Het zal nu wel al bij iedereen doorgedrongen zijn dat de Turkse expansiedrang niet te onderschatten is. Waarbij wij ons afvragen in hoever Rusland op de hoogte was. Méér op de hoogte was dan wat iedereen kon zien aankomen, voor zover het zich niet zal beperken tot een loze dreiging. Maar daar lijkt het niet op. Het Turkse excuus – of motivatie – een “veiligheidszone” te willen oprichten zodat de YPG (Syrische Koerden) hun Turkse bloedbroeders van de PKK niet zouden kunnen ondersteunen is al te doorzichtig. Als Turkije een soort bufferzone, een veiligheidszone wou, wat belette hen dan dit in eigen land te creëren? En daar de “vluchtelingen” te hervestigen? Quasi allemaal brave Soennitische moslims… is toch niets mis mee?
Waar Turkije gemakshalve geen rekening mee houdt is dat er in de 30 km brede, ca. 500 km lange grenszone wel nog andere mensen wonen, gewone burgers die dreigen hun have en goed te verliezen als ze ten prooi vallen van de FSA, de door Turkije gesteunde terroristen in Afrin, die daar al een etnische grote schoonmaak uitgevoerd hebben, of – als alternatief – trouw moeten zweren aan de SDF (eigenlijk YPG = Koerden), die hun huid duur zullen verkopen. Volgens deze berichten staan de FSA-terroristen te popelen om Turkije een handje te helpen bij de verovering van de “veiligheidszone”.
Hebben de VSA te lang geaarzeld, heeft de internationale gemeenschap te lang de kat uit de boom gekeken? Feit is dat Erdogan herhaaldelijk met deze “vredeszone” gedreigd heeft, dat de VSA even herhaaldelijk geantwoord hebben dat hij hun partners, de Koerden, niet mocht raken. Bij het laatste optreden van Erdogan in de algemene vergadering der VN bracht hij een kaart mee waarop hij open en bloot zijn plannen ontvouwde… met als randopmerking dat hij daar huizen zou laten bouwen voor de Syrische vluchtelingen die hun heil in Turkije gezocht hadden. Die laatsten worden ook niet gevraagd of ze er mee akkoord kunnen gaan. De meesten van hen komen immers niet uit die regio, maar wel uit het binnenland. Of rekent Erdogan erop dat de verplaatste Syriërs hem dankbaar zullen zijn voor de nieuwe woonst, een nieuwe thuis… vervolgens een referendum (… men herinnere zich Atay!)… en vervolgens aansluiting bij Turkije?
In augustus werd een akkoord bereikt tussen de VSA en Turkije om een veilige zone (… vredeszone!) te creëren aan de noordelijke Syrische grens. Enkele YPG-posten deden daar niet moeilijk over en verlieten de veilige zone. Drie gemeenschappelijke Turks-VSA patrouille-operaties zouden sindsdien plaats gevonden hebben. Over de Turkse vliegtuigen in het Syrische luchtruim vèr buiten deze zone wordt gezwegen. Turkije vindt dit echter niet voldoende. Er zijn meningsverschillen wie nu eigenlijk de controle heeft over de veiligheidszone en wie er dient zijn biezen te pakken. Turkije vindt bovendien dat 10-15 km brede veiligheidszone niet genoeg is. Turkije wil 30 km én de totale controle.
De Syrische regering heeft steeds b.g. plannen op het Syrische grondgebied afgekeurd en afgewezen. Men weet maar al te goed dat “vrede” niet het doel is van de Turken, maar wel expansie en een drastische demografische wijziging door de gedwongen terugkeer van miljoenen Syrische vluchtelingen naar een gebied in Noord-Syrië, waar ze niet vandaan komen.
Oppervlakkig gezien is het idee van een veiligheidszone misschien niet zo’n slecht idee. Vooral als men zich niet realiseert uit wat een lappendeken de bevolking van Syrië samengesteld is. Er zijn belangrijke verschillen tussen stammen, godsdiensten, ideologieën, politieke betrokkenheid en trouw, waarmee rekening moet gehouden worden. Niet dat Syriërs niet staat zouden zijn vreedzaam naast en met elkaar te leven, dàt kunnen ze en hebben ze al bewezen, maar quasi een hele bevolking (2 miljoen) verplaatsen op het Syrische grondgebied brengt wel degelijk ernstige problemen mee. Over het financiële plaatje schijnt Erdogan zich niet al te veel zorgen te maken. De volksverhuizing zou ca. $ 27 miljard kosten; Erdogan heeft al om sponsors gevraagd… Mocht men niet snel genoeg toehappen kan hij altijd nog dreigen de vluchtelingen naar onze contreien te laten ontsnappen. Het plan behelst de bouw van 140 dorpen, 10 steden, een Turkse universiteit met drie faculteiten, inbegrepen (… verrassing!) een faculteit Islamitische Wetenschappen in Azaz, een onderwijs-faculteit in Afrin, een faculteit Economie & Administratie in Al Bab.
Ankara regime has reached another milestone in the colonization of Syrian occupied land, where it now builds three faculty units in Afrin, Azez and al-Bab under the Turkish “Gaziantep University”.
