Vandaag kwam de manager van mijn bank iets kopen bij mijn slagerij.

Eerst liet ik hem ongeveer dertig minuten op een stoel zitten. Toen ik er
zin in had, vroeg ik hem wat hij wilde, hij antwoordde dat hij hamburgers
wilde.
Ik vertelde hem dat we nu alleen nog hamburgers verkopen op vrijdag.

Hij bestelde worsten en ik vertelde hem dat we ze op dinsdag en donderdag
van 8.30 tot 10.00 uur verkopen.

Geconfronteerd hiermee bestelde hij een kip in vier gesneden.
Ik gaf hem de kip, messen en schaar en zei dat hij het zelf moest knippen.
Zoals ik had gehoopt, vertelde hij me dat hij niet wist hoe hij het moest
doen en dat het mijn werk was.

Mijn antwoord: omdat het de eerste keer was, zou ik hem helpen, maar vanaf
nu zou hij het alleen moeten doen, omdat de instructies over hoe het te doen
beschikbaar zijn op de website en op de mobiele app.

Dus vroeg hij me nu te spreken, en ik vertelde hem dat als hij niet om een
afspraak zou vragen, het helemaal onmogelijk zou zijn om met me te praten.

Uiteindelijk nam hij de kip en worst, maar ik pakte hem in en, naast de
kosten van beide, voegde ik de onderhoudscommissie voor het snijden van de
kip toe en toen vestigde ik zijn aandacht dat hij eigenaar was van het
account * ENTRECOST MEGA GOLD PLUS * dat hem verplicht om elke 15 dagen twee master gold steaks te kopen.

Kun je je voorstellen dat klanten in de slagerij zo worden behandeld?

Nou, dat is precies hoe banken ons behandelen, naast het toevertrouwen van
ons geld, als ze crashen, moeten we ze helpen herstellen met het geld van iedere belastingbetaler!

Ze moeten de service verlenen en iets meer respect hebben. We betalen er ook
voor. Nog een kleine anekdote die uw dienaar overkwam bij het geld afhalen uit de bankautomaat.

Kaart in automaat, code ingetikt, vervolgens naar het keuzescherm, gewenst bedrag aangeduid… en dan liep alles fout. Cryptische boodschap dat het de opperste rechter van het bankwezen behaagd had mijn kaart in te slikken wegens onrechtmatig gebruik. Lap. Op geen enkele manier bleek er nog leven in de automaat te zitten. Drie wachtenden achter mij die stilaan begonnen te morren. Vervolgens – ook volgens instructies op de gesloten deur – druk op de knop. Geen antwoord. Druk opnieuw op de knop. Geen antwoord. Intussen vijf wachtenden aan de betaalautomaat, die van hun ongenoegen geen geheim maakten. Nog maar eens op de knop geduwd, waarop dan uiteindelijk een koleirige stem uit de luidspreker vroeg of wat er aan de hand was. Probleem geschetst. Vervolgens de vraag: “Heeft u een afspraak?”… Ietwat verbouwereerd mijn antwoord: “Neen, dat hoeft toch niet om geld uit de automaat te halen…” Opnieuw stem door de luidspreker: “Wij kunnen u niet zonder afspraak bedienen. Maak een afspraak!”. Toen werd uw dienaar enigszins geprikkeld: “… Maar uw automaat heeft mijn kaart ingeslikt! en ik heb XXX euro aangeduid die ik wenste af te halen, wie zegt mij dat nu iemand anders dat geld in zijn zak steekt?” Achter mij boze wachtenden, die hun kaart in het apparaat willen steken… waarop ik nogmaals waarschuw dat hun kaart mogelijk ook zal ingeslikt worden. Ze begrijpen de toestand en wachten. Stem door de luidspreker: “Ik kan niet zomaar iedereen die aan de automaat komt een voorkeurbehandeling geven!” … Stilaan begin ik mijn geduld te verliezen: “Komt u dan uit uw stoel en los de blokkering van de automaat op, zodat ik mijn kaart terug krijg!”… Een inmiddels zeer boze stem aan de andere kant: “Geef uw kaartnummer!” Ik: “Kan ik niet, uw automaat heeft mijn kaart ingeslikt!” Donderende stem: “Uw naam!”… Ik geef mijn naam. “Uw adres!”… Aarzelend wil ik mijn adres geven – de rij wachtenden luistert belangstellend mee – … maar de stem onderbreekt me met “… en uw geboortedatum!”… Dan is mijn geduld op! Ik antwoord: “Ik heb mijn bloedgroep- en mijn bibliotheekkaart bij me. Wilt u die nummers ook weten?”… De stem aan de andere kant begeeft, briest… heeft het over respect… en dan plotseling – alsof de opperste rechter van het bankwezen zich ermee bemoeid heeft, spuwt de automaat mijn kaart eruit. Triomferende kreten van de rij wachtenden. Moet ik er nog aan toevoegen dat ik die dag gewoon naar huis gereden ben zonder geld af te halen…

Maar er is ook “goed” nieuws. De banken schijnen zich stilaan te realiseren dat niet heel de de samenleving de drang naar ontmenselijking der diensten gevolgd heeft. Er zou dus nu een samenwerking tussen enkele – belangrijke – banken georganiseerd worden waar de niet-geletterden – hulp kunnen vragen aan het loket. Mits afspraak – dat spreekt vanzelf! En dat màg zelfs gevraagd worden via een doodgewone vaste lijn en zou niet meer mogen kosten dan 60 euro per jaar. Lees meer: Universele bankdienst voor niet-digitale klanten van start | De Tijd