De desillusie van de gekleurde school

Tien jaar geleden dacht ik als inwoner van Borgerhout multicultureel te leven omdat ik brood kocht bij een joodse bakker, groenten bij een Marokkaanse kruidenier en vlees bij een Vlaamse slager.

Onze leefschool in Zurenborg was een leuke school, met ouders die je dadelijk het gevoel gaven dat ze potentiële vrienden waren. Mijn vriend zat al gauw in de cafévoetbalploeg van de school, ik genoot van het koffiedrinken met de mama’s ’s ochtends voor het werk. De schoolvriendinnetjes van mijn dochter droegen allen jurkjes van trendy Belgische vrouwelijke ontwerpers (van wie de kinderen veelal op dezelfde school zaten) en gingen naar kindertheater in Het Paleis.

Oh ja, er zaten ook drie Marokkaantjes in de klas van mijn dochter, want het was een multiculturele school. Dat ze nooit naar verjaardagsfeestjes kwamen, tja, dat was hun keuze, want ze werden wel uitgenodigd. Lees verder