Een lieve vriendin van onze redactie, één van de laatste overlevenden in een berucht Antwerps district, had enkele dagen geleden een gedenkwaardige belevenis op de even beruchte Antwerpse tram.

Zij stond ruim op tijd van haar zitplaats op om zich naar de uitgang te begeven, belde om kenbaar te maken dat ze aan de volgende halte wou uitstappen, hield zich vast aan de metalen staaf, naast en boven de zitplaatsen, zich van geen kwaad bewust, en voelde plots een scherpe neep of steek in haar arm doorheen haar kleding en winterjas.  Gealarmeerd draait ze zich om en kijkt in de priemende ogen van een baardman, een mid 40-iger, weliswaar zonder exotisch uitzicht.  Hij maakt vervolgens de gekende, snijdende beweging van één kant van zijn hals naar de andere.

De dame stapt snel van de tram, kijkt achterom, hij volgt niet.  En haast zich naar haar bestemming.  Zij is onopvallend gekleed met een neutrale winterjas zonder “uitdagende” kenmerken, heeft een handtas in de ene hand en een draagtasje met een geschenk in de andere.

Eens terug thuis gekomen, kijkt zij naar haar arm en kleding.  Niets te zien, behalve een kleine plek in haar arm, die de volgende dag blauw verkleurt.  De dame gaat naar het plaatselijk politiekantoor om klacht neer te leggen;  Men luistert vriendelijk naar haar verhaal en raadt even vriendelijk af klacht neer te leggen, want “die wordt sowieso geseponeerd”.

Haar kinderen laten het hier niet bij.  Bellen naar de Oudaan, het hoofdkantoor van de Antwerpse politie, die het niet als een bagatel behandelen.  Vanavond zal ze haar bloed laten onderzoeken en toch klacht neerleggen tegen “onbekenden”.  Stel dat… We durven het ergste niet in overweging nemen.

Heeft er iemand een soortgelijk “incidentje” beleefd, dan verzoeken wij u vriendelijk ons te willen contacteren op golfbrekers@outlook.com.

Het is oorlog.  Zoveel is duidelijk.

Redactie Golfbrekers