Open brief aan Donald Muylle

Beste Donald Muylle,

Nu ja, ik spreek je maar amicaal aan met “beste” omdat ik dacht je te kennen. Je kwam immers al zo dikwijls op een vaderlijke wijze vertellen dat je keukens maakte “alsof ze voor jezelf waren” dat ik echt wel sympathie voor je kreeg en je bijna als een vriend begon te beschouwen, weliswaar zoals we vandaag via de sociale media een ganse reeks vrienden hebben.

Als zo’n afstandelijke vriend moet me nu toch iets van het hart. Jouw bedrijf heeft ongetwijfeld een publiciteitsbureau, waaraan opdrachten worden gegeven. Dat bureau adviseerde je nu om aan al je vestigingen metershoge Belgische vlaggen te plaatsen, en ze lieten jou ook opdraven in een reclamespotje waarin je moet zeggen dat al je producten “Belgisch” zijn. Misschien hadden de reclamejongens geen inspiratie, en grepen zij daarom terug naar de voetbalgekte van enkele jaren geleden. Hopend dat ook jouw klanten hun gezichten gaan beschilderen in tricolore kleuterkleurtjes en clownshoeden in dezelfde kleuren zullen dragen.

Natuurlijk is het jouw goed recht om publiciteit te maken, en ook om met je eigen sappige accent zelf de filmpjes in te spreken. Niks mis mee, integendeel, we werden er vrienden door. Maar wanneer reclamejongens je iets voorstellen mag je daar echt niet zo maar in meegaan. Blijf kritisch!

Gezond verstand straalde je in het verleden steeds uit, en ik heb zo’n onweerlegbaar vermoeden dat net dit gezond verstand vandaag verdwenen is. België is synoniem voor profitariaat op de kap van de Vlamingen, voor regelrechte diefstal van middelen die aan de gewone Vlaming toekomen, en dat onafgebroken van 1830 tot nu. Wie zichzelf en zijn producten “Belgisch” noemt, zegt eigenlijk dat hij een profiteur is die de Vlamingen minacht en die het toejuicht dat Vlamingen betalen en zwijgen.

Dit zwijgen verdwijnt, en gelukkig maar. Twee politieke partijen steven samen af op een meerderheid in Vlaanderen, waardoor Vlaamse zelfstandigheid luidop bespreekbaar wordt. Dat ontgaat allerminst de kringen die leven van Vlaamse onderdanigheid, en die ongetwijfeld aan de basis liggen van de Belgische hoerareclame die in heel wat warenhuizen opduikt, en nu ook in jouw reclame, voor jouw vestigingen, aan jouw vlaggenmasten.

Fiere Leeuwenvlaggen zouden heel wat krachtiger overkomen dan de vlaggen van een quasi-bezetter. Maar ik ben me bewust van de onterechte angst van vele zelfstandigen, en hun oude adagium: “Wij doen niet aan politiek”. Misschien moeten die zelfstandigen toch eens een kijkje nemen over de Franse grens, in Zuid-Vlaanderen. Waar ontelbare handelszaken Leeuwenvlaggen uithangen, en er zelfs niet zouden aan denken om een Franse drapeau te gebruiken.

Beste Donald, knikker de oubollige raadgevers van je huidige campagne eruit, en wordt weer je fiere zelf. Een West-Vlaamse ondernemer die een sterk bedrijf uit de grond stampte. Een Vlaams bedrijf dat geen onderdanige slippendrager moet zijn van Belgische heren. Een Vlaams bedrijf dat het niet nodig heeft om op te kijken naar degenen die Vlaanderen bestelen en beroven van noodzakelijke eigen middelen.Een Vlaams bedrijf dat zijn Vlaamse klanten niet langer minacht, en gedreven wordt door een Vlaamse bestuurder die fier moet kunnen blijven op zichzelf : “Mijn naam is Donald Muylle”.

Met vriendschappelijke groeten,

Wim Verreycken, Werkgroep ‘Vlaanderen verdient beter’ & Wim De Wit, voorzitter IJzerwake.