Elk dorp zou 1000 woningen bevatten, goed voor 5000 personen. Elke stad 6000 woningen met 30.000 inwoners. Het project omvat een totaal van 200.000 woningen voor de onderbrenging van ca. 1 miljoen mensen.
Turkije probeert de “succesvolle” Olijftak-operatie in Afrin te herhalen… maar dan wel op veel grotere schaal. Olijftak bracht alles behalve vrede: de Koerden en christenen werden verdreven (of erger). Zij werden vervangen door goedgekeurde Soennietische “vluchtelingen” en terroristen, waardoor de bevolkingssamenstelling van heel deze regio drastisch – volgens Ottomaanse wensen – gewijzigd werd.
Turkije is en was niet gelukkig met de band die de VSA met de Koerden hadden en bleven koesteren – zelfs nadat het ISIS-Kalifaat naar de geschiedenisboeken verwezen werd. Dat de VSA dit niet uit bezorgdheid om de Koerden deden, maar wel om elke toenadering tot de Syrische overheid te beletten, is voor Turkije bijzaak. Turkije vindt dat de VSA de kant van de vijand koos, van de Koerden, en dat ze hen kon overtuigen tot een naamswisseling van YPG naar SDF, kwestie van zich te distanciëren van hun Turkse evenknie PKK.
Enkele dagen geleden nog stuurde de VSA een groot konvooi militaire vrachtwagens naar de SDF in het NO van Syrië via Irak.
Als Turkije, zoals aangekondigd, een militaire operatie in Syrië uitvoert, dan is dit de derde binnen een periode van drie jaar. De FSA-terroristen – naar schatting zo’n 60.000 – staan te popelen om aan de zuiveringsactie te beginnen.
De VSA hebben de keuze: ofwel steunen ze hun Koerdische vrienden, ofwel steunen ze Turkije, hun NAVO-bondgenoot. Misschien – laat ons hopen – is de terugtrekking van de VSA een kans voor de éénmaking van Syrië. Misschien willen de Koerden met de Syrische regering praten… kunnen de Koerden zonder een aangetrokken handrem onderhandelen. Naar verluidt zouden de Koerden dit nu in overweging nemen. Inmiddels zouden ze wel al contact hebben gehad met Rusland. Voordat de VSA een handje kwamen toesteken, hadden de Koerden een non-agressie-pact met de Syrische regering, waardoor ze beiden de gemeenschappelijke vijand – al-Nusra en ISIS – konden bestrijden zonder elkaar in de haren te zitten. In 2011 verleende de Syrische regering nog de Syrische nationaliteit aan 300.000 staatloze Koerden. Nadat de VSA het nieuwe beste vriendje werden – u herinnert zich de VSA belofte een Koerdische staat te creëren met toegang tot de Mid. Zee – keerden de Koerden zich tegen de Syrische regering, manoeuvreerden zich – met de hulp van de VSA – tot ware landveroveraars ten oosten van de Eufraat – land dat historisch nooit door Koerden bewoond werd – zodat niet alleen de rijke landbouwgronden, maar ook de oliebronnen in hun bezit konden komen en zij de toegang tot Irak konden beletten.
De Koerden worden hier als minderbedeelde slachtoffers beschouwd – als flamingant kan je bijna niet anders dan sympathie hebben voor een volk dat geen natie mag worden. En zo zijn er nogal wat volkeren met onafhankelijkheidswens de revue van ons Vlaams-bewogen leven gepasseerd. Je mag echter niet de ingewikkelde samenlevingsvorm ter plekke uit het oog verliezen, zoals in Syrië. Ongeveer 74% is soenniet; 16% bestaat uit sjiieten, alawieten (die op hun beurt nog eens ingedeeld worden in vier stammen), druzen, ismaëlieten, jezidi’s. 10% zijn christenen van verschillende christelijke kerken. Syrië kent bovendien een grote Palestijnse en Iraakse vluchtelingengemeenschap. De grondwet van 2012 verbiedt de oprichting van partijen die gebaseerd zijn op godsdienst, religieuze overtuiging of regionale belangen. Waarmee zowel de Moslimbroeders als een nationalistische Koerdische partij de wacht aangezegd werden. Onder het goedkeurend oog van de VN werd sinds kort een commissie opgericht die een nieuwe grondwet moet opstellen.
Stilaan krijgen de Koerden te maken met verzet. Vooral omdat de boeren nog moeilijk aan brandstof voor hun voertuigen kunnen geraken en sinds deze zomer bekend werd dat de Koerden de gewonnen olie liever verkopen via/ aan een Israëlische agent / internationale markt. Olie die nu onder het goedkeurend oog van de VSA gestolen wordt van de Syrische bevolking, die deze vroeger – tegen gesubsidieerde prijzen – kon krijgen.
De VSA hebben de hoop op een onafhankelijk Koerdistan gezaaid. Zij hebben het zaadje bemest, bewaterd, laten groeien. Zonder rekening te houden met andere factoren. In een Amerikaanse krant dd. mei 2013 verscheen een artikel “Time for an independent Kurdistan”… nu meer bereikbaar dan ooit…met onderstaande afbeelding. Het kan verkeren, wist Bredero….
