Blijkbaar is het fenomeen ook in Frankrijk bekend. Stervende centrum-steden zonder ziel, zonder sfeer. Winkelstraten met talrijke leegstaande (voormalige) winkels. En wat er rest zijn internationale ketens aan grote invalswegen. Met overal hetzelfde of soortgelijk aanbod. Veel Chinese brol. Weinig fantasie. Weinig kwaliteit. Weinig of geen producten van eigen bodem. Mondialisering in het kwadraat.

Daar bovenop werd de auto geweerd in steden. Ofwel omdat die niet “groen” genoeg is, ofwel omdat het niet strookt met de politieke programma’s. Wie van slechte wil is, zal het voelen in zijn portemonnee. Iedereen moet gebruik maken van het openbaar vervoer. Of de fiets, step nemen, of te voet, maar dan zit je in het vaarwater van de racende fietsers en steppers. Eender hoe oud, eender hoe ziek, eender hoe slecht te been. Voor gepigmenteerde moeders met een kinderwagen heeft men nog begrip, maar oudere – vooral blanke – mensen moeten maar thuis blijven en bio-groentjes kweken in een plantenbak.

En daar bovenop krijg je dan ook nog het zgz. ingebeelde gevoel van onveiligheid dat hand-in-hand gaat met de niet ingebeelde immigranteninvasie.