Persbericht Vlaamse Volksbeweging
N-VA: Quo vadis?
23 juli 2014
De Vlaamse Volksbeweging neemt kennis van het feit dat Bart De Wever en zijn N-VA er in lijken te slagen om op alle niveaus een centrumrechtse regering op de been te brengen. Op federaal niveau zelfs zonder draagvlak in Wallonië. Iets waar we ons als democraten vragen bij stellen. Het bewijst echter opnieuw dat een door Vlamingen én Walen gedragen federale regering binnen dit land niet langer mogelijk is.
Hoe dan ook is het een huzarenstuk van N-VA dat er voor zorgt dat de wil van de Vlaamse kiezer, tegen onze verwachtingen in, ongeveer voor het eerst in de geschiedenis zou kunnen worden gerespecteerd. Onze oprechte felicitaties daarvoor.
De Vlamingen stemden echter niet alleen massaal centrumrechts, maar ook Vlaams. Hiervan vinden we echter bitter weinig terug in het regeerakkoord. Als Vlaamse Beweging zijn we hierover ten zeerste ontgoocheld.
Vlaams geld blijft intussen immers ononderbroken richting Wallonië en Brussel vloeien, waar PS en FDF er vrij over beschikken. Niet zelden wordt Vlaams geld zo ten nadele van Vlaanderen besteed. In de Vlaamse Rand, maar ook ver daarbuiten, gaat de verfransing onverminderd verder. Afgelopen legislatuur verloren we De Gordel, alsof de strijd is gestreden. De gevolgen van de Zesde staatshervorming zullen zich sterk laten voelen. Denk maar aan de Franstalige rechters in Vlaams-Brabant.
De Vlaamse Volksbeweging vraagt geen nieuwe staatshervorming, want communautaire onderhandelingen met de Franstaligen leverden nog nooit iets op. Wel vragen we dat actief maatregelen worden genomen om de verfransing een halt toe te roepen. Dat actief wordt gewerkt aan de vorming van een sterke Vlaamse identiteit. Dat vanuit de Vlaamse Regering en het Vlaams Parlement een sterk Vlaanderen wordt uitgebouwd dat in staat is om, wanneer de kans zich voordoet, snel en efficiënt zijn onafhankelijkheid kan nemen én bestendigen.
Vandaar onze vraag: Quo vadis? Waar ga je heen? We hebben er alle begrip en respect voor dat N-VA in moeilijke tijden de bevolking niet nog dieper in de put wil duwen en haar verantwoordelijkheid wil opnemen. Ook al wekt dit bij sommigen de indruk dat België kan werken en verdwijnen onrechtvaardigheden uit het zicht. Maar gaan we enkel België versterken of gaan we, via Vlaanderen, ook en vooral belangrijke stappen zetten richting een onafhankelijk Vlaanderen? Gaan we eindelijk stappen zetten in de realisatie van de Vlaamse resoluties en werk maken van een Vlaamse sociale zekerheid en fiscaliteit? In ieder geval verwachten we van deze Vlaamse Regering dat ze niet meewerkt aan een zesde staatshervorming die Vlaanderen verarmt en verfranst. Geen Brussels Metropolitan Region en geen federale kieskring.
De VVB heeft er vertrouwen in dat de vele VVB-leden, op alle niveaus in de partij, zich aangesproken voelen en er mee voor zullen zorgen dat een onafhankelijk Vlaanderen het eerste programmapunt blijft. Meer dan ooit ook in de praktijk.
Wart Van Schel
Hoofd communicatie VVB
Bart De Valck
voorzitter VVB
Media: DM Knack De Standaard
Ze mogen natuurlijk dromen bij het bestuur van de VVB en ik kan ook begrijpen dat men niet onmiddellijk de waarheid kan schrijven, maar een dergelijk “epistel” is er toch over. Het enige wat de NVA in deze regeringen zal “moeten” doen , is de programma’s uitvoeren van de anderen, en nadien opdraaien voor de negatieve gevolgen ervan. Het feit dat Michel reclame maakt bij de franstaligen voor de NVA onder het motto “dat ze de communautaire guerilla heeft gestaakt” zegt veel om niet te zeggen alles.(zie bruggetje :http://www.lalibre.be/actu/politique-belge/charles-michel-la-n-va-met-totalement-de-cote-la-guerilla-communautaire-53cf56f13570667a638cc95b.
De vraag is dan ook wat de NVA dan nog gaat verwezenlijken in die regeringen!!
Bovendien zijn alle problemen waar Vlaanderen wordt mee geconfronteerd communautair geladen, en binnen een belgische context, is hier dan ook geen enkele oplossing mogelijk.
Het centrum-rechtse aspect van de regeringen moet men dan ook met een kilo zout nemen. In feite gaat het zowel op Vlaamse als op federaal niveau om “verdoken linkse en loge regeringen”. (zie mijn andere bijdrage).
De naïviteit en “lamzakkigheid” aan Vlaamse kant , kent blijkbaar geen grenzen.
Ik vind het al zeer bemoedigend dat de VVB niet klakkeloos het regeerakkoord achter naloopt en toch kritische accenten legt. Het Vlaams nationalisme kent inderdaad weliswaar een kleine linkse zijde en een grotere rechtse zijde en hopelijk grijpt deze linkse zijde niet de macht binnen de NVA. Voor het ogenblik blijkt deze linkse groep alle macht naar zich toe te eigenen. Weliswaar om compromissen te sluiten, maar hoever kan men hierin gaan. Grote veranderingen ? Vergeet het maar.