Zo worden de nieuwe sancties tegen Syrië omschreven. Niet door ons aller Vrfsdt, die twitterde dat “de EU hetzelfde zou moeten doen”.
De nieuwe zware Amerikaanse sancties tegen Syrië, vervat in de Caesar Act, die woensdag van kracht werden, hebben verdragende gevolgen voor de bevolking. De VSA hopen dat de bevolking uit pure wanhoop zich tégen hun regering, tegen Assad, keert wat vervolgens tot diens val moet leiden zodat een stropop zijn plaats kan innemen en de VSA dan toch hun zin krijgen, iets wat met de inzet van wapens, met de vernieling van het land, niet gelukt is.
De sancties gaan verder dan de vorige; zij richten zich tot eender wie, eender welk land, eender welk bedrijf of organisatie dat zaken doet met of steun geeft aan Syrië én – daar bovenop – “die zaken doet met Russische of Iraanse aanwezigheid in Syrië”. De nieuwe sancties maken het voor de Amerikaanse president Trump mogelijk tegoeden te bevriezen van eender wie die met Syrië handel drijft, van eender welke nationaliteit, en kunnen toegepast worden in meer sectoren, van constructie tot energie.
De Syrische regering controleert ca. 65% van het land en werkt in het NO gedeeltelijk samen met de Syrische Koerden – via Russische bemiddeling. En toch wordt het land aan de nodige heropbouw na de verwoestende oorlogsjaren gehinderd. Niet alleen dat er geen internationale hulp voor de heropbouw is, maar ook staten zoals Rusland, China, Iran, Indië en de Golfstaten, die Syrië bij de heropbouw willen steunen, moeten door de Caesar-wet er afstand van nemen. Worden hierdoor bijzonder getroffen: Irak, Jordanië, Libanon – de buurlanden van Syrië – essentieel voor de eigen economie en de nationale veiligheid.
De Syrische regeriing veroordeelde de nieuwe sancties als “economisch terrorisme”; eenzijdig opgelegde economische dwangmaatregelen zijn in strijd met internationaal recht en tegen het humanitaire volkerenrecht. De maatregelen worden gemotiveerd door “valse getuigenissen van degenen die vijandig ten opzicht van het Syrische volk staan” (voor verduidelijking en bron: zie verder in artikel), luidde een mededeling van het Syrische buitenministerie. Nu al leeft volgens schattingen meer dan 80% der bevolking onder de armoedegrens. Stilaan komt het tot protesten, waarover in het westen met voldoening bericht wordt. Met voldoening en hoopvol: “armoede en nood maakt de Syriërs moedig”, luidde het in de Tagesschau. Een sadistisch vooruitzicht, onwaardig aan een land dat de erfzonde met zich meedraagt.
De nieuwe sancties, bovenop de oude, die de European Council on Foreign Relations verleden jaar al als “politiek van de verbrande aarde” beoordeelde, maken het leven van de Syrische bevolking nog moeilijker. De EU heeft einde mei haar sancties met een jaar verlengd, hoewel meerdere VN-instanties, vooral m.b.t. de coronacrisis, ervoor pleitten deze op te heffen of minstens af te zwakken om een humanitaire catastrofe te verhinderen. Alles boter aan de galg… letterlijk. De EU beantwoordde de smeekbede op 28 mei door koudweg de sancties, zonder enige beperking of consideratie, met een jaar te verlengen. De VSA en de EU hopen op een hongerrevolutie…
Er zijn echter landen die zich alles kunnen permitteren, bvb. Turkije, dat soevereine staten mag aanvallen en bezetten (Cyprus, Syrië, Irak), grenzen in vraag stellen (Griekenland), vluchtelingen als pasmunt gebruiken, de EU chanteren, journalisten opsluiten enz.
