Brigitte Hubmann, de dichteres uit Steiermark, schreef de tekst voor dit ontroerende lied nog vooraleer ze in oktober 2010 stierf. Troostende woorden die de componist, Christian Dreo, uit Burgenland, slechts enkele dagen na haar overlijden op muziek zette voor een vierstemmig koor. Een melodie, tegelijkertijd droevig en troostend, weldoend en hartbrekend is. Een lied dat intussen tot een vast repertorium van menig koor behoort.
President Bashar Al Assad interview met Sky News Arabic zou het eerste interview kunnen zijn met een media-outlet uit de Golfregio sinds de begindagen van de door de VS geleide oorlog van terrorisme tegen Syrië, waarin de meeste Arabische landen en alle buurlanden en entiteiten van Syrië zwaar hebben bijgedragen aan het sponsoren van terrorisme in Syrië. Het interview werd uitgezonden op 9 augustus.
Tijdens het interview besprak president Al Assad belangrijke onderwerpen, van de obstakels waarmee de terugkeer van de Syrische vluchtelingen wordt geconfronteerd, tot de voortdurende door de VS geleide oorlog van terrorisme en uitputtingsoorlog tegen het Syrische volk, tot de aardbeving en de gevolgen ervan voor het Syrische volk, naast het uitleggen waarom hij een ontmoeting met de Turkse gek Erdogan als vruchteloos beschouwt, en waarom Syrië elk gesprek over vrede met Israël als tijdverspilling beschouwt, om een paar van de onderwerpen te noemen die in het interview worden besproken.
Hieronder volgt de video met Engelse ondertitels en de volledige transcriptie van de Engelse vertaling van het interview. We willen erop wijzen dat de Nederlands tekst volledig voor rekening van een geautomatiseerde vertaling gaat. Mocht u een eerder rare kronkel lezen, dan weet u waaraan deze te wijten is.
President Bashar Al-Assad Interview: De oorlog tegen Syrië, de verraderlijke rol van terrorisme
Intro: Wij heten u, onze kijkers, van harte welkom bij deze bijzondere ontmoeting vanuit het Muhajireen-paleis in de Syrische hoofdstad Damascus met president Bashar Al-Assad.
Meneer de President, welkom bij Sky News Arabia, en dank u voor de gelegenheid om u te ontmoeten voor deze langverwachte bijeenkomst.
President Assad:Welkom in Syrië, en ik ben erg blij u vandaag te mogen ontvangen en een vruchtbare dialoog tussen ons te hebben.
V: Bedankt. Aangezien dit de eerste ontmoeting is, meneer de president, op Sky News Arabia als het eerste Arabische kanaal, gaan we met u terug naar het begin van de gebeurtenissen in 2012, was het naar uw mening mogelijk om te voorkomen wat er gebeurde? Zou je de oorlog, deze confrontatie meer dan tien jaar lang op dezelfde manier met dezelfde visie hebben meegemaakt?
President Assad:Natuurlijk had dit in theorie voorkomen kunnen worden als we ons hadden onderworpen aan alle eisen die aan Syrië werden geëist of opgelegd over verschillende kwesties, waarvan de belangrijkste het opgeven van Syrische rechten en Syrische belangen was.
Ik zeg in theorie, want in de praktijk gaan we die kant niet op. Maar als we ervan uitgaan dat we in deze richting zullen gaan, betekent dit dat we oorlog zullen vermijden, maar dat we later een veel hogere prijs zullen betalen. Zouden we de dingen op dezelfde manier hebben aangepakt? Er kunnen verschillende manieren zijn om hetzelfde doel te bereiken, wat belangrijk is, is het beleid. Wat is de nationale visie?
Onze visie was om de Syrische belangen en Syrië te verdedigen in het licht van terrorisme en in de onafhankelijkheid van de Syrische beslissing. Als we teruggaan in de tijd, zullen we hetzelfde beleid bouwen en aannemen.
V: Had u verwacht dat de schade in ieder geval het eerste jaar van deze omvang zou zijn?
