Tussenkomst Filip Dewinter in de Kamer n.a.v. het ‘Voorstel van resolutie met het oog op de erkenning van de Palestijnse Staat door België’: “Agenda achter onafhankelijke Palestijnse staat is Israël van de kaart vegen.”
Mijnheer de Voorzitter,
Mijnheer de Minister,
Collega’s,
Wij bespreken hier vandaag een voorstel van resolutie betreffende, en ik citeer, want de juiste terminologie is belangrijk: “met het oog op de erkenning van de Palestijnse staat door België”. Einde citaat.
Het Vlaams Belang zal zich voor wat deze resolutie betreft onthouden. We onthouden ons omdat de resolutie wazig en onduidelijk is maar vooral omdat de resolutie naïef en wereldvreemd is.
Mijnheer de Voorzitter,
Mijnheer de Minister,
Collega’s,
Wij onthouden ons zeker níet omdat wij van mening zijn dat deze kwestie in het Midden-Oosten ons niet aanbelangt. Want het tegendeel is natuurlijk waar, al is het maar omdat de islamitische jihad in Europa dermate wortel schiet dat Joden massaal Europa verlaten en naar Israël trekken in de hoop daar veiliger te zijn dan hier.
Het zijn inderdaad niet de pro-Palestijnse betogingen die zware politiebeveiliging nodig hebben, maar wel de samenkomsten van Joden. Het zijn niet de moskeeën, de Koranscholen en de Arabische vzw-lokalen die voortdurend bedreigd worden, maar wel de synagogen, Joodse scholen en andere Joodse instellingen. Vandaag wordt met andere woorden meer dan ooit aangetoond waarom het Joodse volk een veilige, verdedigbare eigen staat nodig heeft. Anno 2014 horen wij in Europese straten roepen: “Hamas, Hamas, Joden aan het gas”. Wees toch niet naïef: islamitische Jodenhaat wordt niet geprovoceerd door Israël, Israëlhaat komt voort uit islamitische Jodenhaat.
Het is paradoxaal dat de Europese Joden, op de vlucht voor de jihad, in groten getale naar Israël trekken, een staat die al bijna 100 jaar in zijn bestaan wordt bedreigd door diezelfde islamitische jihad, waarvan de Palestijnen de demografische speerpunt zijn. Lees verder…
Zoals altijd als Filip Dewinter iets zegt, is het gefundeerd. Alhoewel ik persoonlijk geen grote voorstander van de joden kan ik volkomen inkomen in de gedachten gang van Filip.Hij is een groot politicus die weinige partijen bezitten
Wat een geluk dat Filip Dewinter HIER, in de Kamer zit: hij had dié speech niet kunnen uitspreken “bij Europa”…want… de heer Annemans krijgt dààr “maar” amper één minuut spreektijd 🙂 .
Toch: “Petje-àf” voor de heer Dewinter, hij mag gerust in het rijtje staan met de antieke Griekse sprekers !
Ik beperk mij in mijn reactie tot de twee statenoplossing uit 1937 die Filip aanhaalt.
Dit rapport wordt momenteel Peel Commission genoemd. Voorheen heette het Palestine Royal Commission. De verandering van de naam herinnert er ons dan ook niet onmiddellijk aan dat dit rapport werd opgesteld toen Israël nog niet bestond, maar dat het gebied een Palestijns Brits mandaat was.
De Royal Commission besluit in 1936 een onderzoek in te stellen naar de oorzaken van onrust in het gebied naar aanleiding van de 6 maanden lange staking van de Arabieren. In 1937 wordt het rapport gepubliceerd waarin het een participatie voorstelde. Het Britse Kabinet onderschreef het in principe maar vroeg meer inlichtingen. De Woodhead Commission was belast om het in detail te onderzoeken en was eveneens te vinden voor een participatie. De joodse onderhandelaars accepteerde het in principe als een kans op zelfstandigheid. Ben-Goerion schreef in oktober 1937 aan zijn zoon dat het aanvaarden van de twee statenoplossing ‘de eerste stap was naar het bezit van het land in zijn geheel’. Een standpunt dat hij meerdere malen herhaalde ‘through this we increase our power and every increase in power facilities getting hold of the country in its entirely’ – bron Morris Benny in Righteous Victims.
Verder hoop ik voor Filip dat hij met zijn antwoord op de resolutie nu de zegen van Claude Marinower krijgt, die na het bezoek van Filip en Anke in maart 2014 aan Israël, schreef : ‘net zoals het een aantal jaar geleden niet het geval was ‘de vijanden van mijn vijanden zijn mijn vrienden NIET’ Vlaams Belang richt zich beter naar de natuurlijke vrienden van FPÖ en FN en hun gedachtengoed’. Claude zag die uitstap naar Israël net voor de verkiezingen in 2014 ook als een poging om joodse stemmen te winnen.
Het parlementslid Ofir Akunis, kreeg kritiek omdat hij Filip en Anke ontvangen had. In de Ha’aretz verklaarde hij ‘dat niemand hem verteld had over de extremistische houdingen en uitspraken van het Vlaams Belang’.
Voor het overige wordt ik graag juist ingelicht, zeker door diegenen waarvan ik het zou mogen verwachten.
p.s. het Duitse Haavara-Abkommen dat de aanvang was van een georganiseerde emigratie van Duitse joden naar Palestina, met behoud van goederen en middelen, en zijn officiële geboorteoorkonde kreeg in mei 1933 onder het Runderlass (rondschrijven) nr. 54/33 van het Reichswirtschaftsministerium (Rijksministerie voor economie) is totaal uit de geschiedenisboeken verdwenen.
Mijn stellingname tegenover Claude Marinower en geestgenoten :
‘de vijanden van mijn vijanden zijn mijn vrienden NIET’
Wat zou ik uw vriend willen zijn? Gij die mij om mijn Vlaams nationalisme veracht om wat ik ben.