De Syrische diplomaat in Moskou, Riad Haddad, veroordeelde de sancties zelfs als “medische terreurdaad”. Gezien de wereldwijde corona-pandemie zijn dergelijke maatregelen onmenselijk. Ook Syrië heeft medicijnen en technische apparaten nodig om de bevolking te beschermen. Volgens een onderzoek, dat recent aan de London School of Economics gepubliceerd werd, kon Syrië in 2010, net voor de oorlog aanbrak, de medicijnenbehoefte grotendeels zelf uit de eigen productie invullen, werd de jaarlijkse omzet op de Syrische markt voor farmaceutische producten op 400 miljoen US dollar geschat, waarvan 350 miljoen US dollar door eigen Syrische bedrijven voorzien werd; de invoer uit het buitenland, vooral middelen tegen kanker en vaccinaties, bedroeg slechts 40 – 50 miljoen US dollar. De sancties hebben ertoe geleid dat de import van farmaceutische grondstoffen moeilijker en veel duurder geworden is. Bovendien hebben westerse firma’s licenties teruggetrokken, werd de import van medische apparatuur zowel voor de fabricage van medicijnen als voor de behandeling van patiënten zeer beperkt. De herhaalde bewering van de EU dat de sancties de medische verzorging van de bevolking niet in het gedrang brengt, is een pure leugen.
Verdeel en heers… “Het nieuwe sanctiepakket richt zich bovendien op de Syrische bondgenoten aan de Perzische Golf,” stelt Haddad,“de sancties moeten de handel met het buitenland, de handel binnen de eigen grenzen en gezamenlijke investeringsprojecten met de Syrische regering, verleende kredieten en financiële transacties blokkeren. Niemand mag in Syrië investeren en ieder, die dit zou willen doen, moet eerst de VSA om toestemming verzoeken.” Bovendien is het gevaar niet denkbeeldig dat Syrië door de sancties opgesplitst zou kunnen worden; de Caesar-wet is immers niet van toepassing in het NO – in het Koerdisch protectoraat – rijkelijk voorzien van water, gas en olie, waar de VSA “de olie beschermen”.
De Iraanse buitenminister Mohammed Dschawad Sarif bevestigde dat Iran de economische relatie met Syrië zou verdiepen: de Syrisch-Iraanse kredietomkadering zou behouden blijven. Sarif, die dinsdag ll. in Moskou een gesprek had met zijn Russische collega Sergej Lawrow, gaf tijdens een persmededeling mee dat er een volgende vergadering “Astana-stijl” met Rusland, Turkije en Iran voorbereid wordt. De economische druk op Syrië is ook een gespreksthema tussen Iran en Rusland.
China vroeg bij monde van haar VN-afgevaardigde de unilaterale sancties op te heffen, noemde ze “onmenselijk”. Alsof de VSA zich daarvan iets zal aantrekken; de VSA regering heeft open en bloot duidelijk gemaakt dat ze mede door de Caesar-wet ook Rusland, China en Iran onder druk wil zetten.
De Caesar-wet heet officieel volledig “voor de bescherming van de Syrische burgers” en maakt deel uit van de begroting der nationale defensie 2020. Volgens Pompeo gaat het om “vergelding voor de vele gruweldaden die Assad en zijn regime begaan hebben”. Alsof Assad zich nu zorgen moet maken of hij het geïmporteerd scheerapparaat wel kan betalen… Telkens een regering weigert naar de pijpen van de VSA te dansen worden sancties opgelegd waarvan de bevolking, die “lijdt onder de dictatuur”, het slachtoffer is. “Voor hun eigen goed”, zoals dat heet. Irak, Venezuela… hebben het ook mogen ondervinden.
De Caesar-wet richt zich tegen individuele personen, instellingen, ondernemingen en staten, die de Syrische regering steun verlenen of met haar zaken doen. Officieel zouden de Syrische president, de regering, het leger en de geheime diensten het doelwit zijn. In werkelijkheid voor een groot gedeelte de door de staat georganiseerde economie in de energie-, transport- en landbouwsector, de medische verzorging en diverse productiebedrijven.
De zgz. uitzonderingen in de medische en humanitaire sector zullen, kùnnen, geen heil brengen. Immers, bedrijven en burgermaatschappelijke organisaties dùrven wegens de onoverzichtelijke en ingewikkelde aanvraagprocedures sowieso niet aan een project in Syrië te beginnen. De mogelijke gevolgen – de Amerikaanse sanctiesbedreiging – weegt zwaarder door dan de hulpbereidheid. De motivatie der VSA en EU, “regime change” en/of “gerechtigheid” is als zout in de wonde. Een zelfde tactiek werd door de Amerikaanse regering bedacht voor “bondgenoot” Duitsland die de euvele moed had de eigen economische belangen voor de Amerikaanse te plaatsen. We verwijzen naar: Transatlantische conflicten.