President Assad:Nee, we hadden het niet verwacht omdat we niet wisten welke plannen er in voorbereiding waren. We wisten dat er dingen werden voorbereid voor Syrië, en we wisten vanaf het begin van de oorlog dat het een lange oorlog zou worden, en geen vluchtige crisis zoals sommigen dachten, maar niemand verwachtte de details.
V: Meneer de President, staat u mij deze vraag toe, de gevechten vonden plaats op meters afstand van de presidentiële paleizen, om zo te zeggen, voor een moment, vreesde u niet voor uw leven, voor het leven van uw kinderen, en er zijn echt angstaanjagende scenario’s in de regio, bijvoorbeeld wat er met presidenten is gebeurd, zoals wat er met president Kadhafi is gebeurd?
President Assad: Allereerst is iedereen die niet bang is voor gevaar een abnormaal en onevenwichtig persoon. Angst maakt deel uit van de menselijke natuur en het is natuurlijk voor een persoon om bang te zijn. Maar angst heeft vormen die variëren van paniek tot angst en alles daartussenin. We hebben dit niveau van paniek zeker niet bereikt, maar aan de andere kant, je leeft in een algemene situatie, ik was niet het doelwit als persoon, iedereen was het doelwit.
We lopen allemaal al jaren in deze straten en wegen en in onze huizen en schelpen, dus angst en bezorgdheid worden onderdeel van ons onderbewustzijn…
V: U vertegenwoordigt de leiding van het land…
President Assad:Het is waar, maar uiteindelijk ben je een mens en ga je met anderen om, zoals het een algemeen geval was, en wanneer het een algemene toestand wordt dat je jarenlang niet met angst kunt leven, wordt het onderdeel van iets waar je dagelijks mee leeft.
Wat betreft de scenario’s die zich hebben voorgedaan, is de waarheid dat deze scenario’s zijn opgesteld, zoals gebeurde met Kadhafi, of zoals gebeurde met Saddam Hoessein in Irak om een staat van angst te creëren, daarom waren we ons in Syrië bewust van de scenario’s die werden ontwikkeld en in de media werden verspreid om een staat van angst te creëren, Dus deze scenario’s zaten niet in onze gedachten in het algemeen, vooral omdat we een existentiële strijd voerden; het doelwit was niet Kadhafi, het was Libië, het doelwit was niet Saddam Hoessein, het was Irak, en het doelwit was niet president Bashar, het was Syrië.
Wanneer je rekening houdt met deze dingen, zul je niet geobsedeerd zijn door de persoonlijke gevallen die ze probeerden op de markt te brengen om een staat van angst te creëren.
Wist U dat u een cursus kunt volgen om een “porno-rijbewijs” te behalen? We wisten het ook niet. Hoe zouden we? We kunnen ons niet voorstellen wat de leerstof van de cursus inhoudt. Talrijke vragen dringen zich op: Gaat het om porno bekijken, eraan deelnemen, terwijl men aan het stuur zit? Zo ja, aan welk stuur? Een auto, een bus, een moto, een fiets, een koets???
Als we de aankondiging van de cursus diagonaal doornemen (in de Duitse taal), dan kan de geïnteresseerde “zekerheid verwerven in de eigen omgang met pornografie én in het doorgeven van pornocompetenties”. Dit opdat: “U uw eigen pornocompetenties zodanig kunt versterken dat U zich persoonlijk goed voelt …”
Dat het geen lachertje is mag blijken: er wordt nl. afsluitend een examen met zgn. “multiple choice” vragen aan de cursist voorgelegd, die – na het succesrijk afleggen van de proeven – een certificaat zal overhandigd worden, met de titel “Teach Love”. En neen, het is geen hoerendiploma, wat de criticasters er ook mogen over denken.
Geïntrigeerd of we dit allemaal uit onze duim zuigen? Zet dan Uw Duitse bril op, neem hieronder een kijkje en wacht niet te lang om te beslissen, de plaatsen zijn blijkbaar beperkt (“first come, first served”):
Plichtenleer en onafhankelijke houding zijn vergeten. Er is een ‘doemkracht’ ontstaan. De onvrijheid is te vergelijken met dezelfde toestanden als in de onzalige DDR van toen. De pers is ziek en wie terechte kritiek uitoefent is dadelijk verdacht.
