltjesverteller voelde zich zelfs geroepen kanselier van Duitsland te worden. Eilaas, het heeft niet mogen zijn.

De gebakken ‘Wever’lucht

De regering-De Wever vernietigt onze Vlaamse welvaart en de N-VA is daar mee verantwoordelijk voor. Dat is de conclusie van federaal parlementslid Lode Vereeck. In deze reportage legt hij haarfijn uit waarom het arbeidsmarktbeleid nu al gefaald heeft. Het houdt geen rekening met de hoge werkzaamheidsgraad in Vlaanderen en de lage graad in Wallonië. Neem daarbij de vele werklozen onder de niet-EU-vreemdelingen en je krijgt een onhoudbare situatie, waar de Vlamingen financieel voor opdraaien.

Luister naar de analyse van dr. prof. Lode Vereeck, lid fed. parlement voor het VB

Hebben “links” en “rechts” nog betekenis?

“Links denkt vanuit de utopische voorstelling dat de wereld één wordt, en dat we instellingen behoeven die deze eenmaking faciliteren. Dit leidt tot transnationalisme en technocratische machtsuitoefening, ondersteund door apocalyptische angstbeelden (klimaat, corona, Rusland). 

Rechts daarentegen staat voor realisme (niet alle culturen zijn compatibel) en voor een bottom-up benadering van soevereiniteit: de overheid wordt door de bevolking betaald en hierom hoort de overheid de bevolking te dienen in plaats van andersom. De machthebber heeft verantwoording af te leggen aan de samenleving, in plaats van dat de samenleving zich moet conformeren aan de (utopische) ideologische voorkeuren van de bovenklasse.” 

Een citaat uit “Hebben ‘links’ en ‘rechts”nog betekenis, gepubliceerd door Sid Lukassen op Sauls Place

Mocht U Sid Lukassen (nog) niet kennen, dan kan U hier kijken naar een aflevering van Café Weltschmerz, tijdens dewelke Paul Cliteur hem aan de tand voelt over een verwant thema:

In Bulgarije is niet iedereen gelukkig met de komst van de Euro

Enkele duizenden sympathisanten van de Bulgaarse nationalistische partij Възраждане (Ned.vert.: Heropleving, Herstel, Wedergeboorte…) protesteerden in Sofia tegen de overschakeling naar de Euro volgend jaar. De betogers scandeerden “ontslag” en “neen tegen de euro”. Ze gooiden rode verf, voetzoekers en molotovcocktails naar het EU-gebouw, waardoor de voordeur vuur vatte.

De nationalisten willen niet dat de Bulgaarse onafhankelijkheid teloor gaat en pleiten voor het behoud van de nationale munt, de “lev“. Ze staan voor de keuze, menen ze, “vrijheid of de euro.”

https://www.reuters.com/world/europe/bulgarias-anti-euro-protesters-try-storm-eu-mission-building-2025-02-22

Heropstanding van Maria Magdalena Langhans

Het graf van Maria Magdalena Langhans is een werk uit 1751 van de beeldhouwer Johann August Nahl in de kerk van Hindelbank bij Bern.

Nahl verbleef in Hindelbank in 1751 om een graf te maken voor de overleden veldheer Hieronymus von Erlach. Tijdens de werkzaamheden in de dorpskerk logeerde de beeldhouwer bij de predikant Georg Langhans en diens 28-jarige vrouw Maria Magdalena Wäber. Op Stille Zaterdag beviel de predikantenvrouw van haar eerste kind, maar ze stierf in het kraambed en enige tijd later overleed ook de baby. Nahl, die zelf enkele maanden eerder een dochtertje had verloren, was sterk aangedaan. Hij bood aan haar te gedenken met een bijzondere graftombe, wat buitengewoon was voor een eenvoudige predikantenvrouw.

Het beeld, met een afmeting van 225 x 118 cm, is gehouwen uit één brok zandsteen. Het toont Maria Magdalena Langhans en haar zoontje die op het moment van de Opstanding door de brekende grafplaat tevoorschijn komen. Met naar boven gerichte ogen en serene gezichten begroeten ze het hemelse bazuingeschal. Er bestonden antieke sarcofagen naar dit idee, die Nahl mogelijk had gezien.

Verneem meer bij en activeer vervolgens de Nederlandse vertaling: https://de.wikipedia.org/wiki/Grabmal_der_Maria_Magdalena_Langhans

https://www.ref-hindelbank.ch/ueber-uns/historisches