Borgerbronx waar de Sinksenfoor thuis hoort!

Smoutebollen, wafels, nougat; de rups, het spookhuis, het museum met allerlei “dingen” en rariteiten in bokalen, de vrouw met een baard, de carrousel met op- en neergaande, mooi beschilderde houten paarden, dat is de foor, de Sinksenfoor. Het is nostalgisch, het doet je terug denken aan je kindertijd maar het is ook een amusement voor volwassenen. Altijd zijn er weer nieuwe en meer moderne attracties. Het blijft populair voor groot en klein. Ooit stond ze ieder jaar op de Leien, afwisselend op de noord- of zuidkant, daarna verhuisde ze naar de gedempte zuiderdokken tot de buurt en de bewoners veranderden en de foor voor overlast zorgde.

Nu is men weer op zoek naar een plaats. Spoor Oost blijkt een geschikte oplossing en maakt de grootste kans om de foor ieder jaar te mogen ontvangen. De besluitnemers weten het misschien nog niet maar er bestaat in feite geen betere plaats voor de Sinksenfoor. Het is daar waar de Sinksenfoor echt thuis hoort en niet als een vreemde eend in de bijt zit. Het is de enige plaats in de verre omtrek waar de attracties zo goed als een weerspiegeling zijn van de werkelijkheid. Het zal voor vele attracties dan ook voelen als een thuishaven, alsof ze eindelijk hun “roots” gevonden hebben.

Overlast speelt hier geen rol, dat zijn de bewoners al jaren gewend, dat is nu zelfs eigen aan de Borgerbronx. Daarover zullen geen klachten komen, er zijn ergere dingen in het leven van de Borgerbronx bewoners dan een beetje luide muziek. Er rijden trouwens genoeg dure bolides in de straten met de versterkers op maximum en de ramen wijd open, vooral in de zomer, zodat iedereen gratis mee kan genieten van rauwe oosterse/zuiderse klanken. Als er al klachten komen van enkele verzuurde inboorlingen dan worden die meteen van tafel geveegd door de districtsraad. Mensen moeten absoluut leren om verdraagzaam te zijn is hun mantra. Verdraagzaamheid is iets waar de rood/groene communisten in uitblinken, je hoeft maar even te kijken naar de landen waar communistische regimes overheersen. Daar is de verdraagzaamheid niet te stuiten en stroomt zoals een waterval van een rots.

Het museum met rariteiten zal perfect in de omgeving passen want ook lokaal zijn er rariteiten. Die in het museum zijn waarschijnlijk wel van een andere aard dan die welke men in de Borgerbronx kan vinden, maar het zijn  beide rariteiten. De rariteiten in de Borgerbronx zijn vooral de oorspronkelijke bewoners die met de dag zeldzamer worden tot ze wellicht ooit volledig vervangen zullen zijn door andere bewoners die nu al duidelijk vertegenwoordigd zijn in het straatbeeld. Dieren die met uitsterven bedreigd zijn krijgen terecht de nodige aandacht, en tracht men te redden in het  belang van de natuur. Misschien moeten de oorspronkelijke inheemse bewoners van de Borgerbronx op een lijst met bedreigde “mens”soorten gezet worden. Zouden zij ook op steun kunnen rekenen van het Wereld Natuurfonds?

De kreten uit het spookhuis zijn lokaal goed gekend en klinken zelfs vertrouwd in de oren. Men kan ze in de stillere straten regelmatig horen, zowel overdag als ’s nachts, een plotse schrille verschrikte stem waar niemand meer blijft bij stilstaan. Er is meer nodig om mensen in de Borgerbronx te laten schrikken. Alledaagse overvallen zijn juist dat: alledaags en geen reden om er nog van op te kijken.

Het schietkraam, ook een topper, is hier volledig op zijn plaats want op klaarlichte dag werden in de Borgerbronx al schoten gelost op de Turnhoutsebaan en in andere straten. De eerste prijs zal wel geen foto geweest zijn. Want de “privacy” wetten moeten strikt gerespecteerd worden. Misschien kreeg de schutter wel een gratis verblijf met vol pension betaald door de gemeenschap, ook niet te versmaden natuurlijk, tenzij hij niet van dat voordeel kon genieten. Je zult maar pech hebben om door procedurefouten van rechters en ambtenaren van justitie terug op straat te staan en verplicht voor jezelf te moeten zorgen.

Het kraam met de bekende “cake-walk” is absoluut zeer nuttig. Het kan dienen als training en voorbereiding voor bezoekers voor die zich in de straten van de Borgerbronx wagen. Vele straten liggen erbij als een eerste klas hindernissen- parcours waar men vooral moet opletten voor putten en oneffen liggende stenen. Men kan er zich ook grondig voorbereiden om tussen de fietsers op het voetpad te slalommen zonder te vallen.

Het spiegelpaleis mag niet vergeten worden, waar je jezelf in allerlei verwrongen beeltenissen kan zien, heel lang en smal of heel kort en dik of krom. Het toont allesbehalve de werkelijkheid en kan een spiegelbeeld zijn van de huidige districtsraad die ook alles behalve de werkelijkheid toont. De meeste mensen kunnen daar echter niet om lachen. Dan is er nog het glazen labyrinth waar je denkt zonder moeite uit te geraken terwijl je steeds tegen een glazen wand botst. Je weet waar je naartoe wil maar je kunt er niet geraken. Waar doet dat aan denken? Juist, aan al de doorzichtige argumenten waarmee een onbevoegde overheid probeert om tijd te winnen, om alles tegen te houden en je op een dwaalspoor te zetten.

Het was dus al lang “kermis” in de straten van de Borgerbronx, vroeger ook gekend als Borgerocco. Je kunt het de mensen regelmatig horen zeggen telkens er iets gebeurd: “Het is weer kermis!” Maar nu wordt het district waarschijnlijk jaarlijks bekroond met een echte kermis. Wie zal de echte kermis dan nog van de werkelijkheid kunnen onderscheiden? Als er nog eens wordt gezegd dat het weer kermis is zal men dan gaan denken dat de Sinksenfoor er weer is? Als men niet beter zou weten zou men nog gaan denken dat het de zoveelste communistische poging is om iedereen op een dwaalspoor te zetten.

Misschien zal de districtsraad een wedstrijd uitschrijven, net zoals ze hebben gedaan met de Reuzen. Op die manier proberen ze ook de werkelijkheid te verdoezelen. Veronderstel even: iedereen mag zijn eigen attractie maken, maar de nog overblijvende echte Borgerhoutenaren die weten wel beter, die weten van wanten. Die worden niet in de doeken gedaan door zulke naïeve camouflage maatregelen.

Bezoekers van andere districten en van verder gelegen oorden zullen allicht een brochure met een duidelijke uitleg nodig hebben om hun eigen veiligheid te verzekeren, zoals dat ook op een safari het geval is, en met een waarschuwing om bij voorkeur vooral op de “echte” kermis te blijven waar het gevaar nooit echt is. Velen van buiten het district kunnen zich waarschijnlijk niet inbeelden hoe het er in de Borgerbronx werkelijk aan toegaat.

Voor de avontuurlijke geesten die het er toch op willen wagen is een waarschuwende tekst geen luxe: “Kom naar de Borgerbronx, voorheen gekend als Borgerocco, waar werkelijkheid en fantasie in elkaar vloeien, waar je van de ene kermis in de andere stapt en omgekeerd. Kom om iets uniek te beleven en zie of je fantasie en werkelijkheid kan onderscheiden! Maar wees altijd voorzichtig, ga vooral in groepsverband en bij voorkeur met een gids. Draag geen juwelen die duidelijk zichtbaar zijn. Vrouwen nemen best geen handtassen mee en dragen liefst jassen met veel binnenzakken. Het is voor vrouwen ook aan te raden om stevige schoenen te dragen, niet alleen om niet constant te struikelen maar ook om goed te kunnen lopen in geval het nodig zou blijken. Hoge hakken zijn definitief een afrader. Het is ook een goed idee voor vrouwen om een klein flesje water mee te brengen in geval ze grote dorst zouden krijgen. Er zijn wel vele cafeetjes, maar vrouwen zijn er niet toegelaten.
Voor de rasechte avonturiers is er ook nog het Krugerplein/park waar ze met een beetje geluk onze lokale versies van de Afrikaanse Buffel en Wildebeest kunnen bewonderen. Daar het eerder schuchtere dieren zijn, in tegenstelling tot hun Afrikaanse soortgenoten, komen ze meestal pas na het donker te voorschijn. Deze mini-safari is af te raden voor onervaren personen die, door hun onwetendheid of onvoorzichtigheid, de dieren zouden laten schrikken waardoor deze op hol kunnen slaan en alles in hun pad vernielen.”

Er moet alleszins duidelijk bij gezegd worden dat deze soort uitstappen wel op eigen verantwoordelijkheid zijn want communistische regimes beschouwen zichzelf nooit verantwoordelijk voor al de “miserie” die ze scheppen, integendeel die verklaren altijd herhaaldelijk en betuttelend met luide stem hoe goed ze zelf wel zijn en hoe ze het altijd beter weten. De enige verklaring voor hun gedrag kan liggen in het feit dat ze theorie en werkelijkheid niet uit elkaar kunnen houden, ze kunnen die twee zaken gewoon niet van elkaar onderscheiden. Ze leven in hun eigen kinderlijke fantasiewereld die ze voor echt beschouwen en die ze kost wat kost aan anderen willen opdringen, overtuigd als ze zijn dat hun manier de beste is. Ze zijn zo versteend in hun eigen zogenoemde progressieve gedachten dat ze zelfs met bewijzen tot het tegendeel hun ongelijk niet willen of kunnen toegeven. Andersdenkenden moeten altijd op hun tellen passen want die worden amper of niet geduld en als het even kan ook vervolgd. Zelfs het gebruik van alledaagse woorden kan een reden tot bestraffing zijn want de humor van de volksmond dring niet door tot vertroebelde geesten die verdwaald gevangen blijven zitten tussen theorie en realiteit.

Elliot Ness, uw foorliefhebber in de Borgerbronx