En ja, er klinken protesten. Zowel vanuit religieuze middens als uit burgerbewegingen. Internationaal worden er petities ondertekend. Er worden studies gepubliceerd, die de toestand, de gevolgen, in kaart brengen. Zowel in de VSA als in de EU vallen deze in dovemans oren, worden verticaal geklasseerd. O.a. een studie van de VN- Economie en sociale commissie voor Westazië (ESCWA) uit het jaar 2016 en ook het als verslag uit het jaar 2018 van de Algerijnse diplomaat Jazairy, de recent overleden VN- bijzondere verslaggever, over de eenzijdige dwangmaatregelen. Men notere dat deze opgesteld werden vooraleer de Caesar-wet-sancties er nog een zware schep bovenop deden.
Verdeel en heers: De mogelijkheid dat de eenzijdige VSA en EU-sancties wel eens tot de splitsing van Syrië zouden kunnen bijdragen wordt bevestigd door de “Syria in the gray zone”-conferentie die in het Centrum voor strategische en internationale studies (CSIS) te Washington in nov. ’19 plaats vond. Dana Stroul van het Washington Instituut voor M.O.-politiek gaf daar duiding bij de VSA-strategie waarbij men in de “grijze zone – Syrië” zowel Rusland als Iran in bedwang wil houden. Slechts in het NO van Syrië, in het “grondstoffenrijke, economisch en landbouwkrachtcentrum van Syrië” wordt er hulp voor de wederopbouw toestaan in het gebied dat “zich in het bezit van het Amerikaanse leger en diens lokale partner, de SDF (Koerden)” bevindt. “Bezit”…
Bovendien heeft de VSA-regering invloed op de “internationale financiële instellingen” en heeft ze “door de samenwerking met de EUropeanen” een “kaart in de hand” waardoor de Syrische regering onder Assad tot toegevingen gedwongen kan worden. Er moet – zo luidde de analyse – ten allen prijze verhinderd worden dat “wederopbouwhulp en technische expertise in Syrië aankomt”.
In der VN-Veiligheidsraad werd dinsdag over de politieke en humanitaire situatie in Syrië beraadslaagd. De economische moeilijkheden stond op de agenda. Het zware waardeverlies van het Syrische pond t.o.v. de US dollar binnen een korte tijdspanne sinds begin juni heeft tot een enorme prijsstijging van voedingsmiddelen en medicijnen geleid. Volgens gegevens van het Wereldvoedselprogramma (WPF) zijn de prijzen in Syrië binnen een periode van een jaar met meer dan 100% gestegen.
De eenzijdig opgelegde dwangmaatregelen en sancties (… én de brandstichting der graan- en gerstvelden voornamelijk door Erdogans huurlingenleger) verhinderen de heropbouw van de nationale productie omdat de aankoop van onderdelen, nieuwe machines en grondstoffen geblokkeerd wordt. Omdat er niet opgebouwd wordt, worden er ook geen jobs gecreëerd, waardoor de gezinnen geen inkomen hebben. En… zoals de VSA hopen … wanhopig worden met alle gevolgen van dien.
