BorgerBronx de zweer van ‘t stad!

Als kinderen vroeger kattenkwaad uithaalden op straat dan werden de ouders van de jonge ettertjes hiervan op de hoogte gebracht door de slachtoffers, meestal de buren, en werden de daders door hun ouders gestraft en bijgestuurd. De meeste kinderen ontgroeiden die streken al waren er altijd enkelen die bleven volharden en met het opgroeien werden de streken die ze uithaalden ook grover. Voor enkelen betekende dat soms de verbeteringsschool. Voor echte hardleersen werd het daarna waarschijnlijk een verblijf in de Begijnenstraat. Maar dat waren uitzonderingen.

Zo was het vroeger, in de “goeie ouwen tijd”. Daar is verandering in gekomen dankzij de linkse en extreemlinkse besturen. De jeugd voelt zich niet meer in dezelfde mate als vroeger verplicht om respect te hebben en te tonen voor ouderen maar respecteert, meestal toch, de wetten. De linkse besturen willen de bestaande maatschappij vernietigen om tot een volledig ontwortelde samenleving te komen die zonder moeite als een blok zal vallen voor de linkse communistische dogma’s. Onder het motto van vernieuwing en met (steeds links getinte) culturele evenementen proberen ze iedereen constant op één of andere wijze te beïnvloeden. En als men de jeugd voor zijn kar kan spannen dan heeft men de toekomst in handen nietwaar? Dat beweerden beruchte communistische leiders toch.

Daarbij is dan een overrompelende immigratie gekomen, vooral uit Noord-Afrika, bestaande uit tal van verschillende groepen, elk met hun specifieke gewoonten maar vooral ook met hun eisen. Men zegt soms dat de eerste immigranten “brave” mensen waren. Dat kan best zijn. Ze kwamen om te werken voor een korte periode en zouden na verloop van tijd terugkeren naar hun vaderland. Hun aantal bleef beperkt. Het waren gastarbeiders. Ze kwamen zonder familie, geen vrouwen, geen kinderen, geen ouders, geen neven, geen nichten enz. Ze kwamen ook zonder iets van onze wetgeving en gewoonten te kennen maar hadden niet veel vrije tijd om inbreuken te plegen, voeg daarbij het feit dat in het thuisland inbreuken zeer streng gestraft werden (nog steeds trouwens) en de onzekerheid over hoe dat hier gebeurde en je hebt brave gastarbeiders. Daar is verandering in gekomen dank zij de linkse regeringen en het resultaat is vandaag zeer duidelijk, vooral in BorgerBronx.

Het resultaat van een mislukte en vooral geweigerde integratie gekoppeld aan een aangeboren superioriteitsgevoel, en een provocatieve houding van bepaalde immigranten en hun nakomelingen is dat de autochtone bevolking tweederangsburgers geworden zijn.

Dit werd nog eens duidelijk voor iedereen die nog over een beetje gezond verstand beschikt en het commentaar van een “straatkind” kon lezen i.v.m. het vandalisme op en rond het Krugerplein. De kleine ettertjes worden boos omdat de mensen de politie bellen! Men moet eerst met hen praten! Men kan het zich duidelijk voorstellen: “Hela, snotneus, oh verontschuldig mij, hela, jongeman, willen jullie eens ophouden om met een voetbal of met stenen tegen onze ramen te gooien?” Hoe het dan verder zou gaan kan iedereen zich duidelijk inbeelden, zonder dat er een tekeningetje bij moet.

En zo is BorgerBronx de zweer van ’t stad geworden. Het zweert dat het klettert, meestal onderhuids en niet altijd zichtbaar maar wel voelbaar, soms duidelijk, soms eerder subtiel. Vroeg of laat zal dat openbarsten, zoals het al eens gebeurde in 2002 en 2011. Het is te hopen dat de stad, die nu gelukkig niet meer van iedereen zou zijn, zich grondig voorbereid om tijdig in te grijpen voor we de geschiedenis op een gruwelijke wijze ingaan.

Elliot Ness, overlevende inboorling in BorgerBronx

Nvdr:  Zelfs de stoet, een oer-Vlaams gebeuren, werd ge-multicultinaliseerd: