De scheidingscijfers van Chinese echtparen gingen tot 2019 in stijgende lijn, vervolgens werd er tot 2022 minder gescheiden om dan weer toe te nemen. Vanaf 2023 noteerde men 2.6 echtscheidingen per 1000 inwoners. De koppels gingen echter niet altijd uit elkaar omdat de liefde op was, maar wel om aan een woning te geraken. In China is het bijna vanzelfsprekend dat men een eigen woning bezit. Er wordt immers verwacht – de sociale druk is groot – dat men een onroerend eigendom kan nalaten aan de erfgenamen, maar woningen zijn duur. Een appartement(je) van 50 m2 in de rand van de stad Shanghai kost omgerekend ongeveer 530.000 euro.

Op jonge mannen ligt een enorme druk, want vrouwen willen dat hun toekomstige echtgenoot een eigen woning in het huwelijk brengt, ook al is het de grootte – volgens onze begrippen – van een studio. Eens getrouwd en een kinderwens ontstaat, de studio bijgevolg te klein zal worden voor het gezin, wordt het ingewikkeld, want een getrouwd echtpaar mag eigenlijk slechts één woning bezitten. Een alleenstaande (man of vrouw) moet “slechts” 30% kontant op tafel leggen bij de aankoop; een echtpaar daarentegen 70%. Bijgevolg wordt er gescheiden.

Een scheiding, ongeacht de reden, kan ook een vreugdevolle gebeurtenis zijn. En bijgevolg wordt er een scheidingsfeest georganiseerd. In de video maakt een scheidingvierende vrouw duidelijk waarom ze afscheid nam van haar echtgenoot. Op haar trouwjurk foto’s van diens euveldaden.

De scheidingscijfers zijn in stijgende lijn. Volgens de statistieken zijn het meestal de vrouwen die niet meer met hun echtgenoot willen samenleven. Zij hebben een diploma, een goede job en willen niet (meer) als voetveeg behandeld worden. Om tot een akkoord met de echtgenoot te komen, wil de vrouw zelfs zijn schulden betalen, want de meeste rechters laten zich door een berouwvolle echtgenoot ompraten en weigeren de scheiding te bevestigen.

https://www.statista.com/statistics/279449/divorce-rate-in-china