Domino-effect: De enge band van Syrië met de buurlanden Irak, Jordanië en Libanon voert ertoe bij dat de door het westen bewust in stand gehouden crisis ook bij de buurlanden tot een voortdurende economische crisis leidt. VN-gen. secr., António Guterres, eiste dat alle staten hun oorlogen en strijd zouden op pauze zetten. De VSA, G.B., Frankrijk en Duitsland zijn niet bereid de sancties tegen Syrië – al was het maar tijdelijk – op te heffen. En toch blijven ze beweren dat de sancties “niet tegen de bevolking” gericht zijn maar wel “tegen de leiding in Damascus”. Kortom, zo verklaarde de Duitse VN-diplomaat Jürgen Schulz: “De humanitaire situatie in Syrië is uitsluitend het resultaat van de politiek van Damascus…”
Wie ervan uitging dat Trump zichzelf tot keizer van de VSA en de rest van de wereld gekroond had “Caesar Act”… heeft het mis voor. De naam van de wet refereert naar verluidt naar een Syrisch fotograaf, genaamd “Caesar”, waarschijnlijk een alias, die in 2013 naar eigen zeggen duizenden foto’s van lijken afkomstig uit gevangenissen buitengesmokkeld had. Moeten we er nog bij vermelden dat de genaamde Cesar met zekerheid wist dat deze allemaal door foltering om het leven kwamen. Dit is van dezelfde strekking als het griezelverhaal met beelden uit de Saydnaya-gevangenis, die eigenlijk, feitelijk, geen echte opnames waren… vermits ze gefabriceerd werden in een filmstudio. We verwijzen naar: Amnesty Int’l geeft zelf toe dat het Saydnaya verslag verzonnen was…
Het vermoeden ligt voor de hand (… waarom zou de Syrische overheid zgz. bewijsmateriaal van folteringen laten fotograferen en vervolgens zo dom zijn ze te laten buiten smokkelen?) Als de situatie in de Syrische gevangenissen inderdaad zo érg was als beschreven door anti-Assad rebellen, zou men er dan niet van kunnen uitgaan dat deze gefouilleerd worden? Of was het “dictatoriale regime” zo lichtzinnig fotografen uit te nodigen om de “all-in” griezelversie van de Syrische Frankenstein op beeld te vereeuwigen? Zoals de WH beeldmateriaal manipuleerden in ware Hollywoodstijl? Zoals bv. de sensationele reddingsoperaties met foto’s van dezelfde kinderen in verschillende situaties, verschillende steden, verschillende jaren? Of de geënsceneerde gifgasaanvallen… Waren de foto’s niet in werkelijkheid slachtoffers van de oorlog? Op het slachtveld of in ziekenhuizen?
“Caesar” wendde zich na zijn vlucht niet aan het Internationale Rode Kruis (IKRK) om daar ruchtbaarheid aan de “folteringen” te geven. Zou het kunnen dat hij daar niet “beloond” werd? Zou het kunnen dat hij vreesde niet de nodige aandacht en de gewenste gevolgen zou krijgen? Het IKRK werkt volgens de Conventie van Genève en de regels van het humanitair volkerenrecht, is neutraal, onpartijdig en onafhankelijk. Over het thema “Dood in gevangenschap” heeft het IKRK een leidraad opgesteld. Daaraan was “Caesar” en de hem ondersteunende groep niet geïnteresseerd. De foto’s werden getoond aan de Franse journaliste Garance Le Caisne. “Caesar” vertelde haar “zijn” verhaal, die de journaliste gewillig opnam in een mediadoelgericht boek.
“Caesar” werd vervolgens als een rockster ontvangen op het hoogste politieke niveau in de VSA en Europa. De foto’s gingen de wereld rond, zonder enige controle op herkomst of echtheid der doodsoorzaak. Het doel heiligt de middelen, nietwaar? Volgens de IKRK-regels was dit vermoedelijk niet mogelijk geweest. Bescherming en respect voor de slachtoffers – én voor hun familie – verbieden het volgens het humanitaire volkerenrecht dergelijke foto’s zonder toestemming publiek te tonen. De ware geschiedenis, die achter elke foto schuil gaat, zou te moeilijk te achterhalen zijn… en zou bovendien tot een heel ander verhaal – dan dat van “Caesar” kunnen leiden. Om het verhaal te vervolledigen: “Caesar” werd gesteund door het in de VSA gevestigde Syrian Emergency Task Force (SETF), kortweg Caesars Team, dat de foto’s aan de FBI overhandigde, die ze – vanzelfsprekend – als authentiek beoordeelde. Authentiek, wat niet wil zeggen, dat het begeleidende verhaal op waarheid berust. Sinds 2014 bedrijft het SETF intensieve hand- en spandiensten in de Amerikaanse Senaat en Congress om de nieuwe sanctiewet “Caesar” gerealiseerd te krijgen. En als afsluiter het genadeschot van hun directeur Mouaz Moustafa: “De Caesar-wet komt er om al degenen te bestraffen die de Syriërs dwingen in armoede te leven.”
We besluiten met Alice Nahons ‘Avondliedeke’: ‘Het is goed in eigen hart te kijken…”
Onze redactie volgt de situatie in Syrië al jaren op de voet. We refereren naar o.a. deze bronnen
https://deutsch.rt.com/der-nahe-osten/103594-caesar-gesetz-usa-sanktionen-syrien/;
The US’ Planned Imposition Of Secondary Sanctions On Syria Is Sadistic
https://www.csis.org/analysis/syria-gray-zone
https://www.icrc.org/en/publication/4126-guidelines-investigating-deaths-custody