Voor vindingrijke Turken is de eventuele weigering van een Turks EU-lidmaatschap geen probleem.
De recent aangeboden mogelijkheid om je afkomst na te gaan deed bij oppassende Turken belletjes – of beter eurootjes – rinkelen. Ook zonder EU-lidmaatschap rekenen ze erop toch onze contreien te kunnen komen verrijken.
Ze willen gewoon een dubbele nationaliteit in Europese landen aanvragen. Indien er ergens een voorouder van de Balkan afkomstig is, dan opent dit – volgens hen – de gouden poort naar de EU-jackpot. In Turkije zouden nogal wat afstammelingen van voormalige bewoners uit Europese landen, die toen deel uitmaakten van het Ottomaanse Rijk, wonen.
De Turkse regering had recent een gratis computerprogramma gelanceerd die Turken toelaat hun stamboom tot in de 19de eeuw na te gaan. Namen, geboorteplaatsen, geboorte- en sterfdata van (over)grootouders. De webstek werd onmiddellijk zo intensief geraadpleegd dat hij het prompt begaf – inmiddels hersteld.
Reislustige Turken vernamen op die wijze dat hun voorouders uit Bulgarije, Bosnië, Griekenland of Roemenië afkomstig waren. En die wetenschap biedt perspectieven. Advocatenpraktijken doen gouden zaken; zij bieden in advertenties hun diensten aan bij de aanvraag voor een dubbele identiteit.
Griekenland is de uitzondering, want er wordt geen paspoort verleend aan nakomelingen van de bevolkingsruil in de twintiger jaren van de vorige eeuw. Maar een Turkse burger met een nog levende voorouder, die een Griekse nationaliteit heeft, kan een dubbele identiteit aanvragen.
En… eens een dubbele nationaliteit gaan alle grenzen open naar andere EU-lidstaten. Merkel mag zich in de handen wrijven. Ieder van de Ottomaanse Europeanen zal intussen wel al een familielid bij onze oosterburen hebben.