Ook in Zwitserland, ondanks het minarettenverbod, radicaliseren steeds meer moslims. Hun centrum: de stad Winterthur. Met als postuum eerbetoon en aanstoker: een inmiddels gestorven “Duitse” Syriëstrijder, tevens gewezen kickbox-wereldkampioen.

Zwitserland ging er lange tijd van uit dat als niet-EU-land en vrijgevige sociaalstaat de moslims zich daar koest zouden houden. Om die reden was de ontzetting eens zo groot dat uitgerekend de stad Winterthur – symbool van veiligheid door de internationale verzekeringsonderneming – in de belangstelling zou komen met een stadsdistrict dat door radicale islamisten ingepalmd werd. Een ghetto zoals Molenbeek.

Het Zwitserse Molenbeek heet Steig in Winterthur-Töss. Volgens de overheid: een problemendistrict. Grote werkloosheid en weinig perspectieven. Nochtans allemaal hooggekwalificeerde vakkrachten of afgestudeerde universitairen. Maar ze krijgen geen kansen. Zoals in Molenbeek. Al is hun aantal geringer: een stuk of honderd extreemradicalen, die geen boodschap hebben aan de beroemde Zwitserse democratiebeleving. Naar het echte aantal dat naar het Kalifaat trok om de heilige djihad mee te maken heeft de overheid het raden. Officieel weet men van tien.

Pas na de aanslagen in Madrid (2004) kwam n.a.v. zijn arrestatie een man in beeld die legaal in de regio Winterthur gewoond had. En die man was Valdet Enver Gashi uit Pristina in Kosovo, die als 6-jarig jongetje in 1992 samen met zijn ouders een asielaanvraag in Duitsland ingediend en toegekend kreeg en die twee keer wereldkampioen bij de super lichtgewichten werd. Hij was de grote gangmaker van de radicalisering in Winterthur. Na zijn professionele kickbox-carrière in Thailand kwam hij in 2013 naar Winterthur en begon daar met een soort islamitische kickboxen. Gashi werd snel populair, kon velen overtuigen samen met hem in 2015 ISIS te vervoegen in Syrië. Zijn in het Duitse Singen wonende familie zou naar verluidt niet op de hoogte geweest zijn. Pas toen een anoniem telefoontje hen de dood meldde bij de slag om Kobani – men zegt door “friendly fire” van zijn eigen ISIS-kameraden omdat hij genezen was van zijn djihaddrang – wisten zij waar Gashi gebleven en verbleven had.

Gashi masseerde zijn volgelingen in de plaatselijke An-Nur-moskee in Winterthur. De moskee werd een soort bedevaartcentrum voor islamisten van heinde en verre. In 2016 werden in het “Allah-gebedshuis” twee moskeebezoekers door een groep “baardjongeren” bijna gelyncht omdat men in hen spionnen vermoedde. Dit akkefietje leidde naar een jarenlange observering door de overheid. En kwam een “jongere” in beeld die quasi vanuit de gebedstrance zich sito presto naar de luchthaven haastte om ook zijn djihadsteentje bij te dragen. Hij werd op de luchthaven van Zurich onderschept.

In oktober mocht een Ethiopische reisimam (… islamversie van ons Reizend Volkstheater) op vrijdag de schare verblijden met de boodschap van de godsdienst van de vrede:… moslims die weigeren in de moskee te bidden zouden moeten gedood of verbrand (… “of”… te verhelpen met zonnefactor 50?) worden. De reisimam, wiens reislust inmiddels voldaan was, kwam voor de rechtbank – zijn asielaanvraag werd geweigerd – met als reden dat hij in zijn preek opriep tot geweld. Ach neen, niet toch, zo was dat niet bedoeld. Hij citeerde slechts de woorden van hoge islamitische schriftgeleerden (… zijn er andere?), van de profeet Mo himself en koranparagrafen… en het kwam hem, simpele reisimam, niet toe daar commentaar op te geven of er een letter aan te veranderen.

De Zwitserse rechtbank volhardde in de boosheid – of Allah, Mo, de Koran, de hele islamstamboom/geschriften er nu achter zaten of niet – maakte niets uit. De Profeet kon niet voorzien dat zijn trouwe volgeling – nadat diens échte identiteit vastgesteld werd – uitgewezen naar zijn eigen Prachtland Somalië, waar hij nog lang en gelukkig leeft met zijn gebedskarpetje. De Zwitsers moeten nog bekomen van het gemis.

De moskee is sinds 2017 gesloten. De eigenaar heeft het huurcontract opgezegd. Maar de problemen zijn daarmee niet verdwenen uit Winterhur. De meeste islamisten zijn niet vertrokken en wachten nu op hun broeders uit Syrië en Irak, die met hun ervaring zullen pronken en nieuwe “jongeren” zullen opleiden.