In het Europees Parlement effent men momenteel het pad voor een nieuwe Europese Kieswet. Na één Europese economie, na een Europese eenheidsmunt, na één Europese gezondheidszorg, wil men nu naar één Europese “democratie”. Hopelijk zal de Europese Raad nog stokken in de wielen steken. Om hieraan de nodige ruchtbaarheid te geven, hield ik over dit onderwerp de voorbije week een conferentie in het Europees Parlement in Straatsburg.

Als het van het Europees Parlement afhangt, moeten bij de volgende Europese verkiezingen de kiezers twee keer hun stem uitbrengen: een keer op een nationale lijst en een keer op een zogenaamde transnationale, Europese lijst die in alle EU-landen zal neerliggen om 28 extra volksvertegenwoordigers te verkiezen. Deze nieuwe kieswet is een compromis tussen de traditionele politieke families. Voorts hoopt men in de toekomst greep te krijgen op de verkiezingsvoorwaarden, de leeftijd en de manier waarop in de lidstaten zal gestemd worden. Zo wil men dat er in 2024 op donderdag 9 mei wordt gestemd, terwijl het bij ons de traditie is om op zondag, gewoonlijk gelijktijdig met Vlaamse en/of federale verkiezingen, naar de stembus te trekken. Er komt ook een Europese verkiezingsautoriteit die hierop toezicht zal houden.

Als lid van de bevoegde commissie Constitutionele Zaken, voer ik binnen het parlement oppositie tegen deze nieuwe Europese kieswet, de zogenaamde ‘European Electoral Law’. Het is een droom van de centralistische en federalistische elite binnen het Europees Parlement om het grondgebied van de Europese Unie als één kiesomschrijving met slechts één algemene kieslijst – de transnationale lijst te ontwerpen. De nationale politieke partijen worden geleidelijk vervangen door transnationale Europese politieke partijen, die later logischerwijs uiteraard maar één programma zullen en mogen hebben: het programma van de verdere integratie van deze Europese Unie. Idealiter worden volgens hen de lidstaten afgeschaft.

Het Europees Parlement zal wellicht in mei over deze nieuwe kieswet en de herintroductie van het mislukte experiment van de ‘Spitzenkandidaten’ stemmen, waarbij de Europese partijen hun topkandidaat naar voren schuiven om commissievoorzitter te worden. Ik stel mijn hoop op de Raad en de lidstaten, want in het Europees Parlement lijkt het een uitgemaakte zaak, waar christendemocraten schoorvoetend de liberalen, socialisten en groenen achternahollen.

Uiteraard moet er alles aan gedaan worden om te verhinderen dat de eurofielen de bevoegdheid van de organisatie van verkiezingen stelselmatig uithollen en weghalen bij de lidstaten.

8.4.2022, Gerolf Annemans

https://www.europarl.europa.eu/meps/en/124973/GEROLF_ANNEMANS/home