Voortrekkersmonument
Ons vir jou: Kafka in Z-A
“Ik zou eerst een ander verhaal schrijven voor deze blog. Er was een idee; ik nam ook al de foto’s. Met mijn mobieltje. Maar dat werd onmiddellijk daarna gestolen. Het moest wellicht eens gebeuren. Tot nu toe was ik ontsnapt aan enige vorm van criminaliteit in Zuid-Afrika. Tot zondagmiddag.
Toen werd mijn mobieltje dus uit mijn tas gestolen terwijl ik aan het zwemmen was. Uiteraard merkte ik het pas nadien. Wat doe je dan? Aangifte doen bij de politie? Ik woon vlak bij een politiekantoor. Ik fietste erheen.”
Eén van de vele dagdagelijkse berichtjes op ‘n Zuid-Afrikaanse webstek…
BRONKHORSTSPRUIT: Lynette Green Hughes
Dagse. Daar was vanoggend in ons huis ingebreek op Bronkhorstspruit. Hul het ons elektroniese goed gesteel. Ergste van als dit het vanoggend net voor 3 gebeur. Tot nou toe was die polisie nie daar nie. Die bliksems het genoeg tyd gehad om te grou vanaf die alarm begin skreeu het tot die armed response daar opgedaag het. Dit maak my woedend. Ek het hard gewerk vir daai goed wat hul gesteel het en n mens kry geen hulp van die polisie nie. Ek gaan nou oor in geweld. Ek gaan eers skiet en dan vrae vra.
Met apologie aan my regse vriende in Europa; ons in Suid-Afrika het al daaraan gewoond geraak dat Europese besoekers in ons land erg naïef kan wees.
Nie slegs die anti-apartheid-aktiviste nie, maar ook regses in Europa, dink dat Suid-Afrika die hemel is, en dat swartes engeltjies is. In my kinderjare het ons gesin nooit in ‘n hotel oornag as ons op reis was nie. Suid-Afrika, en Namibië (waar ek opgegroei het) is twee groot lande. Dorpe en stede is ver van mekaar, en ‘n reis van Windhoek na Kaapstad (1 500 km) het soms 2 of 3 dae geduur. Sommige dorpe was tot 300 km van mekaar. Daar was nie hotelle op elke dorp nie, en vele reisigers het eenvoudig langs die pad op die grond geslaap. In die vyftigerjare was dit geen probleem, en niks is ooit gesteel nie. Deesdae moet ‘n mens te alle tye een of twee metgeselle saamneem. Een persoon kan (en sal) maklik oorrompel word.
Ons land is 1 219 080 vk/km (kwadraat-kilometer) groot en het sowat 50-miljoen tot 60-miljoen inwoners. Daarvan is 4-miljoen tot 4,5-miljoen blank. Daar vind gemiddeld 1 tot 2 moorde per week op blankes plaas. Die getal moorde op swartes is onbekend, maar in die laaste 20 jaar is 300 000 swartes deur mede-swartes vermoor. Verkragtings vind teen gemiddeld 1 elke 4 minute plaas. Ander geweldmisdaad (soos roof, gewapende roof en ernstige aanrandings) is ook van die hoogste ter wereld. Diefstal en huisbraak vind waarskynlik ook elke minuut plaas, want daar word weinig boek gehou van diefstal. In die ou Suid-Afrika (1948 tot 1994) het blanke polisielede nog tot ‘n mate “kontrole oor misdaad gehou,” maar vandag steur die swart polisie-beamptes hulle weinig aan misdaad – veral wanneer dit “swart op wit”-misdaad is.
Ek wil dus voornemende toeriste uit Europa waarsku: “Moenie naïef wees nie!” Elke swarte wat u sien, is ‘n potensiële misdadiger. Die sowat 400 swart lede in die Suid-Afrikaanse parlement was al byna almal in die gevangenis, of is vir misdaad beboet.
Ons kritici in die buiteland beskuldig ons van rassisme as hulle hoor ons is bang. Dis blykbaar ‘n misdaad om bang (of versigtig) vir ‘n swarte te wees. Ons leef elke dag van ons lewens in vrees, maar ons mag nie bang wees nie – dis ‘n oortreding! Dis rassisme!
Klink bekend, Peter. Wij mogen ook geen schrik meer hebben. Islamofobie staat geljk aan een misdrijf, aan racisme.