‘Nooit heeft een moslimland de organisatie van de Olympische Spelen toegekend gekregen’, merkt de Tsjechische krant Lidové noviny op:
‘Het ware interessanter geweest mocht Istambul zaterdag de stemming hebben gewonnen. Hoe zouden die Spelen er uit zien? Hoe zouden de atleten uit Israël worden verwelkomd? Istambul zou hebben kunnen aantonen dat het in de moslimwereld eenzelfde speciale rol kan spelen als Zuid-Afrika – dat succesvol het W.K. voetbal 2010 organiseerde -dat op het Afrikaanse continent deed.’
‘Er waren meer goede redenen om de Olympische Spelen 2020 niet aan Turkije toe te kennen’, schrijft de Turkse krant Milliyet:
‘De Spelen zouden een verblindend wapen zijn geweest in de verkiezingsstrijd. Ze zouden een motor zijn geweest voor de bouwsector en een ideaal kader om de wegen-, bruggen- en andere ruimtelijke infrastructuur te moderniseren zonder de bevolking te raadplegen… Ooit zal Istambul de Olympische Spelen organiseren: eens we de democratie en vrede koesteren; eens we op een beschaafde manier onze stadsontwikkelingsplannen hebben opgelost; eens we niet langer de tekst van John Lennons ‘Imagine (no religion)’ door de staatstelevisie laten censureren; eens de truitjes die onze vrouwelijke atleten dragen niet langer een punt van discussie vormen; eens er op een betrouwbare manier in sport wordt geïnvesteerd en eens we onze smaak voor oorlog en geweld verliezen. Die dag zal Istambul moeiteloos winnen.’
De krant zinspeelt op een incident in 2012 toen bij de door de Turkse staatstelevisie uitgezonden sluitingsceremonie van de Spelen in Londen de presentator voor simultaanvertaling zorgde bij het lied ‘Imagine’ van John Lennon.
Zin na zin werd vertaald, tot de passage ‘Imagine no religion’ aan de beurt was en het oorverdovend stil bleef…
‘Zowel Tokyo als Madrid waren al eens gaststad voor de Spelen, Istanbul niet. Dit is niet fair,‘ zei de Turkse premier Erdogan in een reactie. ‘(Het IOC) knipt zo in feite de banden door met de 1,5 miljard mensen in de moslimwereld.’
De minister van Sport haalde uit naar de Turkse media, die de gebeurtenissen van Gezi extra in de verf zouden hebben gezet om de regering Erdogan en de Turkse kandidatuur te schaden. ‘Noch in de Japanse, noch in de Spaanse pers verschenen verhalen die de eigen kandidatuur benadeelden.’