Roger van Houtte +, voormalig journalist bij o.m. GVA.
Ter herinnering: wij publiceerden op 27 juni 2016 onderstaand artikel:
Grenscontroles met drones volgens Franse Raad van State onwettig
Op maandag 25 juli bevestigde de Franse Conseil d’Etat of de Raad van State de schrapping van een lokaal arrest dat het gebruik van drones toestond om illegalen aan de Frans-Spaanse grens in Baskenland op te sporen. De mogelijkheid die door de lokale prefect van de regio Pyrénées-Atlantiques was gecreëerd, werd omwille van privacyregels onwettig verklaard. De maatregel om drones in te zetten, betekende volgens de Franse Raad van State “een zware en overduidelijke niet toegestane inbreuk op het recht op respect van het privéleven”. Nou moe!
De Franse Raad van State stelde dat de prefect de absolute noodzaak om drones in te zetten niet had aangetoond en dat er dus andere manieren bestonden om de grenzen te bewaken. In zijn beslissing van 26 juni keurde de prefect het gebruik van drones door de politie in de strijd tegen de illegale migratie goed voor een beperkte periode van één maand. Het ging daarenboven om een welomschreven gebied van 20 km2, ten zuiden van Hendaye en Urrugne.
Begrijpt Justitie de ernst van de toestand in de EU?
Voor de vereniging Advocats pour la défense des étrangers (advocaten voor de verdediging van vreemdelingen) van Pau is deze beslissing van de Raad van State een “onvoorstelbare overwinning die voor de eerste keer in Frankrijk het onwettig gebruik van drones sanctioneert, omdat het een onverdraagbare inbreuk op onze vrijheden zou betekenen en het gebruik voor de controle van de Frans-Spaanse grenzen afwijst”, aldus een bericht in de Franse krant Sud-Ouest.
Sommige media herinneren er evenwel aan dat dezelfde Franse Raad van State op 24 mei het principe van het gebruik van drones door de veiligheidsdiensten had goedgekeurd, en dit in de volgende bewoordingen: “Er bestaat geen enkele twijfel over de wettelijkheid van het decreet (over het gebruik van drones), gelet op de garanties die het juridisch kader, gedefinieerd door de wet en dit decreet, voorziet voor het privéleven en de persoonlijke gegevens, zoals voorzien in het Franse en Europese recht”.
Neen, er zijn duidelijk twee categorieën mensen voor de Franse Raad van State: Fransen die tijdens manifestaties door drones van de veiligheidsdiensten worden gefilmd (en eventueel gesanctioneerd) en vreemdelingen die illegaal de grens oversteken, en die dus aan de hand van filmbeelden van dezelfde drones niét mogen worden gefilmd (en gesanctioneerd). Goed om weten…
Daar haalden we het laatste interview van de bekende antropoloog Emmanuel Todd aan:
Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan
De relatie tussen de VSA en de EU-landen is niet die van een imperium en zijn provincies maar van een hegemonie en zijn vazallen. Waarom is die vazalisering de laatste jaren zo versneld? Is dat niet suïcidaal, een Europese elite die zichzelf degradeert? Een elite die zich afkoppelt van haar land(en)? Wat is er antropologisch met hen aan de hand?
Een docu over de één procent van een kineast die zelf een rijke erfgenaam is:
Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan
Nemen we als elite de 1%. Dan is de 0,1% de grote fortuinen (Inbev, Weight Watchers enz.). De 0,9% zijn de “topjobs”. Dat zijn grote CEO’s, topkaders, politici met vervolgcarrières in de privé en in internationale instellingen, professoren met eigen adviseursposten en patenten, mediamensen met eigen productiehuizen. Dat zijn de hoogste “intellectuele beroepen”.
De dertigers en veertigers onder hen hebben langer gestudeerd dan ooit. Maar langere duur van opleiding betekent niet per se stijgende intelligentie van een bevolking. Hoeveel economisch hoog geschoolden weten wat er echt gaande is? Is de steeds langere opleiding niet evenzeer garant voor meer conformisme en tunnelvisie?
De klokkenluider Snowden bracht in 2013 uit dat de National Security Agency de gsm van Merkel las.
Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan
Belangrijker is dat de NSA ook en wellicht vooral economische spionage verricht bij de bondgenoten. Daarvoor moeten ze de portefeuille van de elite en hun verrichtingen inkijken. Dat kan o.a. via het betalingssysteem SWIFT dat net als die andere Westerse frontorganisaties (EU, NAVO) in… Brussel gevestigd is.
Een simplistische clip over de werking van SWIFT (dat ondertussen concurrenten heeft):
Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan
Vroeger was er een burgerij die de eigen industrie behartigde. Die heeft echter zware klappen gekregen. Sinds de invoering van de euro is de industrie in vele landen sterk achteruit gegaan, bv. Frankrijk, Italië. Duitsland heeft voordeel gehad maar dat is nu voorbij door de sterk stijgende energieprijzen. BASF gaat nu voor een groot deel naar China, Volkswagen naar de VSA.
In zo’n geval kunnen we terugkeren naar de “compradores” burgerij. Dat komt van het Portugees voor “koper”. Ze zijn de tussenpersoon in de handel tussen het vazalland of de kolonie en het centrum. Ze zijn te onderscheiden van de nationale burgerij die de eigen industrie behartigt.
Hier een filmpje over hoe wie de “compradores” zijn in de eilandstaat Santa Lucia:
Geen ondertiteling beschikbaar
U denkt, dat is uit de koloniale tijd, dat is niet voor ons. De klok kan echter achteruit lopen. Argentinië was tussen 1980 en 1910 een rijk land, rijker dan de meeste Europese landen. Ze hebben echter hun industrie uitverkocht, zich gericht op “comprador” activiteiten en nu zijn ze armer dan honderd jaar geleden. Dat kan ook ons te wachten staan als onze elite, onze nationale burgerij zich afkoppelt en alleen nog tussenpersoon speelt.
https://youtu.be/awmfVmNp2eo
Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan
Onze elite spreekt niet meer over het Europese project ondanks de enorme uitbreiding die dat de laatste jaren gekend heeft (euro, budgetcontrole, vaccinatiepassen, oorlogsindustrie). Is die zich tot “comprador” degraderende elite niet een psychiatrisch geval geworden, een gevalstudie voor psychiatrische antropologie?
De EU en de NAVO gaan in mekaar op, de EU is het economische venster. Niet zo moeilijk, ze liggen op een paar km van mekaar in Brussel…*
Volgens de politicoloog Schmitt is de keuze van DE vijand DE stichtende geste in de politiek.
De EU is dus naar het eerste vakje teruggekeerd. Door Rusland tot DE vijand uit te roepen vindt de EU zichzelf opnieuw uit. Rusland is DE tegenstander van stabiliteit in Europa, LGTB’isme, klimaatreligie, colour revolutions, cancel culture, open grenzen.. alles waarvoor de EU staat.
Het is de vraag of die dwangmatige heruitvinding en vijandfixatie de leegte kan vullen en de economische afgang tegengaan.
Door de stijgende langetermijnrente staat België een jaarlijkse factuur van om en bij de 1 miljard euro te wachten. Al in 2031 zou de jaarlijkse rentefactuur daardoor oplopen tot een duizelingwekkende 20 miljard euro. Meer dan we jaarlijks uitgeven aan het leger, de politie, de brandweer en justitie samen.
Terwijl Fransje Timmermans zijn natuurherstelwet door probeerde te drukken, vaart er hier in Nederland een boot de haven van Rotterdam binnen.
Niet zomaar een boot. Nee. Het is het grootste containerschip ter wereld. Het kan 24.346 containers bevatten. Dat is een rij containers van Amsterdam tot aan achter Enschede. Het verbruikt 270.000 liter zware stookolie per dag. Dat maakt een containerschip net zo vervuilend als tot wel 50 miljoen auto’s. De zestien grootste schepen stoten evenveel CO2-emissies uit als alle auto’s op de wereld. De zeventien grootste schepen ter wereld stoten meer zwavel uit dan alle auto’s ter wereld bij elkaar. Heb ik het nog niet eens gehad over de plastic rotzooi die deze zeegigant vervoert. Rotzooi die wij eigenlijk kunnen missen als kiespijn. Maar het is goedkoop en leuk om even te hebben. En daarna gaat het een andere container in. De vuilcontainer! En dan is men trots dat deze varende vuilnisbelt ons land aandoet! Het stond in kranten, is op het nieuws en op de radio.
