De VSA zoeken een aanleiding om tegen Iran militair tekeer te gaan. Israël speelt daarbij de rol van oorlogsfluisteraar.

In deze onzekere tijden is één ding zeker: Iran kan onmogelijk een oorlog willen. Maar evengoed staat vast dat Iran een aanval niet zomaar zal laten passeren. En Israël speelt een perfide rol, neemt door de niet aflatende druk op bondgenoot VSA deel aan de gevaarlijke prelude voor de storm. De VSA strijdt om de mondiale alleenheerschappij – Israël voert naar eigen zeggen een overlevingsstrijd. Beide landen noemen het “zelfverdediging”.

Met een grote propagandacampagne zonden de VSA hun vliegtuigdrager “Abraham Lincoln” (CVN-72) naar de Perzische Golf, begeleid van een atoom-onderzeeër, een kruiser en een vloot (torpedoboot)jagers, allen uitgerust met raketten voor aanvallen op het vasteland. Tegelijkertijd landden im het emiraat Qatar op de VSA luchtmachtbasis Al Udeid vier VSA verre-afstandsbommenwerpers, Boeing B-52 „Stratofortress“, die ondanks hun hoge leeftijd nog een adequaat gebruik kunnen garanderen. Zij dienen als vliegende lanceerplatforms voor geleide raketten en vooral voor kruisraketten.

Deze voorwaartsbeweging is bedoeld als spits der reeds rondom Iran gestationeerde VSA strijdkrachten. Op VSA bases in Saoedi-Arabië, in Oman, in Turkije, in Jordanië en in Pakistan staan eenheden van de VSA luchtmacht en rakettenbases gereed om Iran – indien nodig – te begraven onder een bommentapijt.

De „Abraham Lincoln“ geeft sowieso het signaal van een verhoogde alarmbereidheid en niet alleen de Iraniërs vragen zich af waarom dit nu gebeurt. Met enig sarcasme zou men kunnen stellen dat de VSA zich uit het nucleaire verdrag met Teheran teruggetrokken hebben en dat de Iraniërs daarvoor moeten bestraft worden… Deze laatsten annuleerden daarop enkele punten van het verdrag maar onderhandelen erover verder met Rusland, China en Duitsland.

Een andere reden voor het tromgeroffel leverde het beste vriendje van de VSA en de grootste vijand van Iran: Israël. Want, zo wist de alomtegenwoordige Israëlische geheime dienst, de Mossad, te vertellen, Iran is van plan enkele VSA stutpunten in het Nabije Oosten aan te vallen. Verdere details werden niet medegedeeld, maar de Mossad voegde eraan toe dat het om een “geloofwaardige bedreiging” zou gaan. Israël blijft consequent het mantra van 1992, m.n. “onvermijdelijke oorlog” tegen Iran belijden. Twee oorlogen tegen Irak – 2001 en 2003 – hadden de VSA het excuus geleverd het land militair aan te vallen. Beide voorbeelden tonen aan dat men zeer goed, misschien zelfs met voorkeur, een oorlog met de hulp van een leugen kan beginnen en niets spreekt ertegen dat dit ook nu het geval zou kunnen zijn.

Israël is een meester in de “false flag”-taktiek. Iemand op het verkeerde been zetten om zijn eigen wil door te zetten. Het bekendste voorbeeld is de Israëlische aanval op het VSA spionageschip “Liberty” (AGTR-5) van 8 juni 1967 in het oosten van de Mid. Zee op 23 km afstand van de Sinai, waarbij 37 zeelui het leven lieten en men meer dan 100 gekwetsten telde. Het gevolg: 2 VSA bommenjagers met atoombommen aan boord vertrokken richting Kaïro. Op het laatste ogenblik drong de wetenschap door dat niet Egypte maar wel Israël de aanval uitgevoerd had. De bommenjagers draaiden terug.

De VSA-politici, die hun hartenwens “een onafwendbare oorlog” graag in realiteit zouden zien overgaan, zijn zonder enige twijfel de buitenminister Mike Pompeo en veiligheidsraadgever John Bolton. Pompeo liet daarvoor zelfs zijn gepland bezoek aan Berlijn varen… De belediging door de onverwachte afzegging had trouwens meer effect dan een bezoek bij de Duitse Bundesregering om hen bij de vazallenles te houden. In Bagdad wou Pompeo de militaire dreigcoulissen diplomatiek aanvullen. Bovendien wil Washington zich de sjiietische milities in Irak van het lijf houden. Deze eenheden hebben vechtervaring, zowel tegen I.S. als tegen de VSA-bezetters, en ze onderhouden een hechte band met de Iraanse Revolutionaire Garde. Mochten de VSA Iran aanvallen, dan zouden onmiddellijk rekening moeten houden met deze milities, een tweede front, en wel in hun rug.

Nochtans is voor de VSA quasi elke reden goed genoeg om de oorlog te beginnen. Volgens VSA logica is elke geleden schade in het M.O. – militair of diplomatiek – een geldige reden om Iran aan te vallen. Wie deze logica volgt zoekt een reden om de oorlog te beginnen.

De risico’s die de VSA – ongeacht hun oorlogsgeilheid – nemen zijn niet in te schatten. Laten we ook niet vergeten dat de Straat van Hormoez gemakkelijk door Iran geblokkeerd kan worden. Met als gevolg dat elk nautisch oorlogsmateriaal ingesloten kan worden. Rusland beschikt over anti-scheepsraketten waarmee met één enkele raket een hele vliegtuigdrager, tezamen met 5000 man bemanning, naar de zeebodem kan verdwijnen. China en Indië hebben gelijkaardige wapens. In hoever Iran dergelijke raketten ter beschikking staan is onbekend.

Ter herinnering: John Boltons plannen lopen vertraging op. Eigenlijk wilde hij “voor 2019” feest vieren in Teheran…