Om even later op diezelfde radio weer een boer voor gek te zetten door te zeggen dat men moet gaan “koekeloeren”. Met hun plastic tasjes en polyester jasjes. Afkomstig van deze vuilnisboot uit China! Terwijl we hier wel echte groene klasse in dit land hebben! De meest duurzame boeren ter wereld. Maar het grootste containerschip ter wereld, en dus ook de meest vervuilende, dat krijgt applaus.
Wil een veehouder uitbreiden van 140 naar 180 koeien? Dan ben je ineens een megabedrijf. En dan ben je blijkbaar ineens een milieuvervuiler. Terwijl deze mega,- mega-, megaboot met trompetgeschal wordt binnen gehaald. Tig vergunningen moet de boer dan extra hebben, dure Aerius berekeningen uit laten voeren, en tienduizenden euro’s aan extra milieu-investeringen moet hij gaan doen om vergunning te krijgen. Want oh!!! De “natuur” op 4 kilometer afstand zal er wel eens last van kunnen krijgen!! Maar dit roetschip stoomt rustig onze havens binnen.
Nederlandse boeren produceren, volgens de “groene” deskundigen teveel voor de export. (Hoewel 70 % van alle hier geproduceerde voedsel gewoon binnen de 400 km van onze grens blijft, en dus bijna een streekproduct is) En daarom vinden de groene clubjes dat we hier wel met veel minder, minimaal de helft, van de boeren toekunnen. Maar hun t-shirt van 4 euro, geproduceerd met kinderhandjes in India, kunnen ze niet missen. Net zo min als die nieuwe telefoon uit China, met zeldzame metalen uit de mijnen in Afrika! Want ze moeten er natuurlijk wel een beetje hip en modern bijlopen tijdens al die protestacties voor het milieu! En dus vaart deze varende zwarte rookpluim alle wereldzeeën over zodat we hier in “luxe” kunnen leven.
De dubbele moraal. Ze halen plastic prut uit China, vliegen boontjes in uit Kenia, en klagen dan over een bruin plekje op een Nederlandse appel omdat deze bijna niet bespoten is.
Men kan niet alles in de schoenen van een vermeend, onderdrukt, latent aanwezig geslacht schuiven. Zou het misschien iets met modejaloezie te maken kunnen hebben, waardoor de beeldende inborst van een man zich benadeeld voelt?
Vrouwen hebben immers een quasi eindeloze kledingkeuze, van chique tot grijs-gedragen versletenheid. Mannen daarentegen, die hebben de keuze tussen een broek, kort of lang, een hemd, een onderlijfje, een trui of een vest. Wie min of meer comme il faut wil verschijnen, kan niet zonder een pak, een hemd met das, en geblonken schoenen. Tenzij men Connor heet, die trok met peperdure sloefkes naar de opperste Coburger.
Een ietwat klassiek geklede man, in de politieke of zakenwereld, heeft een pak in een decente kleur: blauw of grijs. Het daartoe passende overhemd biedt meer mogelijkheden: wit, licht- of donkerblauw, grijs, een verticaal streepje, liefst niet te breed, en daartoe een das. En ja, daar – bij de dassenkeuze – mag de man – binnen bepaalde deftige grenzen – zijn fantasie botvieren.
De volgende stap, voor de durvers, is een roosachtig overhemd, bois de rose, met een schreeuwerige das, maar wel nog steeds een decent gekleurde broek of vest. Knalrood is nog steeds voorbehouden voor een zwembroek of zomershorts. Bij bovenkleding riskeert men beschreven te worden als een strandjeannet.
Het privilegie in de maatschappij individueel en kleurrijk, licht en modebewust gekleed te zijn was jarenlang voorbehouden aan vrouwen. Zo was er een tijd geleden het experiment van een Australisch nieuwsanker (m) die zich eraan ergerde dat zijn vrouwelijke collega door andere vrouwen misacht werd als ze het waagde twee keer hetzelfde te dragen bij een TV-uitzending. De man heeft vervolgens gedurende een jaar elke dag hetzelfde donkerblauwe pak aan getrokken – weliswaar met tussendoor enkele nieuwkuisbehandelingen. En wat bleek? Niemand merkte het op, niemand ergerde zich eraan, niemand hat er interesse voor. Mannen zien er gewoon altijd hetzelfde uit. Vrouwen moeten en zullen in strijdtenue en dito opmaak verschijnen. En – horresco referens – als er toevallig twee vrouwen bij een officiële gelegenheid in hetzelfde kleed verschijnen, dan wordt dit wereldwijd opgepikt en becommentarieerd. Als pakweg 100 mannen in een blauw pak verschijnen, dan is dit gewoon… normaal.
Let er eens op in de arena’s van de parlementen. De vrouwen, zelfs zij die “trots zijn op hun weelderige rondingen” (sic.), zijn kleurrijk, dragen sjaaltjes of éénpersoons bedlakens rond hun nek en pronken met dubbele vetlagen in nietsverhullende lichaamsklevende jeggings of smalle rokken. Het fenomeen heeft zich zelfs uitgebreid naar de weervoorspelsters. En neen, we hebben het hier niet over de klimaatgoeroe, genaamd Jill.
We keren nu terug naar het uitgangspunt bovenaan. De vraag is dus, vooral omdat “trans-vrouwen” (voor de niet ingewijde lezer: bio-mannen die zich tooien met vrouwelijke attributen omdat ze zich vrouw voelen) meer dan bio-vrouwen het “vrouw-zijn” willen etaleren, of het dus bij hen niet echt om “seksuele identiteit” met primaire en secundaire geslachtskenmerken gaat, maar wel om het vederkleed, de paringsuitnodiging, m.a.w. de mode.
Als we vanuit onze geslachtelijke ivoren toren de huidige samenleving – eerder meewarig – bekijken, dan vragen we ons af hoe de echtgenote van een zekere vicepremier, minister van ambtenaren zaken e.d., in een vroeger leven gynaecoloog, tevens hoogleraar, zich voelde toen manlief plotseling besliste dat hij als nepvrouw, met pruik, hoge hakken en smalle rok door het leven wou gaan. Los van het feit dat dit niets verandert aan zijn lichaamsbouw, zijn schouders, handen, heupen, lelijke mannenbenen, schoenmaat én – niet onbelangrijk zijn speelattributen, hoe vrouwelijk wordt een man als hij in zijn hoofd en onder zijn pruik, zich vrouw voelt en er dan van uitgaat dat heel de wereld het verstop- en bedrogspelletje maar moet meespelen? En ja, dan vragen we ons af, hoe voelt die echtgenote zich? Bedrogen, uitgelachen, beledigd, triest? Of lacht ze samen manlief de samenleving uit die zoals in het sprookje van de kleren van de keizer zich willens en wetens laat bedotten?
Volgens onze bescheiden en ouderwetse mening, vinden wij dat een man in vrouwenkleding slechts een verkleed sujet is, belachelijk en lachwekkend. Goed voor een ééndags-voil-jeannettenverkleedpartij, compleet met lampenkap, vogelkooi en kindervoituur.
Dus, lieve kijkbuiskinderen, we vroegen ons af of de vederen de eigenlijke reden zijn van heel de transwaanzin. Zit er diep in de man het onblusbare verlangen óók luchtige niemendalletjes, doorkijkbloeses, Waregem Koersehoeden, ongemakkelijke stiletto’s en sacoches te kunnen dragen zonder dat hij hierdoor meewarige blikken aantrekt? Is het transverhaal een reactie op ‘s mans inspiratieloze garderobe? Men ziet zelfs mannen rondlopen in b.g. vrouwenmode die absoluut geen “trans”wens hebben, maar die het recht opeisen als een kleurrijke vogel rond te fladderen in de maatschappij.
Nog iets dat wij ons afvragen: welke vrouwen voelen zich hierdoor aangesproken? Welk type vrouw laat zich door een man verleiden, veroveren, die als een bronsstaartsaffier-kolibrie* naast haar zijde loopt? En haar in de schaduw plaatst…
